«Εθνικός Ελληνορώσων»: Μία κωμωδία για τα παιδιά που λένε ότι μεγάλωσαν

Ποτέ άλλοτε ένα παιχνίδι μπάσκετ, δεν έκανε το κοινό να φύγει από το «γήπεδο» τόσο προβληματισμένο μεν, ενθουσιασμένο δε, με την «απόδοση» της ομάδας. Σε ένα κυριολεκτικά κατάμεστο θέατρο παρακολουθήσαμε την εξαιρετική παράσταση «Εθνικός Ελληνορώσων» του Αντώνη Τσιοτσιόπουλου, σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη που ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά στο Από Μηχανής Θέατρο.

Εδώ και τρία χρόνια, σε μια γειτονιά σε μια άκρη του δήμου της Αθήνας, στο «Ελληνορώσων», έξι φίλοι γύρω στα σαράντα, μαζεύονται, μια φορά τον μήνα, για ένα «μπασκετάκι». Το ραντεβού συνήθως πέφτει Σάββατο - εκεί, κατά το απογευματάκι - στο ίδιο πάντα ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ. Το κάνουν όπως λένε «για να ξεσκουριάζουν» …και να πίνουν μετά καμιά μπύρα χωρίς ενοχές. Και σήμερα το ίδιο. Συναντήθηκαν, είπαν τα νέα τους, έκαναν το ζέσταμά τους, πήραν την μπάλα στα χέρια και το παιχνίδι άρχισε.

Το κείμενο του  Αντώνη Τσιοτσιόπουλου είναι σύγχρονο και ρεαλιστικό. Η γλώσσα καθημερινή και οικεία χωρίς καθωσπρεπισμούς και υπερβολές. Τις κωμικές στιγμές τις διαδέχεται το δράμα και τανάπαλιν, δημιουργώντας ένα σφιχτό ρυθμό που κρατάει αμείωτη την ένταση.

Το σκηνικό της Ηλέκτρας Σταμπούλου, θα μπορούσε να είναι πραγματικά το γήπεδο μπάσκετ της γειτονιάς μας. Οι αλλαγές στους  φωτισμούς σε κομβικά σημεία της εξέλιξης από τον Βασίλη Κλωτσοτήρα είναι ιδανικοί.

Η σκηνοθετική προσέγγιση του Γιώργου Παλούμπη είναι πολύ προσεγμένη καθώς καταφέρνει να μεταδώσει την ένταση και την ατμόσφαιρα ενός κανονικού αγώνα μπάσκετ στο κοινό και ως «κόουτς» κατεβάζει στο γήπεδο μια ομάδα με ρεαλιστικά στοιχεία και αυθεντική παρεΐστικη συμπεριφορά.

Ο Στάθης Σταμουλακάτος  είναι πληθωρικός και ως παρουσία και ως ερμηνεία, σαρωτικός κι εκρηκτικός. Ο Μάκης Παπαδημητράτος αποδίδει με μεγάλη επιτυχία ένα δύσκολο χαρακτήρα και μας πείθει για τον σύνθετο ψυχισμό του ήρωα. Ο Θάνος Αλεξίου αποτελεί μια εξαιρετική επιλογή για το ρόλο του. Με κωμικοτραγικά στοιχεία που σε συνδυασμό με την αυθεντική ερμηνεία του προκαλούν αβίαστα το γέλιο, χωρίς καμία απολύτως προσπάθεια.

Ο Κώστας Φυτίλης έχει σίγουρα  τον μικρότερο ρόλο στην παράσταση, αλλά στην παρουσία του και  στον χαρακτήρα που υποδύεται, βασίζεται όλη η εξέλιξη του έργου.Ο Στέλιος Δημόπουλος καταφέρνει και δίνει πότε ένταση και πότε ηρεμία χωρίς υπερβολές στο παίξιμό του. Έχει τον πιο σύνθετο ρόλο στο έργο και στην παρέα αφού είναι αυτός που προσπαθεί να περιορίσει τις εντάσεις μεταξύ των φίλων άλλοτε μέσα από την πλάκα και άλλοτε μέσα από τη σιωπή του.

Κράτησα για το τέλος τον Αντώνη Τσιοτσιόπουλο, ο οποίος είναι συγκλονιστικός στο ρόλο του. Όλες οι ψυχολογικές μεταπτώσεις του χαρακτήρα που υποδύεται διαγράφονται ξεκάθαρα στο βλέμμα του ακόμα κι όταν σιωπά.

Ο «Εθνικός Ελληνορώσων» είναι μία κωμωδία, για τα παιδιά μιας γειτονιάς που λένε ότι μεγάλωσαν, για πρησμένους αστραγάλους, για πληγές που έκλεισαν και για άλλες που μείναν ανοιχτές. Ένα έργο για ξεχειλωμένες φανέλες, ξεφούσκωτες μπάλες και εγκλήματα. Μεταφορικά και κυριολεκτικά. Εξ’ αμελείας και μη.

Αδιαμφισβήτητα, μια από τις καλύτερες παραστάσεις της χρονιάς!

Κείμενο: Αντώνης Τσιοτσιόπουλος

Σχετικό θέμα

Συνεντεύξεις

«Ευτυχώς τα παιδιά της Ελευσίνας παίζουν ακόμα βόλους»: μια συνέντευξη με το σκηνοθέτη Χρήστο Δήμα