Το Mix Grill σάς προσφέρει 1 διπλή πρόσκληση για το μουσικό ντοκιμαντέρ Mr. Dynamite: The Rise of James Brown στον Κινηματογράφο Ολύμπιον (Θεσσαλονίκη) την Τετάρτη 13 Απριλίου στις 19:45.
Για να λάβετε μέρος στην κλήρωση θα πρέπει να κάνετε like στη σελίδα του Mix Grill στο Facebook:
και να συμπληρώσετε το Ονοματεπώνυμο και το e-mail σας στην παρακάτω φόρμα μέχρι την Τετάρτη 13 Απριλίου 2016 στις 11.00 πμ:
Για να λάβετε μέρος στην κλήρωση θα πρέπει να κάνετε like στη σελίδα του Mix Grill στο Facebook:
και να συμπληρώσετε το Ονοματεπώνυμο και το e-mail σας στην παρακάτω φόρμα μέχρι την Τετάρτη 13 Απριλίου 2016 στις 11.00 πμ:
{contest_form}
(γράφει ο Δημήτρης Όρλης)
Η έκδοση της Θεσσαλονίκης του In-Edit Festival μπήκε στην τελική ευθεία με τα περισσότερα ντοκιμαντέρ του προγράμματος να έχουν ήδη προβληθεί μία φορά τις προηγούμενες μέρες. Από την Πέμπτη το απόγευμα, όταν αρκετός κόσμος μαζεύτηκε για να δει και να ακούσει τη Nina Simone, οι μέρες πέρασαν πολύ γρήγορα. Το In-Edit Pass φαίνεται να είχε απήχηση, καθώς είναι αρκετές οι γνώριμες φάτσες που μαζεύονται μέσα και έξω από το Ολύμπιον κάθε μέρα από το απόγευμα ως αργά το βράδυ.
Η μεγαλύτερη προσέλευση, ως τώρα, παρατηρήθηκε στα ντοκιμαντέρ για τον Curt Cobain και την Amy Winehouse, οπότε όσοι σκοπεύετε να τα δείτε τη Δευτέρα και την Τρίτη αντίστοιχα καλό θα είναι να προμηθευτείτε το εισιτήριό σας από νωρίς. Αντίθετα, αναμενόταν περισσότερος κόσμος στο 'They Will Have To Kill Us First: Malian Music In Exile', μάλλον το πιο πολιτικοποιημένο και επίκαιρο ντοκιμαντέρ του προγράμματος. Ίσως όμως φταίει και η λίγο άβολη ώρα την Παρασκευή νωρίς το απόγευμα, ενώ η δεύτερη προβολή είναι την Τρίτη στις 18:00, ώρα που επίσης δεν είναι "κύριας ζώνης". Αν πάντως το πρόγραμμα σας χωράει αυτή την προβολή, μην τη χάσετε, αξίζει από κάθε άποψη, τόσο μουσική όσο και πολιτική (για τη δράση του ISIS στη Β. Αφρική).
Πέρα από τα παραπάνω, ενδιαφέρον ήταν το ντοκιμαντέρ για τον James Brown που φανερώνει, μεταξύ άλλων, τον τρόπο που μοίραζε "πρόστιμα" στους μουσικούς του κατά τη διάρκεια των συναυλιών του και, φυσικά, η "Θεωρία Της Αφάνειας" των Residents, με μια διαφορετική ματιά στην έννοια του καλλιτέχνη. Τα περισσότερα ντοκιμαντέρ προβάλλονται άλλη μία φορά τις επόμενες μέρες, οπότε υπάρχουν καλές αφορμές για όσους δεν έχουν πλησιάσει ακόμα προς την Αριστοτέλους.
Με ντοκιμαντέρ για την Amy Winehouse, τους Backstreet Boys και τους Daft Punk, το "πακέτο" 2+1 εισιτηρίων μοιάζει ελκυστικό ακόμα και για τις δύο τελευταίες μέρες του φεστιβάλ. Το MixGrill πάντως, έχει εξασφαλίσει προσκλήσεις για τους αναγνώστες του για τέσσερις προβολές.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Mr. Dynamite: The Rise of James Brown
Από τις δυσκολίες των παιδικών του χρόνων, μέχρι την επιτυχία του Payback, το 1973. Η πορεία του βασιλιά της σόουλ και μίας από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της μαύρης μουσικής. Οι Μικ Τζάγκερ, Chuck D, Greg Tate και τόσοι άλλοι, μιλούν με θαυμασμό και δέος για τον μουσικό από τον οποίο ξεκίνησαν όλα και δούλεψε περισσότερο από τον καθένα γι' αυτό. Ένας τεράστιος όγκος υλικού, πάντα σε funk και boogie ρυθμούς, συνθέτουν το πιο ολοκληρωμένο ντοκιμαντέρ για τον Mr. Dynamite.
-----------------------------------------------------
ΤΕΤΑΡΤΗ 13/4 19.45
Από τις δυσκολίες των παιδικών του χρόνων, μέχρι την επιτυχία του Payback, το 1973. Αν υπάρχει οποιαδήποτε σκιά που να μη διαλύεται με αυτό το ντοκιμαντέρ, είναι γιατί μάλλον δεν έχει καμία σημασία. Εδώ, ξετυλίγεται η ιστορία για ο αδιαμφισβήτητος θρίαμβος του βασιλιά της σόουλ και μίας από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της μαύρης μουσικής. Ένας τεράστιος όγκος υλικού, αφηγείται την πεμπτουσία του Mr. Dynamite, χωρίς να αφήσει τίποτα αδιευκρίνιστο: τον παρ' ολίγο θάνατο λίγο μετά τη γέννησή του, τη φτώχια (“Ακόμη κουβαλάω το βαλιτσάκι του λούστρου στο μυαλό μου”), τον ρατσισμό, την κριτική (ήταν “ασχημότερος και κοντύτερος” από τον Smokey Robinson και τον Jackie Wilson, και επιπλέον ίδρωνε και περισσότερο!), την πρώτη του επιτυχία ("Please, please, please"), την επιρροή του στην μαύρη κοινότητα (“Ήταν ένα κίνημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων από μόνος του”), το Black Power, το χορό και τις ψηλές νότες, την πειθαρχία της ορχήστρας του, την αξιοπρέπεια, τους μπερδεμένους αριθμούς, το γεμάτο πάθος κοινό του, τις πορείες στο Σικάγο και το ρόλο του στην διάρκειά τους, την πολιτική του στάση και η κληρονομιά που άφησε στη χιπ-χοπ μουσική. Και στη funk. Τίποτα απολύτως δεν μένει μυστικό. Οι Mick Jagger, Chuck D, Greg Tate, Questlove και τόσοι άλλοι – ανάμεσά τους και οι Fred Wesley και Bobby Byrd – μιλούν με θαυμασμό και δέος, για τον μουσικό από τον οποίο ξεκίνησαν όλα και δούλεψε περισσότερο από όλους γι' αυτό.