Ο Όσκαρ Ουάιλντ μας υποδέχεται στη σκηνή του Οff Off Athens Theater Festival στο Επί Κολωνώ με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι, ανήσυχος και χαμένος στους λογισμούς του. Μη μπορώντας να βρει αυτό το κάτι που αναζητούσε από τότε που είχε σάρκα και οστά, φυσάει δυνατά τα μαλλιά της νεαρής Βιάγκα και στάχτη ξεπηδά από το μαρμαρωμένο της σώμα παίρνοντας ζωή από τη πνοή του συγγραφέα. Η «Φλωρεντινή τραγωδία» ξεκινά.
Η ιστορία μεταφέρει το κοινό σε ένα σκοτεινό ανώγι της Φλωρεντίας κάπου στο 1500 με τη σπιτονοικοκυρά Βιάγκα (Λιάνα Γαβριήλ) να ακούει τα μαντάτα που της φέρνει ο δούλος της (Νάσος Κρέστης), που στ΄ ανάμεσα γίνεται και αοιδός και σχολιαστής των τεκταινομένων, ο οποίος μόλις είχε επισκεφτεί το αρχοντικό του πρίγκηπα. Ο λυρικός τους διάλογος σταματάει όταν στο περβάζι του φτωχικού ξεπροβάλλει ο πρίγκηπας Γουϊδος Βάρδης (Νίκος Παλιούρας), ο οποίος όντας αποφασισμένος να χαρεί τα κάλλη της όμορφης νεαράς δε λογαριάζει τα φλωρίνια που θα χρειαστούν για να την αποκτήσει και με ερωτόλογα και κομπλιμέντα για την ωραιότητα της, την πείθει να υποκύψει στο πάθος του. Μοναδικό εμπόδιο, που μοιάζει αμελητέο μπρος στο αμόρε των νεαρών, ο γέρος σύζυγος της Βιάγκα, Σιμώνες (Παναγιώτης Πασχάλης) μικροέμπορος και πραγματευτής. Ο γέρος γυρνάει στο σπίτι και η δράση κορυφώνεται.
«Ο μόνος τρόπος για να απαλλαγείς από τον πειρασμό είναι να ενδώσεις σε αυτόν», αναφωνεί κάποια στιγμή ο Όσκαρ Ουάιλντ (Παναγιώτης Μυλωνάς), που άλλες φορές παρεμβαίνει με τα γνωμικά του προσθέτοντας τον δικό του τόνο στην παράσταση και άλλες φορές λογομαχεί με τον αοιδό χαρίζοντας κωμικές στιγμές έξω από το εξελισσόμενο δράμα.
Θεατρική Ομάδα Πρactors
Συγγραφέας: Όσκαρ Ουάιλντ
Σκηνοθεσία/Μετάφραση: Αποστόλης Ψαρρός
Βοηθός σκηνοθέτη: Λιάνα Γαβριήλ
Σκηνικά/Κοστούμια: Ομάδα Πρactors, Θωμάς Χουλιάρας
Μουσική: Νάσος Κρέτσης
Video: Δήμητρα Τσουπ
Αφίσα/Φωτογραφίες: Νάσια Σταματέλου
Τραγούδι: Κατερίνα Μπάιλα
Η ιστορία μεταφέρει το κοινό σε ένα σκοτεινό ανώγι της Φλωρεντίας κάπου στο 1500 με τη σπιτονοικοκυρά Βιάγκα (Λιάνα Γαβριήλ) να ακούει τα μαντάτα που της φέρνει ο δούλος της (Νάσος Κρέστης), που στ΄ ανάμεσα γίνεται και αοιδός και σχολιαστής των τεκταινομένων, ο οποίος μόλις είχε επισκεφτεί το αρχοντικό του πρίγκηπα. Ο λυρικός τους διάλογος σταματάει όταν στο περβάζι του φτωχικού ξεπροβάλλει ο πρίγκηπας Γουϊδος Βάρδης (Νίκος Παλιούρας), ο οποίος όντας αποφασισμένος να χαρεί τα κάλλη της όμορφης νεαράς δε λογαριάζει τα φλωρίνια που θα χρειαστούν για να την αποκτήσει και με ερωτόλογα και κομπλιμέντα για την ωραιότητα της, την πείθει να υποκύψει στο πάθος του. Μοναδικό εμπόδιο, που μοιάζει αμελητέο μπρος στο αμόρε των νεαρών, ο γέρος σύζυγος της Βιάγκα, Σιμώνες (Παναγιώτης Πασχάλης) μικροέμπορος και πραγματευτής. Ο γέρος γυρνάει στο σπίτι και η δράση κορυφώνεται.
«Ο μόνος τρόπος για να απαλλαγείς από τον πειρασμό είναι να ενδώσεις σε αυτόν», αναφωνεί κάποια στιγμή ο Όσκαρ Ουάιλντ (Παναγιώτης Μυλωνάς), που άλλες φορές παρεμβαίνει με τα γνωμικά του προσθέτοντας τον δικό του τόνο στην παράσταση και άλλες φορές λογομαχεί με τον αοιδό χαρίζοντας κωμικές στιγμές έξω από το εξελισσόμενο δράμα.
Έννοιες που απασχόλησαν όσο τίποτα τον συγγραφέα, όπως η υποκρισία, η απιστία, η φιλαργυρία και η διαμάχη ηθικής και ανηθικότητας αντιπαλεύουν φορώντας τα προσωπεία των πρωταγωνιστών. Η αλαζονεία του πλούσιου ερωτύλου αριστοκράτη μέσα από τη πλεονεξία του να ζητά κανείς για δικό του κάτι που δε του ανήκει, η ματαιοδοξία της νεαρής κορασίδας που δικαιολογεί την ανηθικότητα της μπροστά στην πραγμάτωση των ονείρων της για καλύτερη ζωή και η απληστία του γέρου που μετατρέπεται σε οργή όταν του ζητάνε το μόνο πράγμα που δεν αγοράζεται, μονομαχούν σαν ιδέες όπως μονομαχούν και οι δυο άντρες για τη πρωταγωνίστρια.
Η «Φλωρεντινή τραγωδία» είναι έργο του Όσκαρ Ουάιλντ που θεωρείται από τους πιο επιτυχημένους συγγραφείς του ύστερου Βικτωριανού Λονδίνου. Δημοσιεύτηκε αποσμασματικά το 1908 μετά τον θάνατο του συγγραφέα, στον συλλεκτικό τόμο Collected works του εκδοτικού οίκου Methuen. Λίγα χρόνια πριν ο συγγραφέας εκδίδει το θεατρικό έργο «Σαλώμη» η ιστορία της οποίας, γνωστή από τη βίβλο, έχει κοινή θεματική με τη «Φλωρεντινή τραγωδία». Γίνεται έκδηλο μέσα από αυτά τα έργα του πως ο Ιρλανδός καλλιτέχνης καταπιάνεται με ιδέες όπως η ανηθικότητα των ανθρώπων και η διπροσωπία τους μέσω από τη συνεσταλμένη παρακμή των κύριων χαρακτήρων του, όπως εν προκειμένου της Βιάγκα.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για μια όμορφα δομημένη θεατρική παρουσίαση ενός έργου όχι τόσο ευρέως διαδεδομένου αλλά σίγουρα διαχρονικού,
που μέσα από τη σκηνοθεσία του Αποστόλη Ψαρρού υποβάλλει στον θεατή ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα κωμικότητας και δράματος που τον κρατάει σε συνεχή εγρήγορση για τα 50 λεπτά διάρκειάς του. Σε αυτό φυσικά συμβάλλει και η απόδοση των ηθοποιών της θεατρικής ομάδας Πρactors, οι οποίοι είναι αρκετά δεμένοι ο ένας με τον άλλον και βγάζουν ένα άρτιο αποτέλεσμα χωρίς κάποιος να υστερεί των υπολοίπων. Το σκηνικό του θεάτρου χαρακτηρίζεται από ένα σκοτεινό πλαίσιο δράσης σε μαύρο φόντο με λιγοστά φώτα που εστιάζουν όποτε χρειαστεί στους πρωταγωνιστές, ενώ οι ηθοποιοί φορούν και αυτοί μαύρα ρούχα αναγεννησιακού ρυθμού με μαύρους και πορφυρούς μανδύες, ενώ σε όλη τη σκηνή υπάρχουν διασκορπισμένα κεντητά και σεμεδάκια που άλλοτε χρησιμοποιούνται προς χάριν αστεϊσμού και άλλοτε ως σύμβολα πλούτου. Το έργο ολοκληρώνει η μουσική της Κατερίνας Μπάιλα που σε ταξιδεύει με την απαλή της χροιά στην εποχή της δράσης. Αν μη τι άλλο μια παράσταση που αφήνει τον θεατή γεμάτο.
Συντελεστές Παράστασης
Συγγραφέας: Όσκαρ Ουάιλντ
Σκηνοθεσία/Μετάφραση: Αποστόλης Ψαρρός
Βοηθός σκηνοθέτη: Λιάνα Γαβριήλ
Σκηνικά/Κοστούμια: Ομάδα Πρactors, Θωμάς Χουλιάρας
Μουσική: Νάσος Κρέτσης
Video: Δήμητρα Τσουπ
Αφίσα/Φωτογραφίες: Νάσια Σταματέλου
Τραγούδι: Κατερίνα Μπάιλα