Έπειτα από δύο σχεδόν χρόνια παρακολούθησα θεατρική παράσταση σε κλειστό θέατρο. Τα συναισθήματα πολλά. Η είσοδος στην αίθουσα με το σκηνικό να σε περιμένει επιβλητικό, μια γνώριμη μα και περίεργη αίσθηση να σε κατακλύζει, σαν να σε μυεί ξανά στο μυστήριο του θεάτρου. Η παράσταση που παρακολούθησα μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον εδώ και καιρό. «Οι Κάτω Απ' Τ' Αστέρια»! Έχοντας ακούσει τα καλύτερα, η περιέργειά μου όλο και μεγάλωνε. Ήρθε, λοιπόν, η στιγμή να την παρακολουθήσω κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες. Έφυγα «χορτάτη», με τα ανάμεικτα συναισθήματα και μια γλυκόπικρη αίσθηση που μου άφησαν όλα όσα είδα.
Ποιοι είναι «Οι Κάτω Απ' Τ' Αστέρια»; Η Ασημένια και ο Νικολής, δύο άνθρωποι που ερωτεύτηκαν από έφηβοι μα δεν μπόρεσαν να ζήσουν τον έρωτά τους, όπως πραγματικά ήθελαν, βρίσκονται ενώπιόν μας σε ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών κάτω από μια πολύ ιδιαίτερη συνθήκη.
Μια παράσταση που πραγματεύεται το εύθραυστο της ανθρώπινης φύσης, το αβέβαιο. Που διαλέγονται το γέλιο με το κλάμα και η χαρά με τον πόνο, όπως άλλωστε συμβαίνει στην ίδια τη ζωή, αφού τίποτα δεν είναι άσπρο ή μαύρο, παρά γεμάτο χρώματα! Και φυσικά μια παράσταση που επισημαίνει τον άγραφο κανόνα πως οι μεγάλοι έρωτες, οι πιο έντονοι και τα μεγάλα πάθη δεν έχουν πάντα την κατάληξη που επιθυμούμε.
Στο πρόσωπο της Ασημένιας και του Νικολή ο θεατής βλέπει τον εαυτό του, αναλογίζεται το παρελθόν του, προβληματίζεται. Σαν να βρίσκεται σε άμεση επικοινωνία με τους ηθοποιούς επί σκηνής, ο θεατής συνειδητοποιεί πως όσα λαμβάνουν χώρα μπροστά του δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ίδια η ζωή.
Σε αυτό φυσικά παίζει ρόλο το σενάριο του Τηλέμαχου Τσαρδάκα, που θα το χαρακτήριζα ευφυές, με αναφορές στη σύγχρονη εποχή μα και με αναδρομές που συγκινούν. Από την παράσταση δεν λείπει ο αυτοσχεδιασμός. Ο Κωνσταντίνος Μπιμπής, χειμαρρώδης, επιβλητικός και την ίδια στιγμή λιτός και άμεσος, μας κεντρίζει το ενδιαφέρον και μας κάνει να ξεχάσουμε πως παρακολουθούμε μια θεατρική παράσταση. Το ίδιο και η Λίλα Μπακλέση, η οποία αν και εκ πρώτης όψεως φαίνεται ήσυχη αποδίδει με εξαιρετικά εκφραστικά μέσα τον εσωτερικό της αναβρασμό. Η συνύπαρξή τους πάνω στη σκηνή είναι παραπάνω από αρμονική αφού φαίνεται να γνωρίζουν τόσο καλά ο ένας τα πατήματα του άλλου.
Η Άρτεμις Γρύμπλα υπογράφει από κοινού με τους δύο ηθοποιούς τη σκηνοθεσία της παράστασης φέρνοντας στο προσκήνιο την άμεση επικοινωνία των συναισθημάτων μέσα από μια φαινομενική λιτότητα. Το σκηνικό αρκετά σκοτεινό, με καρέκλες σκορπισμένες στο πάτωμα, χαρτιά και σημειώματα, θυμίζοντας μια ζωή που πέρασε. Σκηνοθεσία, σενάριο και ερμηνείες αρμονικά δεμένα, σαν να έχει βρεθεί η χρυσή τομή. Το αποτέλεσμα ήταν καθόλα απολαυστικό!
Κατά τη διάρκεια της παράστασης προβληματίστηκα, συγκινήθηκα, ταυτίστηκα κι έφυγα έχοντας ξανά αυτό το αίσθημα πληρότητας που τόσο απλόχερα μας προσφέρει το θέατρο κι είχαμε ξεχάσει!
Συντελεστές Παράστασης:
Κείμενο: Τηλέμαχος Τσαρδάκας
Ερμηνεύουν: Λίλα Μπακλέση, Κωνσταντίνος Μπιμπής
Σκηνοθεσία: Άρτεμις Γρύμπλα, Λίλα Μπακλέση, Κωνσταντίνος Μπιμπής
Σκηνικά: Αντώνης Χαλκιάς
Φωτισμοί: Σεσίλια Τσελεπίδη
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη έως 28 Δεκεμβρίου στο Σύγχρονο Θέατρο.