Για μένα οι Daft Punk θα είναι πρώτα από όλα και για πάντα το “Veridis Quo”,
το ορχηστρικό τους αριστούργημα, το οποίο το έχω τοποθετημένο δίπλα στο “Tubular Bells”, το “Mammagamma”, το “Oxygene”, το “Pulstar”, το “Chase” και το “ The Robots”. Δεν υπάρχει στιγμή από τότε που κυκλοφόρησε το “Discovery” (μόνο 20 χρόνια δηλαδή) που να μην έχω ακούσει το “Veridis Quo” για να γίνω λίγο καλύτερα ή να γίνω μια στάλα καλύτερος άνθρωπος.
το ορχηστρικό τους αριστούργημα, το οποίο το έχω τοποθετημένο δίπλα στο “Tubular Bells”, το “Mammagamma”, το “Oxygene”, το “Pulstar”, το “Chase” και το “ The Robots”. Δεν υπάρχει στιγμή από τότε που κυκλοφόρησε το “Discovery” (μόνο 20 χρόνια δηλαδή) που να μην έχω ακούσει το “Veridis Quo” για να γίνω λίγο καλύτερα ή να γίνω μια στάλα καλύτερος άνθρωπος.
Αν ήθελα να είναι κάτι άλλο για μένα, τότε μπορεί να επέλεγα το “Da Funk”, από το μακρινό 1995 που έσκασε αυτή η κομματάρα, με το σκύλο του Spike Jonze στο video clip (αν και πάντα μου την έδιναν τα video clip στα οποία υπάρχουν παύσεις και διάλογοι και διακόπτουν τη μουσική ευδαιμονία). Αν και λίγο αργότερα κυκλοφόρησε το “Around The World” σε σκηνοθεσία του Michel Gondry και με αποζημίωσε με τη χορογραφία, τα χρώματα και τα κράνη.
Μπορεί βέβαια να ήταν για μένα το “Robot Rock”, από το πιο παρεξηγημένο τους άλμπουμ, το “Human After All”. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω αναρωτηθεί γιατί. Και πως αυτό το συγκεκριμένο επίσης μπορεί να με κάνει να νοιώσω καλύτερα ή να γίνω λίγο καλύτερος άνθρωπος, με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο από το “Veridis Quo”. Δεν είναι λίγες οι φορές που θέλω με κάποιον τρόπο να ξεσπάσω.
Σίγουρα οι Daft Punk, θα είναι για μένα “Random Access Memories”. Το άλμπουμ του 2013 που τους επανέφερε στην κορυφή, τόσο εμπορικά, αλλά κυρίως καλλιτεχνικά. Αν και είναι πολλοί που θα διαφωνήσουν μαζί μου, πρόκειται για ένα από τα λίγα αριστουργήματα του αιώνα που διανύουμε, ίσως κι από τα τελευταία. Επέλεξα μόνο πέντε τραγούδια από το RAM, τα πιο χαρακτηριστικά, αν και στη θέση τους θα μπορούσε να είναι τα “Touch”, “Beyond” ή το “The Game Of Love”.
Δε θα μου λείψουν. Εξάλλου σε μια καριέρα 25 ετών περίπου, για κάθε τους κυκλοφορία μεσολαβούσε ένα μεγάλο διάστημα αναμονής 4-5 ετών και ουσιαστικά έχουν να κυκλοφορήσουν οτιδήποτε από τα δύο τραγούδια τους σε συνεργασία με τον Weeknd, το 2016, αν δεν απατώμαι.
Δε θα μου λείψουν, γιατί σας είπα. Για μένα θα είναι πάντα “Veridis Quo”.
Ή “Quo Vandis”.
Ή “Very Disco”.
Ή “Discovery”.
Σίγουρα οι Daft Punk, θα είναι για μένα “Random Access Memories”. Το άλμπουμ του 2013 που τους επανέφερε στην κορυφή, τόσο εμπορικά, αλλά κυρίως καλλιτεχνικά. Αν και είναι πολλοί που θα διαφωνήσουν μαζί μου, πρόκειται για ένα από τα λίγα αριστουργήματα του αιώνα που διανύουμε, ίσως κι από τα τελευταία. Επέλεξα μόνο πέντε τραγούδια από το RAM, τα πιο χαρακτηριστικά, αν και στη θέση τους θα μπορούσε να είναι τα “Touch”, “Beyond” ή το “The Game Of Love”.
Δε θα μου λείψουν. Εξάλλου σε μια καριέρα 25 ετών περίπου, για κάθε τους κυκλοφορία μεσολαβούσε ένα μεγάλο διάστημα αναμονής 4-5 ετών και ουσιαστικά έχουν να κυκλοφορήσουν οτιδήποτε από τα δύο τραγούδια τους σε συνεργασία με τον Weeknd, το 2016, αν δεν απατώμαι.
Δε θα μου λείψουν, γιατί σας είπα. Για μένα θα είναι πάντα “Veridis Quo”.
Ή “Quo Vandis”.
Ή “Very Disco”.
Ή “Discovery”.