H Victoria Hislop (Βικτόρια Χίσλοπ) γεννήθηκε στο Λονδίνο. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στην Οξφόρδη και έχει εργαστεί στον εκδοτικό χώρο αλλά και ως δημοσιογράφος, προτού στραφεί στη συγγραφή. Αντλώντας έμπνευση από μια επίσκεψη στη Σπιναλόγκα, την εγκαταλειμμένη αποικία των λεπρών στα ανοιχτά της Κρήτης, έγραψε «Το Νησί» το 2005. Το βιβλίο έγινε σειρά στην ελληνική τηλεόραση το 2010. Η Hislop αναδείχθηκε κορυφαία Πρωτοεμφανιζόμενη Συγγραφέας στα British Book Awards και απέσπασε πολλές διακρίσεις στη Γαλλία. Επίσης, το μυθιστόρημά της «Το Νήμα» μπήκε στη βραχεία λίστα των British Book Awards. Τα επόμενα βιβλία της έφτασαν στο Νο 1 της λίστας της Sunday Times. Το «Όσοι αγαπιούνται» κατέλαβε κατευθείαν την πρώτη θέση στα μπεστ σέλερ της Sunday Times με το που εκδόθηκε τον Ιούνιο του 2019. Η Hislop μοιράζει τον χρόνο της ανάμεσα στην Αγγλία και την Ελλάδα. Μιλάει άψογα γαλλικά και ελπίζει να φτάσει στο ίδιο επίπεδο και στα ελληνικά. Πρόσφατα αναγορεύτηκε Επίτιμη Διδάκτωρ των Γραμμάτων από το Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ στη Θεσσαλονίκη. Στις 17 Ιουλίου του 2020, της απονεμήθηκε τιμητικά η ελληνική υπηκοότητα με Προεδρικό Διάταγμα από την Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο της μυθιστόρημα «Μια νύχτα του Αυγούστου» από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.
Όταν με την πρώτη συγγραφική σου προσπάθεια κατορθώνεις να γράψεις ένα βιβλίο αναφοράς, ένα βιβλίο που έχει πουλήσει πάνω από 6 εκατομμύρια αντίτυπα και έχει μεταφραστεί σε 35 γλώσσες, σίγουρα κάτι θα έκανες καλά. Πολύ καλά, για να ακριβολογώ.
Με την ίδια να κινείται ανάμεσα σε Ελλάδα και Μεγάλη Βρετανία και το βιβλίο της «Οι καρτ ποστάλ» να μεταφέρεται αυτό το διάστημα στην τηλεόραση από την ΕΡΤ με γυρίσματα σε Κρήτη και Λονδίνο, ο εντοπισμός της ήταν δύσκολος αλλά όχι ακατόρθωτος. Με μεγάλη χαρά και στωικότητα δέχτηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις μας.
Διαβάστε την πρωτότυπη συνέντευξη στα αγγλικά.
Read the original interview in English.
MixGrill: Έχετε φανταστεί πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή σας αν δεν είχατε βρεθεί εκείνο το καλοκαίρι στην Σπιναλόγκα;
Victoria Hislop: (Χαμογελάει) Νομίζω ότι θα ήταν εντελώς διαφορετική! Πιστεύω ότι όλη η ζωή μας είναι μια σειρά από πόρτες που μπορούμε να επιλέξουμε να περάσουμε ή να αγνοήσουμε. Έτσι, κάθε φορά που παίρνουμε μια απόφαση, μπορεί να αλλάξει η πορεία της ζωής μας. Υπάρχουν πολλές επιλογές που μπορούμε να πάρουμε. Και καμία διαδρομή δεν είναι η μόνη επιλογή. Σκεφτείτε την ταινία "Sliding Doors" ή την υπέροχη ελληνική ταινία «Αν». Και οι δύο ταινίες εξερευνούν αυτή την ιδέα όμορφα.
Είμαι, λοιπόν, πολύ χαρούμενη που πήγα στη Σπιναλόγκα εκείνο το απόγευμα το 2001, αργά το απόγευμα ώστε να είμαστε οι μόνοι επισκέπτες εκεί. Το φως ήταν χαμηλό. Και με κάποιον τρόπο ήρθε η έμπνευση. Ίσως την επόμενη μέρα, μια εβδομάδα αργότερα, να ήταν πολύ διαφορετικά.
MG: Είναι σύνηθες στην αστυνομική λογοτεχνία «ο δολοφόνος να γυρνά πάντα στον τόπο του εγκλήματος». Το ίδιο φαίνεται να κάνετε κι εσείς με το νέο σας βιβλίο «Μια Νύχτα του Αυγούστου». Ήταν συνετή και συνειδητή απόφαση; Εσωτερική ανάγκη ίσως;
VH: Θα το περιγράψω ως επιθυμία (και όχι ανάγκη) αυτό που με οδήγησε να γράψω μια συνέχεια. Ήθελα να δω ποια πορεία πήραν οι ζωές των χαρακτήρων μου μετά από εκείνη τη νύχτα που αλλάζει η ζωή τους, όταν οι ασθενείς φεύγουν από τη Σπιναλόγκα και η Άννα δολοφονείται. Είναι μια νύχτα που τους μεταμορφώνει με πολλούς τρόπους και ήθελα να εξερευνήσω το αποτέλεσμά της. Ήταν πολύ ενδιαφέρον να ανοίξω το συρτάρι και να διαπιστώσω ότι ήταν ακόμα εκεί, σχεδόν περιμένοντας αυτήν την εξέλιξη.
MG: Στο βιβλίο με το οποίο μας πρωτοσυστηθήκατε «Το Νησί» οι χανσενικοί ήρωες της ιστορίας βιώνουν την κοινωνική απομόνωση κάνοντας μια «κανονική ζωή» όσο μπορούν. Ποιες οι σκέψεις σας για τις μέρες που διανύουμε που όλοι πια ζούμε σε συνθήκες κοντινές με εκείνους τους ήρωες;
VH: Η κοινωνική αποστασιοποίηση ήταν ο μόνος τρόπος για να αποτρέψουμε στα άτομα με λέπρα να μολύνουν άλλους – έτσι ήταν η σωστή προσέγγιση. Πριν ανακαλυφθεί η φαρμακευτική αγωγή, ήταν μια παγκόσμια απόφαση από κάθε χώρα όπου η λέπρα ήταν ένα πρόβλημα να κρατήσει τους ασθενείς χωρισμένους από την υπόλοιπη κοινότητα. Παρόμοια και ο ιός Covid 19 είναι εξαιρετικά μολυσματικός και ο μόνος τρόπος να σταματήσει να διαδίδεται είναι να υπάρχει απόσταση ανάμεσα στους ανθρώπους. Η ομοιότητα είναι πολύ προφανής. Και το βρήκαμε όλοι απίστευτα δύσκολο – ήταν τρομερό για όλους να είναι πολύ μακριά μεταξύ τους. Αλλά όχι τόσο σκληρό όσο να χάσετε έναν φίλο ή συγγενή από το Covid 19 – αυτό θα ήταν ακόμη χειρότερο! Κρατάμε την απόστασή μας για καλό λόγο – και θα είναι τόσο υπέροχο όταν δεν χρειάζεται πλέον.
MG: Πληροφορίες από τον κοντινό σας κύκλο λένε ότι έχετε αποφασίσει να επισκεφτείτε όλα τα ελληνικά νησιά. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες έχετε ξεπεράσει τα 40. Να υποθέσω ότι έχετε υλικό για αντίστοιχα βιβλία;
VH: Τα περισσότερα μέρη που πηγαίνω στην Ελλάδα μού δίνουν κάποια έμπνευση. Ναι, τα νησιά σίγουρα μου έδωσαν κάτι. Κάθε ένα από αυτά είναι εντελώς μοναδικό.
MG: Θα προσπαθήσω να σας τρομάξω τώρα. Η πανδημία γιγαντώνεται και δίνεται εντολή να μεταφερθεί ο κόσμος σε ασφαλείς υγειονομικούς χώρους. Ο χρόνος είναι λίγος. Ποιο ένα βιβλίο θα παίρνατε μαζί σας για συντροφιά στις ώρες του εγκλεισμού.
VH: Το «Πόλεμος και Ειρήνη» του Λέων Τολστόι. Είναι για μένα το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει ποτέ, λογοτεχνικά και φιλοσοφικά, και θα ήθελα πολύ να το ξαναδιαβάσω.
MG: Ποιο είναι το μεγαλύτερο λάθος στη ζωή ή στην καριέρα σας;
VH: (Σκέφτεται) Θα έπρεπε, όταν βρισκόμουν στο πανεπιστήμιο, να είχα προτιμήσει να σπουδάσω Ξένες Γλώσσες αντί Αγγλικής Λογοτεχνίας. Αλλά δεν ήρθε και η συντέλεια του κόσμου . Έχω μάθει αρκετά ελληνικά από τότε και κάποια γαλλικά …
MG: Τελειώνοντας, μια ερώτηση που θα θέλατε πολύ να απαντήσετε και που ποτέ δεν έγινε;
VH: Αλήθεια; (Γελάει) Δεν με έχουν ρωτήσει ποτέ ποιο είναι το αγαπημένο μου παγωτό;
MG: Τώρα που γνωριστήκαμε, θα μου πείτε ποιο είναι το αγαπημένο σας παγωτό;
VH: Ρούμι και σταφίδα.
MG: Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.
VH: Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ. Φιλιά στην Ελλάδα!
Πολλά ευχαριστώ στη Βάσω για τη βοήθεια!