Το παρόν κείμενο, φίλτατε αναγνώστη, θα το διαβάσεις ενάμιση μήνα αργότερα από τώρα που το γράφω. Δεν ξέρω γιατί σου το εκμυστηρεύομαι αυτό, αλλά ξέρω με βεβαιότητα πως θα ταυτιστούμε με το περιεχόμενό του. Γιατί αυτό έχει να κάνει με τις σχέσεις που χτίζονται στην καθημερινότητα, αλλά πολύ συχνά τεστάρονται, αναβαθμίζονται ή/και σκατώνονται στο δρόμο. Ναι, στο δρόμο. Νομίζεις είναι τυχαίο που υπάρχει ο όρος roadtrip; Ολόκληρες κινηματογραφικές ταινίες υπάγονται στο είδος. Στο δρόμο, λοιπόν.
Σήμερα είναι Κυριακή. Η τελευταία του Οκτωβρίου κι εγώ έχω επιστρέψει μόλις από ένα τέτοιο. Από ένα roadtrip. Με ένα φίλο αληθινό, έτσι τον νιώθω κι ας γνωριζόμαστε λίγο καιρό. Κι ας λένε ότι μεγάλος δεν κάνεις φίλους. Ταμπέλες και κλισέ, του κώλου, αν με ρωτάς. Αν βαστάει η καρδούλα σου, κάνεις φίλους και στα ΚΑΠΗ. Αν είσαι άνθρωπος ανοιχτός, συναισθηματικός, επιρρεπής στο νταλκά, όλα γίνονται.
Επέστρεφα, λοιπόν, με τον Μάρκο από τον Πόρο και λέγαμε... λέγαμε: θέματα μεταφυσικά, φιλοσοφικά, ποδοσφαιρικά, ερωτικά, προσωπικά και απόρρητα και βέβαια μουσικά. Φτάσαμε στο σπίτι και είχα μια έντονη αίσθηση, ίδια όπως το λένε και οι Τρύπες στο τραγούδι - μανιφέστο για το δρόμο: δεν είμαι μόνος, δεν είμαι ο μόνος, όλα είναι δρόμος.
Μοιραία, αναλογίστηκα όλα εκείνα τα ταξίδια με φίλους, συγγενείς κι ερωμένες. Ομάδες, παρέες και μπάντες. Τι ευτυχία πίσω από αυτά! Ναι, όλα είναι δρόμος. Είτε τον διαβαίνεις μόνος, είτε με παρέα. Και, το ξέρεις καλά, φίλτατε αναγνώστη: όπως και στη συγκατοίκηση, έτσι και στο ταξίδι, οι άνθρωποι που σε συνοδεύουν δεν είναι τυχαία εκεί. Σπάνια η συνύπαρξη είναι συμβατική ή αναγκαστική. Τους ανθρώπους που τοποθετείς δίπλα σου, στο δρόμο για οποιονδήποτε προορισμό, τους έχεις διαλέξει. Τους έχεις δώσει ένα μικρό οικοπεδάκι στην καρδιά σου. Το ίδιο κι όσοι σε δέχτηκαν αντιστοιχώς στη θέση του συνοδηγού.
Στα ταξίδια της ζωής μας, που είναι απέραντη αλλά και σύντομη, επιλέγουμε συνοδοιπόρους. Κι όσο ο τελικός προορισμός πλησιάζει πιο κοντά, τόσο πιο επιλεκτικοί (πρέπει να) γινόμαστε. Και θα καταφύγω πάλι σε έναν ποιητή:
Φύλαξε ό,τι αγαπάς σ' ένα κλειστό κοχύλι
θα σε πληγώσουν γύρω σου ξένοι, δικοί και φίλοι
γιατί όλα είναι χθεσινά, η επίσκεψη τελειώνει
το αύριο έγινε σήμερα μια μεθυσμένη πόρνη.
Δημήτρης Λάγιος