* Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Αλέξιο Αντωνόπουλο και το Mixgrill
Μια συναυλία των Rotting Christ εντός των συνόρων και μάλιστα στην Αθήνα, κάθε φορά μετατρέπεται σε μια ανεπανάληπτη γιορτή όπου κοινό και μπάντα γίνονται κυριολεκτικά ένα. Κατάμεστοι χώροι και πρόσωπα διψασμένα να ακούσουν τους «ύμνους» τους ενώ στο συναυλιακό χώρο ακούγεται το γνωστό σύνθημα: "Non Serviam".
Η συναυλία αυτή πέρασε από πολλές περιπέτειες. Αρχικώς ήταν να να γίνει το Νοέμβριο μαζί με τους Moonspel. Δυστυχώς μια κακοκαιρία δεν επέτρεψε στη μπάντα να φτάσει έγκαιρα στην Ελλάδα για την συναυλία της Αθήνας. Έτσι πήρε παράταση για τις 25 και 26 του Ιανουαρίου, όπου και οι δυο μπάντες θα ετοίμαζαν μια ιδιαίτερη δεύτερη βραδιά για τους οπαδούς τους, παίζοντας αποκλειστικά κομμάτια από τους πρώτους δίσκους, ως αποζημίωση για την αναμονή και την ταλαιπωρία. Λίγες μέρες πρίν την συναυλία η ακύρωση της εμφάνισης των Moolspell για προσωπικούς λόγους πάγωσε για άλλη μια φορά το κοινό.
Οι R.C. όμως δεν μάσησαν. Έκαναν από τη μεριά τους αυτό ακριβώς που μας υποσχέθηκαν και μας χάρισαν δυο εμφανίσεις που σίγουρα θα κάνουμε καιρό να ξεχάσουμε.
Το MixGrill δεν θα μπορούσε να λείπει από μια τέτοια συναυλία και έδωσε το παρόν και τις 2 μέρες:
Σάββατο 25 Ιανουαρίου
[Γράφει ο Αλέξιος Αντωνόπουλος]
Φτάνοντας σχετικά νωρίς στο Αcademy οι Motherfaster είχαν ήδη ξεκινήσει το set τους και αρκετός κόσμος ήταν ήδη εκεί. Μια μπάντα που δεν είχα ακούσει ξανά αλλά ήταν πολύ ευχάριστη έναρξη για να ζεσταθεί το κοινό. Μας παρουσίασαν κομμάτια από την πρώτη ομώνυμη δουλειά τους αλλά και τραγούδια από το νέο τους δίσκο. Η μουσική τους αρκετά Mortorhead-ίζουσα αλλά και με άλλες επιρροές. Μπορώ να πω ότι μου τράβηξαν την προσοχή για να τους ψάξω περισσότερο στο μέλλον.
Το Academy είχε σχεδόν γεμίσει και οι "Scar Of The Sun" , η δεύτερη μπάντα της βραδιάς ανεβαίνει στην σκηνή. Πρόκειται για ένα συγκρότημα με εκρηκτική σκηνική παρουσία και πολύ καλό frontman να ξεσηκώνει διαρκώς το (ασφυκτικό πλέον) Academy.
Goth και Djend υφός με αρκετές δόσεις metalcore κατάφεραν σε περίπου 40 λεπτά να προετοιμάσουν ιδανικά το έδαφος για την εμφάνιση των τεράστιων R.C.
Τα Mosh pits και το headbanging του κοινού δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα φεστιβάλ. Έπαιξαν κομμάτια από τόσο από προηγούμενες κυκλοφορίες τους αλλά και κάποια ακυκλοφόρητα και κέρδισαν επάξια τις εντυπώσεις. Ελπίζω να ξαναβρεθούν στον δρόμο μου πολύ σύντομα.
Και ή ώρα έφτασε. Μετά από τις απαραίτητες αλλαγές στην σκηνή τα φώτα χαμήλωσαν και μέσα στο μισοσκόταδο ο Θέμης Τόλης (αδερφός του Σάκη) πήρε την θέση του πίσω από τα τύμπανα. Στη συνέχεια εμφανίστηκαν οι δυο νέες προσθήκες της μπάντας, ο Κωστής Φουκαράκης (κιθάρα) και Κώστας Χελιώτης (μπάσο) ενώ τελευταίος - εν μέσω ζητωκραυγών - βγήκε στη σκηνή ο καπετάνιος στο θωρηκτό που ονομάζεται Rotting Christ, Σάκης Τόλης. Με την απλότητα που τον χαρακτηρίζει μας χαιρέτησε όλους με μια βαθιά υπόκλιση.
Για τα τις επόμενες σχεδόν δυο ώρες οι R.C. έκανα ένα show υψηλού επιπέδου, εφάμιλλο των παραστάσεων που κάνουν στα μεγάλα φεστιβάλ του εξωτερικού μαζί με ένα υπέροχο light show. Καθ' όλη την διάρκεια της συναυλίας το κοινό ήταν αφηνιασμένο (και ο γράφων παρέα). Το κέντρο της αρένας μετετράπη σε ένα τεράστιο Pit ενώ εκατοντάδες σβέρκοι ανεβοκατέβαιναν ασταμάτητα. Δεν ήταν λίγοι οι θαρραλέοι που σέρφαραν πάνω στα κεφάλια του κοινού.
Η συναυλία αυτή ήταν αφιερωμένη στον τελευταίο τους δίσκο "The Heretics" (του οποίου την κριτική μας μπορείτε να διαβάσετε εδώ), ενώ δεν έλειπαν από την λιστα και άπειρα κλασικά κομμάτια από διάφορες φάσεις της δισκογραφίας τους. Το πρώτο κομμάτι ήταν το "ΧΞΣ" και το academy πήρε φωτιά. Στην συνέχεια μας σφυροκόπησαν με κομμάτια ύνους όπως τα "Κατά Τον Δαίμονα Ἐαυτοὗ", "Ἐλθὲ, Κύριε","In Yumen-Xibalba" και "Societas Satanas" (της φοβερής αυτης διασκευής από Thou Art Lord που δεν λείπει από σχεδόν καμιά τους εμφάνιση). Στο "Spiritus Diavolos" βρέθηκα αγκαλιά με 2-3 παιδιά μπροστά μου και μας έφυγε κυριολεκτικά ο σβέρκος αλλά άξιζε. Με το "Under the Name of Legion" μας αποχαιρετήσαν για να εμφανιστούν μετά από μερικά λεπτά για το πιο επικό encore. "The Sign of Evil Existence" "Transform All Suffering Into Plagues" και φυσικά" Non Serviam"
που παρόλο που ο Σάκης προσκάλεσε κόσμο να ανέβει επάνω στην σκηνή όπως
κάνει πάντα, αυτή τη φορά δεν ανέβηκε κανείς ( ίσως για λόγους
ασφαλείας) .
Το νέο line up της μπάντας δείχνει να έχει πλέον δέσει σε σχέση με την προηγούμενη εμφάνισή τους το καλοκαίρι πριν τους Slayer.
Ακούραστοι και γεμάτοι ενέργεια δικαίωσαν πλήρως τον Σάκη για την
επιλογή του αυτή και φυσικά φάνηκαν άξιοι αντικαταστάτες των Εμμανουήλ
και Καρτζή. Το μόνο που θα μπορούσα να τους «προσάψω» είναι η αίσθηση
που μου προκάλεσαν ότι έχουν μιμηθεί αρκετά την σκηνική παρουσία των
προκατόχων τους ενώ θα ήθελα να δώ και κάτι φρέσκο και σε αυτόν το
τομέα. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα. Τα παιδιά έδωσαν τον καλύτερό τους
εαυτό και είμαι σίγουρος οτι όσο περνάει ο καιρός θα ενσωματωθούν
πλήρως στην αγέλη των R.C. (μέχρι την επόμενη αλλαγή του line up
φυσικά!)
Στο πίσω μέρος της σκηνής φυσικά ο Θέμης , ο απόλυτος κυρίαρχος πίσω από τα τύμπανα, στεκόταν σαν πραγματικός βράχος και γκρούβαρε ανελέητα. Πολύ συχνά σε όλη την διαρκει του set ο Σάκης μας ευχαριστούσε για την παρουσία μας εδώ απόψε λέγονταν ότι εμείς δηλ. το κοινό κρατάμε τη φλόγα του metal ζωντανή.
Ο Σάκης Τόλης ήταν και η απόλυτη μορφή της βραδιάς. Η επιβλητική του παρουσία μαγνήτιζε όλα τα βλέμματα επάνω του ενώ η απλότητα και ταπεινότητα που τον χαρακτηρίζει μας έκανε να νιώθουμε ότι «έχουμε έρθει να δούμε έναν φίλο μας που έχει μια συναυλία». Αυτό ήταν και το κλειδί της επιτυχιάς της βραδιάς: Μπάντα και κοινό νιώθαμε σαν μια τεράστια παρέα που μοιράζεται ιδέες σκέψεις και συναισθήματα. Aυτό είναι που νιώθω και κάθε φορά που τους βλέπω ζωντανά.
Στο πίσω μέρος της σκηνής φυσικά ο Θέμης , ο απόλυτος κυρίαρχος πίσω από τα τύμπανα, στεκόταν σαν πραγματικός βράχος και γκρούβαρε ανελέητα. Πολύ συχνά σε όλη την διαρκει του set ο Σάκης μας ευχαριστούσε για την παρουσία μας εδώ απόψε λέγονταν ότι εμείς δηλ. το κοινό κρατάμε τη φλόγα του metal ζωντανή.
Κλείνοντας θα ήθελα να αναφέρω πως χάρηκα πολύ που είδα πολλά νέα
παιδιά να παθιάζονται με τη μουσική τους, κάτι που δείχνει ξεκάθαρα πως
οι R.C. δεν είναι μόδα αλλά παραμένουν αναλοιωτοι στο πέρασμα των ετών
και των γενεών.
- Non Serviam -
Αναλυτικά το set list τους για το βράδυ αυτό ήταν :
1. ΧΞΣ
2. Dub-Saĝ-Ta-Ke
3. Fire, God and Fear
4. Κατά Τον Δαίμονα Ἐαυτοὗ
5. Ἄπαγε Σατανά
6. Dies Irae
7. Fgmenth, Thy Gift
8. The Forest of N'Gai
9. Societas Satanas
10. After Dark I Feel
11. Among Two Storms
12. Δαιμόνων Βρώσις
13. Nemecic
14. Ἐλθὲ, Κύριε
15. In Yumen-Xibalba
16. Grandis Spiritus Diavolos
17. Under the Name of Legion
Encore:
18. The Sign of Evil Existence
19. Transform All Suffering Into Plagues
20. Non Serviam
2. Dub-Saĝ-Ta-Ke
3. Fire, God and Fear
4. Κατά Τον Δαίμονα Ἐαυτοὗ
5. Ἄπαγε Σατανά
6. Dies Irae
7. Fgmenth, Thy Gift
8. The Forest of N'Gai
9. Societas Satanas
10. After Dark I Feel
11. Among Two Storms
12. Δαιμόνων Βρώσις
13. Nemecic
14. Ἐλθὲ, Κύριε
15. In Yumen-Xibalba
16. Grandis Spiritus Diavolos
17. Under the Name of Legion
Encore:
18. The Sign of Evil Existence
19. Transform All Suffering Into Plagues
20. Non Serviam
Κυριακή 26 Ιανουαρίου
[Γράφει ο Αλέξανδρος Μουρτζος]
Μετά την sold-out επιτυχημένη εμφάνιση του Σαββάτου, οι Rotting Christ ανέβηκαν για δεύτερο βράδυ στο σανίδι του Piraeus Academy 117. Ποτέ δεν λέμε όχι σε επετειακά lives, πόσο μάλλον ένα live των Αθηναίων black metallers που περιλαμβάνει κομμάτια μόνο από την περίοδο 1989-1996 - κομμάτια που κάποιοι από εμάς δεν τα είχαμε ακούσιε ποτέ ζωντανά.
Η αναποδιά με την ακύρωση των Moonspel είναι γνωστή, οπότε ας μην αναλωθούμε σε αυτό. Αντικαταστάτες των Πορτογάλων για την Κυριακή, ανέλαβαν οι Cursed Blood, οι Abyssus και οι Death Courier. Τους πρώτους δεν τους πρόλαβα καθόλου, καθώς λόγω προσωπικών υποχρεώσεων μπήκα στον χώρο 10 λεπτά πριν τελειώσουν το set τους οι Cursed Blood οι οποίοι εισέπραξαν το πολύ θερμό χειροκρότημα του κόσμου. Την σκυτάλη ανέλαβαν οι Πατρινοί Death Courier, ιστορικό συγκρότημα που μετρά χρόνια στον χώρο. Ο ηγέτης-μπασίστας- frontman της μπάντας, Βασίλης είναι μία κατηγορία από μόνος του και δύσκολα ξεκολλάς τα μάτια σου από πάνω του. Το setlist της μπάντας κάλυψε τόσο την παλιά όσο και την νεότερη περίοδό της ενώ ακούσαμε και ένα ακυκλοφόρητο τραγούδι από τον επερχόμενο δίσκο.
Λίγο πριν τις 22:15 η σκηνή ήταν έτοιμη να υποδεχθεί τους Rotting Christ. H αρχή έγινε με το "Feast of the Grand Whore" και το "Exiled Archangels". Η αλήθεια είναι ότι ο ήχος ήταν κάπως περίεργος στα δύο πρώτα κομμάτια της συναυλίας. Αυτό ευτυχώς έφτιαξε κατά την διάρκεια του αγαπημένου "King of a Stellar War" όπου και έγινε και ο αναμενόμενος χαμός από το κοινό. Η αλήθεια είναι ότι από εκείνο το σημείο και μέχρι και το τέλος της βραδιάς το κοινό ήταν πολύ ζωντανό και δεν σταμάτησε να τραγουδάει αλλά και να δημιουργεί τεράστια pits σχεδόν σε κάθε κομμάτι.
Το live κύλησε με συνθέσεις από την πρώιμη δισκογραφία της μπάντας όπως είχαν υποσχεθεί. Αλλά κάπου στην μέση του set ο Σάκης μας έκανε την χάρη και μας χάρισε δύο μετέπειτα κομμάτια από δύο ιστορικούς δίσκους: Τα "After Dark I Feel", και "Among two Storms". Η συναυλία κύλησε δυναμικά κυρίως με μουσικά έπη μέσα από το "The Mighty Contract", αλλά η απουσία πολλών κομματιών από τα "Non Serviam" και "Triarchy of the Lost Lovers" χτύπησε κάπως άσχημα. Μετά το απαραίτητο encore - και το γκρέμισμα του Academy χάρη στο Non Serviam - οι Rotting Christ μας ευχαρίστησαν και μας αποχαιρέτησαν.
Το live κύλησε με συνθέσεις από την πρώιμη δισκογραφία της μπάντας όπως είχαν υποσχεθεί. Αλλά κάπου στην μέση του set ο Σάκης μας έκανε την χάρη και μας χάρισε δύο μετέπειτα κομμάτια από δύο ιστορικούς δίσκους: Τα "After Dark I Feel", και "Among two Storms". Η συναυλία κύλησε δυναμικά κυρίως με μουσικά έπη μέσα από το "The Mighty Contract", αλλά η απουσία πολλών κομματιών από τα "Non Serviam" και "Triarchy of the Lost Lovers" χτύπησε κάπως άσχημα. Μετά το απαραίτητο encore - και το γκρέμισμα του Academy χάρη στο Non Serviam - οι Rotting Christ μας ευχαρίστησαν και μας αποχαιρέτησαν.
Αυτά που μπορώ να κρατήσω από την συναυλία είναι η εφηβική ενέργεια του Σάκη, ο ογκώδης ήχος και την ατμόσφαιρα που δημιουργεί το πιο παλιό και πιο black υλικό τους, αλλά κυρίως τα χαμόγελα των παλιότερων αλλά και νεότερων οπαδών (αν και όπως ήταν αναμενόμενο, σε αυτό το live ο μέσος όρος του κοινού ήταν πιο μεγάλος από ότι σε άλλα των Rotting Christ). Στα μείον θα έβαζα την διάρκεια του setlist καθώς μέχρι σχετικά πρόσφατα οι Αθηναίοι μας είχαν συνηθίσει σε μεγαλύτερης διάρκειας ζωντανές εμφανίσεις - και σίγουρα υπήρχε χώρος για περισσότερα κομμάτια.
Άλλη μία παρατήρηση αφορά τις θέσεις του μπάσου και της κιθάρας αντίστοιχα. Τα παιδιά προσπαθούν σίγουρα και δίνουν το καλύτερο εαυτό τους πάνω στην σκηνή. Το θέμα είναι ότι μετά τις αλλεπάλληλες/αλλαγές των τελευταίων μηνών φαίνεται ότι δεν έχουν δέσει με τους δύο ιδρυτές, ενώ στις κινήσεις και σε όλο το παρουσιαστικό δείχνουν να προσπαθούν να μοιάσουν κατ’ εικόνα με τα παλιά μέλη της μπάντας. Σίγουρα θα προτιμούσα να δω το καθαρά προσωπικό τους στυλ.
Άλλη μία παρατήρηση αφορά τις θέσεις του μπάσου και της κιθάρας αντίστοιχα. Τα παιδιά προσπαθούν σίγουρα και δίνουν το καλύτερο εαυτό τους πάνω στην σκηνή. Το θέμα είναι ότι μετά τις αλλεπάλληλες/αλλαγές των τελευταίων μηνών φαίνεται ότι δεν έχουν δέσει με τους δύο ιδρυτές, ενώ στις κινήσεις και σε όλο το παρουσιαστικό δείχνουν να προσπαθούν να μοιάσουν κατ’ εικόνα με τα παλιά μέλη της μπάντας. Σίγουρα θα προτιμούσα να δω το καθαρά προσωπικό τους στυλ.
Βέβαια ένα πράγμα μένει στο τέλος. Οι Rotting Christ παραμένουν η πιο επιτυχημένη, αγαπημένη και πιο δυνατή στις ζωντανές εμφανίσεις μπάντα της χώρας. Το ότι εν έτει 2020 συνεχίζουν να μεγαλώνουν, να περιοδεύουν και να αποκτούν νέους οπαδούς, λέει πολλά. Μέχρι την επόμενη εμφάνισή τους λοιπόν….NON SERVIAM!
