Ήμασταν στο 8o Φεστιβάλ Δάσους Αρβανίτσας (Μέρα 2η): Π.Μάλαμας - Φ.Σιώτας, Λ.Μπαλάφας και Γ.Χαρούλης

Το πρωινό ξύπνημα στο βουνό είναι πολύ ωραίο. Ειδικά όταν δεν έχεις ξυπνήσει από τις θορυβώδεις εξιστορήσεις των πιτσιρικάδων της διπλανής σκηνής σχετικά με την μοιραία και «διαθέσιμη» κοπέλα που δεν εξακριβώσαμε ποτέ, ποιός από όλους τους  «ήρωες μας» ήταν η βασική της προτίμηση.

Δύο ιδιαίτεροι καλλιτέχνες και φίλοι που τον τελευταίο καιρό συμπράττουν μαζί, άνοιξαν την δεύτερη μέρα του φεστιβάλ. Όπως και την προηγούμενη μέρα, ο κόσμος ήταν χαλαρός και μόνο προς το τέλος του προγράμματος  γέμισε τον χώρο μπροστά στην σκηνή και τραγούδησε μαζί τους κάποια από τα τραγούδια που είχαν επιλέξει για εμάς.

Γνωστός ο Φώτης Σιώτας από την θητεία του με τους Λαϊκεδέλικα πίσω στις αρχές του 2000 και κατόπιν συνεργάτης του Θανάση Παπακωνσταντίνου και του Σωκράτη Μάλαμα αλλά κι ο Πέτρος Μάλαμας, που η συνωνυμία με τον Σωκράτη δεν είναι καθόλου συμπτωματική (είναι γιός του) έχουν βρει κοινούς μουσικούς κώδικες επικοινωνίας παίζοντας ανάμικτα μουσικά είδη πάντα δοσμένα μέσα από απλές ενορχηστρώσεις και εκτελέσεις.

Με το «Σαν Παιδί»  μας καλωσορίσανε σε μια «Έτοιμη γιορτή» και πότε ο ένας, πότε ο άλλος στην ερμηνεία, με τον ιδιαίτερο ήχο τους μας ταξίδεψαν με «Αστροζάλη» στο «Μαρόκο» μας είπαν για μια «Γυναίκα» για να μας αποχαιρετίσουν με όλο τον κόσμο να τραγουδάει μαζί τους με το «Αερικό»

Είναι γνωστή η αγάπη του κόσμου για το πρόσωπο και τα τραγούδια του Γιάννη Χαρούλη. Είναι επίσης γνωστή, η ταπεινότητα και ο τρόπος που αντιμετωπίζει ο Κρητικός καλλιτέχνης όλο αυτό. Σίγουρα πάντως υπάρχει μια αλληλεπίδραση σε κοινό και μουσικούς και τότε έχουμε πράματα και θάματα.
«Μαλαματένια Λόγια», «Βάστα», «Ο τρελός», «Τα ξωτικά» , «Η ουρά του αλόγου», «Της λήθης το πηγάδι», «Του Λασιθιού η στράτα», «Έλα πάρε με», «Στις χαραυγές ξεχνιέμαι» όλα τα τραγούδια που συντροφεύουν τον Χαρούλη στις ζωντανές του εμφανίσεις ήταν εκεί, μα και πάλι δεν ήταν αρκετά για τον κόσμο που ήθελε κι άλλο και με την επιμονή του ανέβασε τον δημοφιλή καλλιτέχνη ξανά στην σκηνή για να μας πει, όπως αυτός μόνο ξέρει:  «Ερωτόκριτο», «Βοσκαρουδάκι αμούστακο» και «Μιλώ για σένα» σε μια επική εκτέλεση που έδωσε την δυνατότητα σε όλους τους μουσικούς που συνοδεύουν τον Γιάννη Χαρούλη στις περιοδείες του να ξεδιπλώσουν το άφθονο και άφθαστο μουσικό τους ταλέντο.
Μετά από αυτό, ο παράδεισος... μπορεί να περιμένει.

Ευχαριστούμε θερμά όσους βοήθησαν με τον τρόπο τους για την ολοκλήρωση αυτού του αφιερώματος.