Το φετινό In-Edit Festival δεν είχε ιδιαίτερες διαφορές από το αντίστοιχο περσινό, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι άσχημο. Δε γίνεται μια διοργάνωση να μεγαλώνει συνέχεια. Το εισιτήριο παρέμεινε στα πέντε ευρώ, εκτός από την Doc Alive προβολή που κόστιζε οκτώ ευρώ.
Τα ντοκιμαντέρ
Η τέταρτη έκδοση του φεστιβάλ στην πόλη περιελάμβανε αρκετά καινούρια ντοκιμαντέρ και ορισμένα σπουδαία παλιότερα, προσπαθώντας να προσελκύσει ακόμα μεγαλύτερο μέρος του κοινού. Από τα καινούρια, κυριάρχησε αυτό για τον Nick Cave, ο οποίος βρέθηκε να είναι και πάλι ο «πρωταγωνιστής» του φεστιβάλ μετά το "20,000 Days On Earth", ενώ τα "Don’t Look Back" και "Bird On A Wire" για Dylan και Cohen αντίστοιχα ικανοποίησαν όσους νοσταλγούν εποχές μισό αιώνα πριν. Εμείς παρακολουθήσαμε και το ντοκιμαντέρ "Landfill Harmonic", ένα από τα πιο ενδιαφέροντα του φετινού προγράμματος (αναλυτικά οι προβολές εδώ).
Η Doc Alive προβολή
Η Doc Alive προβολή -παρά το πιο ακριβό εισιτήριό της- ελπίζω να καθιερωθεί. Σε αυτήν, το ντοκιμαντέρ για τις περιπέτειες του Edwyn Collins και το πώς ξανάρχισε να τραγουδάει μετά από ένα εγκεφαλικό ακολουθήθηκαν από μια σύντομη μικρή συναυλία από τον ίδιο πάνω στη σκηνή του Ολύμπιον. Τα σημάδια του προβλήματός του είναι εμφανή, κυρίως στην κίνηση, αλλά αυτό δεν τον έχει εμποδίσει να γράφει καινούρια τραγούδια και να ερμηνεύει παλιότερα με έναν ξεχωριστό και συγκινητικό τρόπο, ο οποίος βέβαια καταχειροκροτήθηκε.
Προσθήκες - Παράλληλες δράσεις
Μια καινούρια προσθήκη ήταν το περιοδικό "Beat!", με αρκετά ενδιαφέροντα κείμενα για τις ταινίες του φεστιβάλ και όχι μόνο. Είναι μια αξιόλογη κίνηση και πιστεύω πως σε βάθος χρόνου θα βοηθήσει στην επικοινωνία του In Edit με το κοινό της πόλης. Το ίδιο ισχύει και για τις διάφορες δραστηριότητες που έτρεχαν παράλληλα με τις προβολές, όπως το κλασικό πλέον Soundcheck Party ή η νέα προσθήκη του "brunch".
Οι καλύτερες στιγμές
Το βράδυ της Δευτέρας με τον Edwyn Collins ήταν ίσως το αποκορύφωμα του φεστιβάλ, το οποίο έληξε δύο μέρες αργότερα με ένα ωραίο Britpop πάρτι. Δεν ξέρω αν κέρδισαν τη «μάχη» οι Blur με την ενδιαφέρουσα ιστορία πίσω από το πολύ καλό πρόσφατο άλμπουμ τους (The Magic Whip, 2015) ή οι Oasis με την ανασκόπηση όλης της πορείας τους στο "Supersonic" που το είχαμε παρακολουθήσει στην Αθήνα, πάντως στο ενδιάμεσο πάρτι ήταν διάχυτη η ευθυμία και η χαλαρότητα όλων. Πώς να μην είναι άλλωστε, όταν η λήξη ενός ενδιαφέροντος γεγονότος στην πόλη συμπίπτει με τα πρώτα δροσερά ανοιξιάτικα βράδια;
Kαι του χρόνου!