Ο Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης γεννήθηκε το 1984 στη Λευκάδα. Έχοντας σπουδάσει στο τμήμα Πλαστικών Τεχνών & Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και έχοντας πάρει Master of Arts in Design στον ΑΚΤΟ - Middlesex University, από το 2009 ξεκίνησε να εργάζεται ως εικονογράφος/σκιτσογράφος.
Έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με το περιοδικό Ταχυδρόμος, την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ και τις εκδόσεις Έννοια, ενώ από το 2010 είναι σκιτσογράφος στην εφημερίδα Τα Νέα. Συνεργάζεται επίσης με το περιοδικό Books' Journal και το socomic.gr, κάνοντας κόμικς και εικονογραφήσεις. Έχει εκδόσει τα κόμικς Σαν Όνειρο, Σπάρτακος (σε συνεργασία με τον Δ. Σαββαίδη), Εικόνες στα Σύννεφα, Στη Σκιά της Ακρόπολης, Περπατώντας Στην Παλιά Πόλη Της Λευκάδας. Έχει επίσης συμμετάσχει σε διάφορες εκθέσεις και φεστιβάλ, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Αφορμή για να φιλοξενήσουμε σήμερα τον Κωνσταντίνο Σκλαβενίτη και τις μουσικές επιλογές του, είναι η συμμετοχή του στη συλλογική έκδοση Μουσικά Καρέ, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως, όπου περιλαμβάνεται η δική του εκδοχή του τραγουδιού «Σαν Έρημα Καράβια» των Υπογείων Ρευμάτων, σε μορφή κόμικ.
1. Eνα Παράξενο Τραγούδι – Τα Ξύλινα Σπαθιά (1997)
Το πρώτο από τα τραγούδια που εικονογράφησα για τη στήλη music&lyrics του socomic.gr. Το αποτέλεσμα ήταν ένα παράξενο κόμικ για ένα παράξενο τραγούδι που δημοσιεύτηκε στις 15 Ιουλίου 2015. Ακολούθησαν αρκετά από τότε και μια αυτοέκδοση με τίτλο Comixtape.
2. 505 – Αrctic Monkeys (2007)
O αριθμός του τίτλου είναι αναφορά στο "Flight 505" των Rolling Stones. Kαι τα δυο τραγούδια μιλούν για την ανάκτηση ενός έρωτα, ενός αισθήματος ή... μιας στιγμής. Μοτίβα που με απασχολούν και στις δικές μου ιστορίες.
3. Golden Brown – Τhe Stranglers (1981)
Ακόμη μια επιλογή από το Comixtape, τραγούδι που υπήρχε σχεδόν σε κάθε κασέτα-συλλογή που γράφαμε στην εφηβεία μας.
4. Strange Brew – Cream (1967)
To άκουσα πρώτη φορά στην ταινία Blow και μετά γυρνούσε στο μυαλό μου όλη μέρα.
5. It's Probably Me - Sting & Eric Clapton (1992)
Aγαπημένο soundtrack από αγαπημένη ταινία (Φονικό Όπλο), ένας ακόμα Clapton στη λίστα.
6. Baker Street - Gerry Rafferty (1978)
Ένα τραγούδι γεμάτο εικόνες, γεμάτο συναίσθημα και αυτό το σαξόφωνο...
7. Τhe Road To Hell – Chris Rea (1989)
Φτάσαμε ή ακόμα; Γιατί ο δρόμος μοιάζει ατελείωτος.
8. Godzilla – Blue Oyster Cult (1977)
To ακούω και καμιά φορά κοιτάζω γύρω μου μήπως εμφανιστεί από πουθενά...
9. Δεν Θέλω Να Θυμάμαι – Ενδελέχεια (2005)
Κάποια τραγούδια έχουν μια μαγεία και όσο κι αν περνάει ο καιρός δεν σε αφήνουν να τα ξεχάσεις.
10. Run Through The Jungle – Creedence Clearwater Revival (1970)
Μου αρέσει τόσο πολύ η εισαγωγή σε αυτό το τραγούδι που κάθε φορά, πριν ακόμα τελειώσει, το ξαναβάζω από την αρχή.
* Φωτογραφία από εδώ.