Ανασκόπηση 2018: Top 20 Heavy Metal-Hard Rock Δίσκοι

Η χρονιά που τελειώνει μας έφερε πολυάριθμες hard και heavy κυκλοφορίες. Εδώ συγκεντρώσαμε τις αγαπημένες μας και σας τις παρουσιάζουμε.

20. Lychgate - The Contagion in Nine Steps

Μία μίξη prog, doom, black metal με μπαρόκ και θεατρική μουσική. Σίγουρα πρόκειται για πολύ περισσότερες πληροφορίες από όσες θα μπορούσε να διαχειριστεί ο μέσος ακροατής. Ωστόσο, καταφέρνουν να τηρήσουν τις ισορροπίες και φτιάξουν ένα δίσκο που όσο ακραίος και να ακούγεται, σίγουρα θα κερδίσει πολλούς οπαδούς.

Οι At The Gates σε αυτό το 6ο κατά σειρά album τους και δεύτερο από την επανένωσή τους προσπαθούν να επιστρέψουν στο Slaughter of the Soul, ένα εγχείρημα πολύ δύσκολο, αλλά η προσπάθεια μετράει. Ένας ιδιαίτερα συμπαγής δίσκος με εξαιρετικά και λυσσαλέα riff που σε κερδίζει από το πρώτο κιόλας κομμάτι που τυχαίνει να είναι και το ομώνυμο.

Από το εξώφυλλο κιόλας μπορείς κανείς να καταλάβει τι είναι αυτό που θα ακούσει. Ένας δίσκος καθαρής παράνοιας και τρέλας. Γεφυρώνουν το χάσμα μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας και οδηγούν τον ακροατή σε έναν κόσμο που μόνο προβλέψιμος δεν μπορεί να είναι. Ακραίοι πειραματισμοί από τους Ιάπωνες που ταράζουν για άλλη μια φορά τα νερά.

Για τους φίλους και λάτρεις του stoner (…όχι δεν είμαι ένας του αυτούς) είναι μια τίμια θα λέγαμε κυκλοφορία των Αμερικανών Sleep. Heavy κιθάρες και μπλακσαμπαθική ατμόσφαιρα που επικρατεί σχεδόν σε όλο το album.Το Marijuanaut’s Theme είναι από τα κομμάτια που ξεχωρίσαμε.

Με εξαιρετική φινέτσα και μαεστρία, οι Unleashed μας παραδίδουν έναν ακόμα δίσκο αντάξιο της φήμης και της αισθητικής τους. Δυνατό concept στιβαρά riffs, τσιμεντένιο rhythm section. Το απέδειξαν άλλωστε και στην Αθήνα ένα μήνα πριν εκπνεύσει το 2018. Σίγουρα ένας δίσκος του θα τραβήξει τα βλέμματα και τα αυτιά πολλών.

Τέταρτο album για τους Βρετανούς. Εξυπνα riff πολυρυθμία, εξαιρετικό παίξιμο και τρομερή παραγωγή. Δεν περιμέναμε κάτι λιγότερο από τους TesseracT. Μια από τις σημαντικές prog κυκλοφορίες για το 2018.

Ένας δίσκος με έντονο πολιτικό στοιχείο. Καυστική σάτιρα για την πολιτική κατάσταση της Αμερικής, με hardcore χαρακτήρα και ξεκάθαρη αντιφασιστική θέση, όπως φαίνεται στο κομμάτι Antifa. Έχει αναφερθεί ότι η μουσική που ντύνει τους στοίχους του δίσκου αυτού είναι ένα επιμελημένο έργο καλλιτεχνικής αναρχίας.

Hardcore καταστάσεις με μια από της πιο δυνατές live μπάντες του είδους. Ίσως να μην αποτελεί το πιο επιδραστικό τους album και ισως να έχουμε ακούσει από αυτούς και πιο ενδιαφέροντα δείγματα γραφής, αλλά η συνταγή είναι πετυχημένη σε μεγάλο βαθμό και το μόνο που μένει όταν ακούσεις τον δίσκο αυτό είναι να τους πετύχεις καi live. Εκεί τελειώνει κάθε συζήτηση.

Άλλη μια εξαιρετική δουλεία από τους Καναδούς Voivod. Άξιος διάδοχος του Target Earth. Καμία υποψία ότι τους έχει στοιχειώσει το παρελθόν. Τα Orb Confusion και Event Horizon είναι δυο διαμαντάκια του δίσκου αυτού.

Άγριο, καταιγιστικό. Μετά την παύση των Dillinger Escape Plan, οι Frontierer έχουν μείνει μόνοι στο γήπεδο και ορίζουν το παιγνίδι. Χαρακτηριστικά, το περιοδικό Rolling Stone αναφέρει ότι ακούγονται σαν το πιο άσχημο πρόβλημα μαθηματικών του κόσμου και ότι οι φίλοι των Dillinger Escape Plan, Meshuggah και  the Austerity Program θα τους λατρέψουν.

Για άλλη μια φορά, ο Zakk Wylde αποδεικνύει για άλλη μια φορά την κλάση του ως κιθαρίστας και προσφέρει φλογερά riffs και πολύπλοκα σόλο που είναι βέβαιο ότι θα σηκώσουν τα μαλλιά στο πίσω μέρος του λαιμού σας.

Έχοντας χάσει έναν από τους βασικούς τους συνθέτες, πολλοί ήταν εκείνοι που πίστεψαν πως οι Architects θα άλλαζαν τον ήχο τους σε πιο μαλακό και ίσως και πιο εμπορικό. Όμως με τον δίσκο αυτό (τον όγδοο κατά σειρά), αποδεικνύουν περίτρανα πως όχι μόνο δεν τους πτοεί ο Θάνατος, αλλά είναι και πιο δυνατοί από ποτέ.

Η επιστροφή των Νορβηγών φάνταζε αδύνατη χωρίς τον Abbath πλέον στο τιμόνι. Κι όμως απέδειξαν περίτρανα πως οι Immortal δεν είναι μόνο ο Abbath. Με την επιστροφή του κιθαρίστα και τραγουδιστή, πλέον Demonaz Doom Occulta, ο οποίος  όπως όλα δείχνουν ξεπέρασε την τενοντίτιδα, -που για καιρό τον εμπόδιζε να παίξει κιθάρα- , οι Immortal αλλάζουν σελίδα χωρίς όμως να χάνουν επαφή με τις ρίζες τους. 42 λεπτά απόκρυφου χάους με ηχητικές αναφορές σε δίσκους όπως οι ακόλουθοι: Batlles in the north και Sons of the Nothen Drakness, έρχονται να καλύψουν το χαμένο έδαφος και σίγουρα δεν θα αφήσουν τους οπαδούς παραπονεμένους.

το 22ο album των βετεράνων του  Metal δείχνει ότι οι γερόλυκοι δεν το βάζουν κάτω και έχουν ακόμα μέσα τους την διάθεση να δώσουν απλόχερα μουσική στον κόσμο. Δυνατές συνθέσεις και εμπειρία σχεδόν τεσσάρων δεκαετιών που όμως δίνουν περιθώριο και για κάτι πιο μοντέρνο. Τα Nosferatu και Thunderbolt στα highlights της δουλειάς αυτής.

Έντονα συμφωνικά στοιχεία και διάχυτος λυρισμός. Εξαιρετικές οι φωνητικές ικανότητες του Tomy Jutsen’s που περνά με άνεση και μαεστρία από τα brutal στα καθαρά φωνητικά.

Ο Ihsahn είτε έτσι είτε ως Emperor πότε δεν απογοητεύει κανέναν από τους οπαδούς του και πάντα αποτελεί μια μοναδική εμπειρία για κάποιον να τον δει ζωντανά. Το Amr είναι ένα progressive album με πολλά διαφορετικά στοιχειά και συνεργασίες, όπως η συμμετοχή του Fredrik Akesson από τους Opeth. Συνδυάζει με μαεστρία το συμφωνικό metal με το ακραίο black με ενδιαφέρουσες αντιθέσεις και έντονες ατμόσφαιρες.

Ο διάδοχος του The Satanist. Οι Bethemoth δεν προσπάθησαν να ξεπεράσουν το αριστούργημά τους αλλά έστεψαν τον ήχο τους σε πιο σκοτεινά μέρη με κάπως πιο αργούς ρυθμούς και εξαιρετικά νέα στοιχεία που κάνουν τον δίσκο αυτό διαφορετικό χωρίς να χάνεται ο κλασικός τους ήχος. Δικαίως μέσα στο top 20 για το 2018.

Οι Ghost πέρασαν πολλά τα τελευταία χρόνια. Μηνύσεις κι αποκαλύψεις, αλλά κατόρθωσαν να ανακάμψουν (Δηλαδή ο Tobias Forge τα κατάφερε). O Forge επέστρεψε πιο δυνατά από ποτέ με το 'Prequelle', την πιο ώριμη δουλειά του με το συγκρότημα. Συνδυάζοντας με μαεστρία το prog rock και το 80's metal με την disco και τους απίθανους ήχους του σαξοφώνου, οι Ghost παίρνουν  ρίσκα και αυτό τελικά αποδίδει.

Ίσως το πιο ανερχόμενο σχήμα στον χώρο. Με την κυκλοφορία τους αυτή βάζουν γερά θεμέλια και δείχνουν ξεκάθαρα την μουσική τους ταυτότητα. Μια μίξη Black metal με blues , spirituals. Ο δίσκος αυτός σίγουρα είναι η απάντηση στην ερώτηση:Ποιο είναι το μέλλον του Metal;

Συνήθως από τέτοιες  μπάντες δεν περιμένει κανείς το νέο δίσκο για να τους δει ζωντανά. Μετά από σχεδόν μισό αιώνα παρουσίας και απίστευτα διαμάντια στην δισκογραφία τους οι Judas Priest δεν επαναπαύονται στις δάφνες τους.Το Firepower είναι ένα αριστουργηματικό album με την ποιότητα των Priest και την φρεσκάδα του 2018. Το πάθος και η φλόγα για δημιουργία και μουσική δεν λέει να σβήσει και δείχνουν περίτρανα πόσο αγαπούν αυτό που κάνουν και πόσο σέβονται τους οπαδούς τους. Δικαιωματικά στο νούμερο ένα και από εμάς εδώ στο Mix Grill.

Σχετικό θέμα

Better Call Rampas

Better Call Rampas: Φουλ Του Φουλ