Θυμάσαι τι άκουγες στο σαλόνι του σπιτιού σου; Είτε μόνος, είτε με φίλους ή με όλη την οικογένεια;
Πόσες κασέτες είχες γράψει καθώς άκουγες τραγούδια στο ραδιόφωνο; Πόσες κασέτες είχες φτιάξει για τα πάρτι φίλων, διαλέγοντας με ευλάβεια τη σειρά των τραγουδιών;
Αν η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα είναι ναι ενώ παράλληλα, σου έρχονται ξανά στο νου οι εικόνες αυτές, τότε είναι απαραίτητο να κατηφορίσεις στον Πειραιά για να δεις τα «Ελληνικά Διάφορα» που έφτιαξε η τριάδα Γεράσιμος Ευαγγελάτος, Θέμης Καραμουρατίδης και Νατάσα Μποφίλιου.
Η μετακίνηση του «Κρεμλίνου» σε μια άκρως βιομηχανική περιοχή, προσδίδει ένα άλλο ύφος στη διαδρομή σου μέχρι εκεί. Δεξιά και αριστερά αποθήκες, μηχανουργεία, κτίρια που δε ξέρεις αν λειτουργούν τη νύχτα, είναι μερικά απ’ όσα βλέπεις λίγο πριν φτάσεις στη Χαϊδαρίου έξι. Εκεί βρίσκεις ένα μεγάλο πέτρινο χώρο, που με μεράκι, αγάπη και ωραία αισθητική μεταμορφώθηκε από αποθήκη σε ένα ζεστό σαλόνι.
Τι υπάρχει μέσα σε αυτό;
Μια πολυθρόνα, ένας τριθέσιος καναπές, πολλά πορτατίφ, μαξιλάρια, χαλιά, μια τηλεόραση και ανάμεσα τους όργανα που δένουν με την διακόσμηση, καθώς τα παρατηρείς με το μάτι.
Νιώθεις οικειότητα, που την ενισχύει το χαμόγελο και η γλώσσα του σώματος της οικοδέσποινας Νατάσσας Μποφίλιου, που συγυρίζει, ανοίγει το πίσω παράθυρο και υποδέχεται τους φίλους της, όλους εμάς, σαν στο σπίτι της.
Ασυναίσθητα ταξιδεύεις πίσω στο χρόνο, τότε που ήσουν παιδί ή και λίγο μεγαλύτερος και ψιθυρίζεις για δευτερόλεπτα αυτό που βλέπεις στην τηλεόραση, το «Ζήτα μου ότι θες» της Άλκηστις Πρωτοψάλτη για να σε διακόψει η φωνή από ένα κασετόφωνο, του Γεράσιμου -επιμελήθηκε το πρόγραμμα- η οποία σου φτιάχνει το κλίμα και τη διάθεση για όσα πρόκειται ν’ ακούσεις.
Οι πρώτες νότες από τους «Εμιγκρέδες της Ρουμανίας» ακολουθούν το «Μπαρ το Ναυάγιο» της Αρλέτας παρέα με ένα ελαφρύ λίκνισμα της Νατάσσας που ζητάει τη συμμετοχή μας.
«Στο σπίτι άκουγα πολύ έντεχνο. Μέχρι που ήρθε το πρώτο μου βινύλιο με αφιέρωση, με αγάπη Στέφανος», μας εξομολογείται λίγα λεπτά μετά η ερμηνεύτρια, δίνοντας την κατάλληλη πάσα στο Θέμη στο πιάνο για το ντουέτο τους «Στους πέντε ανέμους», δίνοντας ένα στίγμα για το πως θα κυλήσει μουσικά η νύχτα.
Κάπως έτσι ξεκινάει η βραδιά και η πρώτη κασέτα, αλλάζοντας το χρόνο που βρισκόμαστε, μεταφερόμενοι προς το τέλος τη δεκαετίας του ’60 μέχρι και τις αρχές των 00’s μέσα από ένα ευρύ φάσμα τραγουδιών, που πολλές φορές δεν περιμένεις ν’ ακούσεις. Σε αυτό το μουσικό ταξίδι έμειναν λίγο παραπάνω στη δεκαετία του 1980 και κατ’ εμέ καλά έκαναν, γιατί είδαμε λίγο από τους παιδικούς εαυτούς τους, τι άκουγαν τότε, πώς μεγάλωσαν.
Δεν είμαι σίγουρος αν θέλω να σας αποκαλύψω τους τίτλους των κασετών και τα τραγούδια, γιατί ένα στοιχείο που ξεχωρίζει στην παράσταση αυτή είναι η έκπληξη της συνέχειας.
Πώς θα νιώσεις όταν ακούσεις το κομμάτι που αφιέρωσες στο πρώτο κορίτσι σου; Πώς θα νιώσεις όταν ακούσεις το κομμάτι που έπαιζε συνέχεια στο μπαράκι δίπλα στη θάλασσα;
Σίγουρα μια νοσταλγία, ανεξάρτητα αν έχεις γκρι κροτάφους, έχεις μπει στα δεύτερα άντα ή κοντεύεις να στείλεις το παιδί σου φαντάρο.
Ωστόσο, θέλω να σου δώσω κάποια στοιχεία που μπορούν να σε οδηγήσουν σε κάποια από τις επόμενες παραστάσεις στον Πειραιά.
Έτσι λοιπόν, ακούσαμε πέντε κάσετες, κάθε μία με διαφορετικό περιεχόμενο. Άλλη για ν’ αράξεις στον καναπέ ή στο κρεβάτι και να ζήσεις megaλες στιγμές, παρακολουθώντας αγαπημένες σειρές. Άλλη για να καλέσεις τους φίλους και να χορέψετε μέχρι το πρωί, σκορπίζοντας την ενέργεια σας σε όλο το σπίτι και άλλη που είσαι νοερά δίπλα στο κύμα, γύρω γύρω από τη φωτιά, μαζί με αγαπημένα σου πρόσωπα.
Κάθε κασέτα και διαφορετικά συναισθήματα που γίνανε πιο έντονα είτε λόγω της ερμηνείας της Νατάσσας -άλλοτε δυναμικής άλλοτε αισθαντικής- είτε λόγω των σόλο της κιθάρας του Λάμπη, του τσέλου και της κιθάρας του Άρη ή του Γιώργου στα πνευστά. Ακόμα ένα στοιχείο που ξεχωρίζει είναι η χημεία αυτής της παρέας, η αλληλεπίδραση που έχουν μεταξύ τους και ότι αυτό βγαίνει και προς όλους εμάς, νιώθεις την αύρα τους να μας αγκαλιάζει!
Η ανταπόκριση αυτού του εγχειρήματος αποδείχτηκε καθ’ όλη τη διάρκεια πότε με τα έντονα χειροκροτήματα, πότε με τη συμμετοχή στα τραγούδια πότε με τα χαμόγελα, κοιτάζοντας τις φωτογραφίες και τα βίντεο που περνούσαν από την τηλεόραση, σαν μια ταινία μικρού μήκους.
Από όλα όσα έζησα μου έμειναν δύο εικόνες, η μεγάλη ποικιλία συνθετών στα τραγούδια και η σωστή μουσική παρουσίαση τους χωρίς κάτι υπερβολικό, μέσα από τις ενορχηστρώσεις του Θέμη, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο σεβασμό στους δημιουργούς τους.
Πως θα μπορούσε να κλείσει μια τέτοια βραδιά;
Όλοι μαζί σαν μια μεγάλη παρέα!
Δεκαέξι άτομα στη σκηνή με την εισαγωγή από το «Κυκλοφορώ Κι Οπλοφορώ» στο ακορντεόν του Ματθαίου Μπουμπάρη, και όλοι οι υπόλοιποι να τραγουδάμε μαζί τους, για να έρθουν τα «Μεταξωτά» να βάλουν το κερασάκι μέσα σε αποθέωση!
Για πρώτη φορά, μετά από σχεδόν δεκαπέντε χρόνια παρουσίας, η τριάδα επέλεξε να μην παρουσιάσει ούτε ένα δικό της τραγούδι, παίρνοντας ένα ρίσκο που της βγαίνει όπως φαίνεται, με βάση την αποδοχή του κοινού που λαμβάνει.
Μια δική τους πρόταση με «Ελληνικά Διάφορα» που φέρνουν τη Νατάσα Μποφίλιου πιο ελεύθερη μέσα από τα κομμάτια που μεγάλωσε, να μας ψυχαγωγεί και στο τέλος να φεύγουμε με το μεγαλύτερο μας χαμόγελο.
Είναι κρίμα να μην αποδώσω και τα εύσημα σε όλους τους μουσικούς, στο Γιώργο Μπουλντή, το Λάμπη Κουντουρόγιαννη, τον Άρη Ζέρβα, το Μανώλη Γιαννίκιο και το Γιώργο Κάστανο για την εκτέλεση των κομματιών.!
Να πάτε όσο προλαβαίνετε!
Συντελεστές:
Μουσικοί:
Θέμης Καραμουρατίδης: πιάνο
Άρης Ζέρβας: τσέλο
Γιώργος Μπουλντής: κοντραμπάσο
Λάμπης Κουντουρόγιαννης: κιθάρες
Μανώλης Γιαννίκιος: τύμπανα
Γιώργος Κάστανος: πνευστά
Σχεδιασμός ήχου: Βασίλης Μιχαηλίδης
Ηχοληψία: Γιάννης Παξεβάνης- Αντώνης Ζαχόπουλος
Σχεδιασμός- χειρισμός φώτων: Περικλής Μαθιέλλης
Σκηνοθεσία: Άγγελος Τριανταφύλλου
Video- Βοηθός σκηνοθέτη: Χρήστος Γκίνης
Σκηνογραφία: Νότης Χριστοδούλου
Ενδυματολογική επιμέλεια: Σάσα Χαραρά
Artwork: Αντώνης Γλυκός
*Οι φωτογραφίες ανήκουν στο Μιχάλη Τσεσμετζή και στο mixgrill.gr