Δελτίο ΤύπουΜέσα σε τρία χρόνια, το Ιταλικό – Βελγικό ντουέτο των Aeroplane καθιερώθηκε με τα DJ set, τα cosmic disco remixes σε καλλιτέχνες όπως η Grace Jones, o Robbie Williams, οι Friendly Fires και ο Sebastian Tellier, καθώς επίσης και με τις ιδιαίτερες παραγωγές τους όπως τα tracks Aeroplane και Caramellas ως ηγέτες της NU-disco και Balearica σκηνής. Στις 27 Σεπτεμβρίου η Klik Records σε συνεργασία με την Eskimo Recordings παρουσιάσε το ντεμπούτο album με τίτλο "We Can't Fly".
Ηχογραφημένο στην Τουλούζη, το Παρίσι, το Λονδίνο και το Λος Άντζελες, με συμπαραγωγή από τον Bertrand Burgalat, το We Can't Fly επιδεικνύει όχι μόνο ένα πάθος για την δημιουργία ιδιαίτερης disco, αλλά και ένα σύνολο επιρροών που εκτείνονται από τις ηχητικές λωρίδες των Abba και των Pink Floyd, μέχρι και τους Rolling Stones, μουσικές που ο δημιουργός του project Vito De Luca συνήθιζε να ακούει από την μητέρα του σε νεαρή ηλικία...
Οι Aeroplane αποτελούν πλέον ένα one man show μιας και οι Vito De Luca και Stephen Fasano αποφάσισαν να χωρίσουν τους δρόμους τους λίγο πριν από την κυκλοφορία του ντεμπούτου album τους.
Όπως δηλώνει και ο Vito : « υπάρχουν και χειρότερα πράγματα στην ζωή. Εγώ περνούσα τον περισσότερο χρόνο στο στούντιο ενώ ο Stephen ήταν κυρίως αναμειγμένος με το κομμάτι των dj sets. Όταν η μουσική λοιπόν άρχιζε να γίνεται πιο σημαντική για την μετέπειτα πορεία μας ένοιωθα ότι περνούσα τον περισσότερο χρόνο μόνος μου στο studio. Το We Can't fly ήταν το μέλλον των Aeroplane και εγώ είμαι αυτός που ασχολήθηκα με το κομμάτι της παραγωγής και της σύνθεσης. Η σχέση μου με τον Stephen είναι άψογη και είναι πολύ πιθανόν να ασχοληθώ με το κομμάτι της παραγωγής σε μελλοντικές του δουλειές. H σόλο καριέρα μου δίνει την δυνατότητα να ελιχθώ ακόμα περισσότερο στο κομμάτι τη παραγωγής. Μας έχουν κατατάξει στην κατηγορία της χορευτικής μουσικής αλλά εγώ είμαι κατά βάσης στιχουργός και με αυτό είναι που θέλω να ασχοληθώ από εδώ και πέρα».
Στο σύνολο του το We Cant Fly αποτελεί μια κομψή συλλογή τραγουδιών αλλά αυτό που τα χαρακτηρίζει στο μεγαλύτερο βαθμό είναι αυτό που ο vito ονομάζει σήμα κατατεθέν του ήχου των Αeroplane , μια γλυκιά μελαγχολία. Είναι κάτι το οποίο έμαθε από τους αγαπημένους pop ιταλούς συνθέτες που συνήθιζε να του παίζει η μητέρα του, καλλιτέχνες όπως οι ο Lucio Battisti και ο Adriano Celentano.
Μεγάλη πηγή έμπνευσης επίσης για τους Aeroplane υπήρξαν οι δουλειές του Giorgio Moroder για τις ταινίες Scarface και Midnight Express, στοιχεία των οποίων βρίσκουμε μέσα στο disco περιτύλιγμα του My Enemy και στο Superstar το οποίο ο Vito περιγράφει σαν «ο Moroder συναντά τους Canned Heat”. Για το τελευταίο χρησιμοποιήθηκαν φωνητικά του Vito περασμένα από vocoder, αλλά ο Moroder εντυπωσιάστηκε τόσο που συμφώνησε να διατηρηθούν τα original φωνητικά σε μια νέα εκτέλεση που θα κυκλοφορήσει αργότερα μέσα στη χρονιά.
Η λίστα με τους καλεσμένους τραγουδιστές στο δίσκο είναι αψεγάδιαστη. Nicolas Ker, o frontman του Γαλλικού italo – disco project Poni Hoax, προσθέτει μια μουντή προσδοκία στο Fish In The Sky, ένα electro αστέρι που παραπέμπει σε Human League την ώρα που η μεθυστική μπαλάντα We Fall Over γεμίζει με τους ντελικάτους ψιθύρους των Aurevoir Simone και ο Λονδρέζος Jonathan Jeremiah μεταμορφώνει το Good Riddance σε ένα χαμηλωμένο δείγμα honky tonk soul. Ίσως η πιο αξιοπρόσεχτη στροφή να έρχεται από την πρόωρα αναπτυγμένη Sky Ferreira στη διασκευή του Without Lies της Marie Gillain. Η 17χρονη Ferreira δείχνει να λατρεύει στίχους με υπονοούμενα όπως το “When I Eat Cake I Prefer The Cherry”. Ο Vito την επέλεξε γιατί ήταν απαραίτητη μια νέα φωνή αλλά την ίδια στιγμή έπρεπε να είναι και sexy.
It’s the Aeroplane way - wake up and smell the kerosene.