Έχω την εντύπωση πως η γειτονιά της πλατείας Εξαρχείων και του AN Club έχει μεγάλη ομοιότητα με αυτή της Ροτόντας στη Θεσσαλονίκη. Ξεκινάω με αυτή τη σκέψη επειδή οι Ψύλλοι Στ’ Άχυρα είναι ένα συγκρότημα της δεύτερης και την περασμένη Πέμπτη έπαιξαν για πρώτη φορά στην Αθήνα στο μέρος που ταιριάζουν καλύτερα. Λόγω της «περίεργης» μέρας στα Εξάρχεια λιγοστός ήταν ο κόσμος που είχε έρθει από νωρίς στο AN, και η πλειοψηφία κατηφόρισε τα σκαλιά λόγω των δακρυγόνων που έπεφταν απ’ έξω κι όχι επειδή βιάζονταν να ακούσουν τον Τρύφωνα Λάζο που άνοιξε τη βραδιά.
Παρά τις «ιδιαίτερες» συνθήκες, λίγο λιγότερα από εκατό άτομα πρέπει να μαζευτήκαμε τελικά στο χώρο. Έχουν αρκετούς φίλους οι Ψύλλοι στην Αθήνα όπως αποδείχθηκε, περισσότερο προσωπικούς παρά δια της μουσικής τους, απ’ όσο κατάλαβα. Βέβαια, μετά από αυτή την πολύ καλή εμφάνιση, είμαι σίγουρος πως κέρδισαν μερικούς ακόμα. Έχουν έναν πολύ αξιόλογο δίσκο ως όχημα, αλλά το δυνατό στοιχείο τους είναι τέτοιες ζωντανές εμφανίσεις. Για την συγκεκριμένη βραδιά πολύ σημαντικό ρόλο στη δημιουργία της αξιομνημόνευτης συναυλίας έπαιξε και το κοινό, που ήταν ζωηρό, με συμμετοχή και σεβασμό προς τα όσα γίνονταν στη σκηνή. Συγκρίνοντας με την εμφάνισή τους προ λίγων εβδομάδων στον απελπιστικά άδειο Κυριακάτικο Μύλο της Θεσσαλονίκης, όπου ούτε τα συγκροτήματα που άνοιξαν την βραδιά δεν έμειναν ως το τέλος στο χώρο, καταλήγω για ακόμα μία φορά πως το ίδιο το κοινό φέρει σημαντική ευθύνη για το πώς θα περάσεις σε μια συναυλία. Ή όλοι μαζί τραγουδάμε και χορεύουμε ή η αδιαφορία του ενός κι η φασαρία του άλλου εμποδίζουν το συνολικό συγχρωτισμό μεταξύ όσων είναι πάνω και κάτω από τη σκηνή.
Πώς τα κατάφερα πάλι έτσι; Γράφω για μία από τις συναυλίες που μου άρεσαν περισσότερο τις τελευταίες εβδομάδες και πάλι γκρινιάζω. Όπως και να ‘χει, έχοντας ξαναδεί πρόσφατα το συγκρότημα, σημαντικό ρόλο στο να τους ξαναδώ στο ΑΝ ήταν η εμφάνιση του Τρύφωνα Λάζου. Ο «φρέσκος» μουσικός αυτός έχει μόλις κυκλοφορήσει τον πρώτο του δίσκο, «συγκάτοικο» με το ομώνυμο ντεμπούτο των Ψύλλων Στ’ Άχυρα στην Puzzlemusik. Η «Αναφορά», την οποία μερικώς παρουσίασε στη μισή περίπου ώρα που στάθηκε μόνος με την κιθάρα του επί σκηνής, είναι ένα απλό άλμπουμ με όμορφες μελωδίες και ενδιαφέροντες στίχους. Ακούγοντάς το τις προηγούμενες μέρες σκεφτόμουν κυρίως δύο άλλα ονόματα, αυτό του Λεωνίδα Μπαλάφα και του Παύλου Σιδηρόπουλου. «Μέσα έπεσα», σκεφτόμουν, καθώς ο Τρύφωνας Λάζος ολοκλήρωνε την εμφάνισή του με μια διασκευή στο «Η Παράγκα Του Θωμά» του Σιδηρόπουλου.
Διασκευές ακούστηκαν και από τους Ψύλλους, περισσότερες από το συνηθισμένο. Ορισμένες, όπως στο «Ευχή» του Νίκου Παπάζογλου, διατηρούν ή ενισχύουν την κορύφωση που περιέχει το τραγούδι και λειτουργούν εξαιρετικά μέσα στη συναυλία. Άλλες, όπως αυτή στο «Άλλη Μια Νύχτα Σύγχυσης Και Γέλιου» των Κόρε Ύδρο, όσο ευχάριστη έκπληξη κι αν είναι, όταν δεν παίζεται με την ένταση που του έχει δώσει ο Παντελής Δημητριάδης, δεν καταφέρνει να ξεφύγει από τη σκιά της αρχικής εκτέλεσης. Οι διασκευές στα «Τα Χρόνια Μου Ναυάγησαν Στις Ξέρες Σου» των Διάφανων Κρίνων και στο «Τάλιρα» όπως το τραγουδάει ο Χατζηχρήστος στέκονται κάπου στη μέση.
Σημασία, όμως, δεν έχουν οι διασκευές, αλλά τα δικά τους τραγούδια, στα οποία ήταν καταιγιστικοί. Σε κάποια από αυτά στη μέση της εμφάνισης τους συνόδευσε στα πλήκτρα ο Χρήστος Αλεξόπουλος, «κεφάλι» της Puzzlemusik και «πατέρας» του συγκροτήματος όπως τον αποκάλεσαν. Τα «Ακορντεόν», «Ψυχές» και «Αγνό Και Δακρυσμένο» θα μπορούσαν να σταθούν και χωρίς τις «λεπτομέρειες» των πλήκτρων, αλλά ήταν αναμφίβολα ενδιαφέρουσα προσθήκη. Ξεχώρισαν βέβαια τα «Σκάρτος» και «Ψυχιατρική», με το οποίο ξεκίνησαν.
Το «ελληνικό rock» που παίζουν δεν είναι κάτι φρέσκο ούτε συγκλονιστικό. Η φρεσκάδα προκύπτει από τους στίχους και η συνολική ομορφιά από το δεμένο σχήμα με το παθιασμένο παίξιμο. Κι όταν το πάθος ξεχειλίζει επί σκηνής και οι στίχοι τραγουδιούνται και «από κάτω προς τα πάνω», καμία συναυλία δεν μπορεί να είναι αποτυχημένη. Άλλωστε, δεν πάμε σε συναυλίες για να ξεχωρίσουμε με τα ακούσματά μας, αλλά για να σμίξουμε με βάση αυτά.
Setlist:
Ψυχιατρική
Σκάρτος
Πνεύμα Ψέμα
Απρόσκλητος
Ευχή (Ν. Παπάζογλου)
Ακορντεόν
Ψυχές
Αγνό Και Δακρυσμένο
Τα Χρόνια Μου Ναυάγησαν Στις Ξέρες Σου (Διάφανα Κρίνα)
Περιοδεία Στην Αλμύρα
Ζαλίζομαι
Μικρό Το Μεροκάματο (Κ. Χατζηχρήστος)
Φεγγαράκι
Άλλη Μια Νύχτα Σύγχυσης Και Γέλιου
Το Βαλσάκι Του Κακού Εαυτού