Δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη - χρονικά - η πορεία των Rumjacks, αλλά έχουν καταφέρει να χτίσουν ένα σταθερό κοινό στην χώρα μας. «Πουλάει» αρκετά, γενικά, αυτού του είδους η μουσική, punk rock με κέλτικες και folk επιρροές, δηλαδή. Με πολλά μπλουζάκια Dropkick Murphys και Flogging Molly, λοιπόν, αλλά και του ίδιου του συγκροτήματος, αρκετός κόσμος γέμισε από νωρίς το Principal στη Θεσσαλονίκη.
Οι Rumjacks είχαν συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα του φετινού Street Mode Festival, αλλά τελικά η περιοδεία τους μεταφέρθηκε για αυτές τις ημέρες και συμπεριλαμβάνει εμφανίσεις στην Αθήνα και την Πάτρα. Μαζί τους στο «κυκλάκι» αυτό οι Bad Movies, ένα από τα πιο αγαπημένα συγκροτήματα της ελληνόφωνης punk rock σκηνής. Δίδυμο-επιτυχία από τα αποδυτήρια, δηλαδή.
Δίχως εκπλήξεις και αναμενόμενα ευχάριστα κύλησε η βραδιά στο Principal, χωρίς αυτή η απλότητα να μειώνει την ευχαρίστηση του κόσμου για τα όσα είδαμε και ακούσαμε. Εν αρχή, λίγο πριν τις 22:00, οι Bad Movies για περίπου τρία τέταρτα έκαναν μια σύντομη μα ικανοποιητική βόλτα στη δισκογραφία τους, χωρίς φυσικά να παραλείψουν «κλασικά» πλέον τραγούδια όπως το «Γράμμα», ούτε νεότερα όπως το «Δώσ’ Τους Πόλεμο». Εδώ και καιρό η παρέα αυτή έχει το κοινό της στην πόλη οπότε η ανταπόκριση «από κάτω» ήταν ιδιαίτερα θερμή, με μπόλικο «χορό». Εντύπωση μου έκανε, αν και ίσως δεν θα έπρεπε, η απότομη αύξηση στις λήψεις βίντεο με κινητά (άλλη μάστιγα κι αυτή) στα ένα-δύο πιο γνωστά τραγούδια των Bad Movies, σημάδι ευρύτερης απήχησης και αποδοχής από κόσμο με λιγότερο στενή επαφή με τη μουσική τους.
Αντίστοιχη ήταν η κατάσταση σε τραγούδια όπως το “An Irish Pub Song” των Rumjacks, κάτι αναμενόμενο θαρρώ. Ο χορός από το ζωηρό κοινό πάντως, δεν σταμάτησε σε κανένα από τα τραγούδια που έπαιξαν την μιάμιση ώρα και κάτι που ήταν επί σκηνής. Η περιοδεία του συγκροτήματος από την Αυστραλία έχει διπλή αφορμή, καθώς πρόσφατα κυκλοφόρησε ο τέταρτος δίσκος τους με τίτλο “Saints Preserve Us” και φέτος συμπληρώνονται δέκα χρόνια από την πρώτη τους κυκλοφορία. «Bands don’t do that so much anymore...» είπε για τα γενέθλια ο τραγουδιστής Frankie McLaughlin, που δεν σταμάτησε να δίνει τον ρυθμό επί σκηνής, με τις κινήσεις του, με το μικρόφωνό του ή με την χαρακτηριστική «σφυρίχτρα» του. Ο Johnny McKelvey στο μπάσο μοιράστηκε λίγα φωνητικά και το υπόλοιπο σχήμα δεν απογοήτευσε ούτε στιγμή. Στιγμές που ξεχώρισαν ήταν στο “Uncle Tommy” και στο “A Fistful O’ Roses”, και γενικά όταν το μαντολίνο του Adam Kenny ακούγονταν, έστω για λίγο, μόνο του.
Χωρίς πολλά-πολλά, οι Rumjacks και οι Bad Movies πρόσφεραν μια απολαυστική punk rock βραδιά, απ’ αυτές που ακόμα κι αν κανείς δεν είναι ιδιαίτερα γνώστης της δισκογραφίας τους μπορεί να περάσει μερικές ώρες πολύ ευχάριστα. Αν έχετε την ευκαιρία να τους προλάβετε σ’ αυτή την σειρά εμφανίσεων λοιπόν, να το κάνετε. Σε κάθε περίπτωση, οι Bad Movies εμφανίζονται τακτικά, ενώ με την σταθερή αγάπη που δείχνει το ελληνικό κοινό στους Rumjacks το μόνο εμπόδιο για την επόμενη εμφάνισή τους μοιάζει να είναι η απόσταση από το Σίδνεϊ. Όσο συνεχίζουν να «πετάγονται» για ευρωπαϊκή περιοδεία πιστεύω θα κατεβαίνουν και μια βόλτα προς τα εδώ. Γιατί όχι;