Ο θάνατος του Θάνου Μικρούτσικου είναι μια τεράστια απώλεια για το ελληνικό τραγούδι και κατ’ επέκταση για την ελληνική μουσική. Δεν θα γράψω για το πλούσιο μουσικό του έργο ή για το βιογραφικό του. Αυτά έτσι κι αλλιώς είναι γνωστά. Λίγο να ψάξεις θα τα βρεις.
Η ενασχόληση με την δημοσιογραφία σου δίνει πολλές φορές την δυνατότητα να συναναστραφείς έστω και για λίγο με ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες ίσως να μην γινόταν ποτέ.
Κρατώ για μένα το θλιβερό προνόμιο να είμαι ένας από τους τελευταίους ανθρώπους που είχα την τύχη, την τιμή και τη χαρά να πάρω συνέντευξη από αυτόν και να πάρω κάτι από την γνώση και την αγάπη του για το θαύμα που λέγεται μουσική. Αυτό μπορεί να το βεβαιώσει κάθε μουσικός και τραγουδιστής που συνεργάστηκε μαζί του στην διάρκεια των πενήντα σχεδόν χρόνων της ενδελεχούς ενασχόλησής του με κάθε είδους μουσικής.
Κρατώ για μένα την λαχτάρα του να βλέπει στις συναυλίες του, νέους και νέες αγέννητους όταν κυκλοφόρησε το 1979 «Ο Σταυρός του Νότου» να εκστασιάζονται και να ανακαλύπτουν τα κρυμμένα στοιχεία της ποίησης του Νίκου Καββαδία, έναν ποιητή που αγάπησε και με την δουλειά του μας σύστησε σε τρεις σίγουρα γενιές ακροατών. Και να ήταν μόνο αυτό: Χικμέτ, Μαγιακόφσκι, Μπρέχτ και Μπίρμαν έγιναν οικείοι σε εμάς χάρη στις μελοποιήσεις του.
Κρατώ για μένα την ικανοποίηση που αισθανόταν όταν αναφερόταν στη οικογένειά του. Το πόσο γεμάτος ένιωθε από την αγάπη που είχε εισπράξει όλα αυτά τα χρόνια από τον κόσμο, όχι μόνο τα τελευταία χρόνια που πολεμούσε με τον καρκίνο αλλά από παλιά.
Κρατώ για μένα την αντρίκεια στάση του, απέναντι στην ασθένεια από την πρώτη κιόλας στιγμή. Δεν κρύφτηκε και βγήκε με την μία και το είπε. Να γνωρίζουν κι άλλοι και να μην φοβούνται.
Κρατώ για μένα την αγωνία να κάνω την τελευταία ερώτηση χωρίς να φανώ αγενής ή μακάβριος:
«Με την διαδρομή σας έχετε βάλει την σφραγίδα σας στην μουσική ιστορία αυτού του τόπου. Πώς θα θέλατε να σας θυμούνται;»
Την απάντηση που μου έδωσε δεν θα ήθελα να τη κρατήσω για μένα γιατί έτσι θα ήθελε να τον θυμούνται όλοι:
"Θα ήθελα να με θυμούνται με την αγάπη, που με αντιμετωπίζει όλα αυτά τα χρόνια ο κόσμος. Και ως εικόνα, θα ήθελα να με θυμούνται όταν παίζω στο πιάνο τους «Επτά Νάνους»".
Σχετικό θέμα