Τι θα ακούσεις:
post-punk, dark-new wave, noise-rock
Τραγούδια που αξίζει να ακούσεις:
"Windsor Hum", "Don't Go To Anacita", "Half Sister"
Βαθμολογία: 6,5/10
Το συγκρότημα από το Detroit σχηματίστηκε το 2008. Το "Relatives In Descent", που κυκλοφόρησε φέτος, είναι το τέταρτό τους album. Το είδος της μουσικής των Protomartyr τοποθετείται μεταξύ της dark-new wave και της post-punk. Το μεγάλο ατού της μπάντας είναι τα φωνητικά του Joe Casey, που θυμίζουν έντονα τόσο τον Nick Cave όσο και τον Sivert Høyem. Επομένως, συγκροτήματα όπως οι Bad Seeds και οι Madrugada, αποτελούν σίγουρα κάποιες από τις βασικές επιρροές στις συνθέσεις των Αμερικανών, αν και θεωρώ ότι αυτοί που τους ώθησαν στο να ασχοληθούν επαγγελματικά με τη μουσική ήταν κυρίως οι Joy Division και οι New Model Army. Οι δεύτεροι τόσο με τα τραγούδια τους, όσο και με το κοινωνικοπολιτικό περιεχόμενο των στίχων τους.
Στο "Relatives In Descent", υπάρχει μια διάχυτη ρετρό ατμόσφαιρα, που σε παραπέμπει στα τέλη της δεκαετίας του "70, στα χρόνια δηλαδή που ο Ian Curtis και η παρέα του, κυκλοφορούσαν το "Unknown Pleasures". Αν ακούσεις την εισαγωγή του "Windsor Hum", βιώνεις άμεσα τα προαναφερθέντα. Το ίδιο ισχύει και για το "Corpses In Regalia".
Ενίοτε γεμίζουν τη μουσική τους με κάποια noise-rock στοιχεία, όπως κάνουν στο "Don't Go To Anacita" και εκεί το αποτέλεσμα είναι μάλλον καλύτερο. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις που παίζουν περισσότερο ατμοσφαιρικά, όπως στο "Night Blooming Cereus", τα καταφέρνουν εξίσου πολύ καλά. Στα θετικά της εν λόγω κυκλοφορίας, θα πρέπει να προσθέσει κανείς και το radio-friendly "Half Sister", με το οποίο κλείνουν το δίσκο.
Συνοψίζοντας θα έλεγα ότι το "Relatives In Descent" είναι μια ποιοτική κυκλοφορία στην οποία μπορεί να στηριχθεί η μπάντα αναφορικά με τους μελλοντικούς της προσανατολισμούς. Ίσως ένα πέρασμα από τα μουσικά χωράφια των A Place To Bury Strangers να τους βοηθούσε στο μέγιστο δυνατό βαθμό.
post-punk, dark-new wave, noise-rock
Τραγούδια που αξίζει να ακούσεις:
"Windsor Hum", "Don't Go To Anacita", "Half Sister"
Βαθμολογία: 6,5/10
Το συγκρότημα από το Detroit σχηματίστηκε το 2008. Το "Relatives In Descent", που κυκλοφόρησε φέτος, είναι το τέταρτό τους album. Το είδος της μουσικής των Protomartyr τοποθετείται μεταξύ της dark-new wave και της post-punk. Το μεγάλο ατού της μπάντας είναι τα φωνητικά του Joe Casey, που θυμίζουν έντονα τόσο τον Nick Cave όσο και τον Sivert Høyem. Επομένως, συγκροτήματα όπως οι Bad Seeds και οι Madrugada, αποτελούν σίγουρα κάποιες από τις βασικές επιρροές στις συνθέσεις των Αμερικανών, αν και θεωρώ ότι αυτοί που τους ώθησαν στο να ασχοληθούν επαγγελματικά με τη μουσική ήταν κυρίως οι Joy Division και οι New Model Army. Οι δεύτεροι τόσο με τα τραγούδια τους, όσο και με το κοινωνικοπολιτικό περιεχόμενο των στίχων τους.
Στο "Relatives In Descent", υπάρχει μια διάχυτη ρετρό ατμόσφαιρα, που σε παραπέμπει στα τέλη της δεκαετίας του "70, στα χρόνια δηλαδή που ο Ian Curtis και η παρέα του, κυκλοφορούσαν το "Unknown Pleasures". Αν ακούσεις την εισαγωγή του "Windsor Hum", βιώνεις άμεσα τα προαναφερθέντα. Το ίδιο ισχύει και για το "Corpses In Regalia".
Ενίοτε γεμίζουν τη μουσική τους με κάποια noise-rock στοιχεία, όπως κάνουν στο "Don't Go To Anacita" και εκεί το αποτέλεσμα είναι μάλλον καλύτερο. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις που παίζουν περισσότερο ατμοσφαιρικά, όπως στο "Night Blooming Cereus", τα καταφέρνουν εξίσου πολύ καλά. Στα θετικά της εν λόγω κυκλοφορίας, θα πρέπει να προσθέσει κανείς και το radio-friendly "Half Sister", με το οποίο κλείνουν το δίσκο.
Συνοψίζοντας θα έλεγα ότι το "Relatives In Descent" είναι μια ποιοτική κυκλοφορία στην οποία μπορεί να στηριχθεί η μπάντα αναφορικά με τους μελλοντικούς της προσανατολισμούς. Ίσως ένα πέρασμα από τα μουσικά χωράφια των A Place To Bury Strangers να τους βοηθούσε στο μέγιστο δυνατό βαθμό.