Οι Ledeloue είναι ένα δίδυμο που μας πρωτοπαρουσιάστηκε επίσημα πριν περίπου τρεις μήνες με το «Beg In Japan», εγώ όμως τους γνώρισα από το «Infinity». Ένα τραγούδι που στην παρουσίαση του στο GreeksDoItBetter, είχα γράψει τα εξής:
«Ο παραγωγός ATANA κι η φλαουτίστρια Loué με κάνουν να νιώθω πως είναι δύο όντα που πατάνε με το ένα πόδι στη γη και το άλλο πέρα από αυτήν, με το μυαλό στη δύση και την καρδιά στην ανατολή, βλέποντας το Βόρειο Σέλας στην Ισλανδία και προχωρώντας στις άνυδρες ερήμους της Αφρικής».
Για να δούμε τι έχουν να μας πουν ο Θανάσης Αλεξανδρής, με τις σπουδές στην αρχιτεκτονική κι η γιατρός Μαίρη Γεωργοπούλου και πόσο καλά ή όχι τους είχα περιγράψει.
«Το όνομα μας προφέρεται Λεντελουέ, ένας εύηχος μετασχηματισμός που προκύπτει από τα γαλλικά και ουσιαστικά σημαίνει ο ανατολικός της δύσης».
Γιατί «Beg in Japan» κι όχι «Big», όπως τόλμησα να τους ρωτήσω: «Ένα λογοπαίγνιο, για ένα πιο low-fi κομμάτι, ντυμένο με ασιατικές κλίμακες σε συνδυασμό με το anime videoclip με τους δράκους που μας οδηγούν στην Ιαπωνία».
Πείτε μας πως φτάσατε μέχρι τους Ledeloue;
Μαίρη: «Κλασική κλασικούρα! Kλασικές σπουδές, από νηπιαγωγείο φλάουτο, αφού έπαθα έρωτα την 1η φορά που το είδα. Σπουδές με την αγαπημένη μου δασκάλα και υπέροχη φίλη, Μαρία Βασιλοπούλου, που ήταν πολύ σημαντική στο να αγαπήσω το όργανο και τη μουσική γενικότερα. Δεν είχα ασχοληθεί με μπάντες ή δημιουργία μουσικής, πέρα από τις σπουδές. Πριν ενάμιση χρόνο η γνωριμία μας με τον Θανάση στη Εύβοια ήταν καρμική κι ήταν εκείνος που ξεδίπλωσε το δημιουργικό μου κομμάτι, που δεν το είχα φανταστεί ή που κάπου ήταν πολύ καλά κρυμμένο»
Θανάσης: «Kλασική κιθάρα από τα 7 μέχρι το γυμνάσιο που ανακάλυψα την ηλεκτρική κιθάρα κι άλλαξε ο κόσμος μου. Έχω βρεθεί ή βρίσκομαι σε διάφορες μπάντες όπως στις Ρόδες united παίζοντας κιθάρα από το 2012 μέχρι το 2020, τους Budgerigar σε ένα σχήμα που παίζω μπάσο, αλλά και με τους Valleta Str Project, κυρίως με samples στα lives. Στις αρχές του 2000 ξεκίνησα να δημιουργώ τις δικές μου λούπες, με πειραματισμό με κασετόφωνα κι ήχους από εδώ κι από εκεί, πριν ακόμη χρησιμοποιήσω τα «ψαλιδοχέρια» μου και μπω για τα καλά στα «υπολογιστικά» και τα μηχανήματα».
Αυτό που τους ένωσε ήταν οι κλασικές σπουδές τους στη μουσική, αλλά κι οι αρμονίες κι οι κλίμακες που χρησιμοποιούν κι αγαπούν να αναφέρουν. Τους είπα, πως είναι αυτές οι αδιόρατες world πινελιές τους κι οι αγαπημένες τους αρμονίες και κλίμακες που κάνουν τη διαφορά στον ήχο τους.
Ποια είναι τα σχέδια σας για το άμεσο μέλλον αλλά και μακροπρόθεσμα;
«Έχουμε ήδη βγάλει τα δύο τραγούδια κι ακολουθούν ακόμη δύο, που ολοκληρώνουν έναν πρώτο κύκλο, ένα EP. Στη συνέχεια θα ακολουθήσει ένα δεύτερο EP, όπου θα ακούσετε και για πρώτη φορά τραγούδια σε στίχους κι ερμηνεία της Μαίρης.» Θα είχε σημασία για τους ίδιους η κυκλοφορία και των δύο EP σε βινύλιο.
«Είμαστε οργανωμένοι κι ονειρευόμαστε ταυτόχρονα, ακολουθώντας όμως τόσο το ένστικτο, όσο και ρεαλιστικά deadlines».
«Το πιο μεγάλο μας πλάνο όμως είναι να οργανώσουμε τις ζωντανές εμφανίσεις μας, αφού η πρώτη μας εμπειρία στο Ζιαφέτι στην παραλία της Χιλιαδούς (όσοι πιστοί προσέλθετε το καλοκαίρι, αφού τα σχήματα κι οι καλλιτέχνες που εμφανίζονται, είναι ένας κι ένας), ήταν σχεδόν εξωπραγματική» όπως μας είπε η Μαίρη, που αρχικά δείλιαζε στην προοπτική των ζωντανών εμφανίσεων και τώρα δε βαστιέται.
Οι συναυλίες τους στηρίζονται στο live looping κι είναι κυρίως αυτοσχεδιαστικές, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα, που μπορεί να ξεκινήσει εντελώς μυστικιστικά και να καταλήξει σε ένα τέκνο πάρτι.
Θα θέλατε να ζείτε αποκλειστικά από τη μουσική;
Θανάσης: «Έχω επιλέξει να ζω από τη μουσική, ως μουσικός αλλά και παραγωγός, αφού τρέχω το Naiads Productions στο Χολαργό και παράλληλα συνεργάζομαι με τη Sweetspot Productions στο κομμάτι του μάστερινγκ, γιατί αυτό είναι που αγαπώ. Παρά τη διαστρεβλωμένη αντίληψη που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία κι οικογένεια, ότι δε ζεις αν είσαι μουσικός/καλλιτέχνης, πιστεύω πως αν αφιερώσεις όλο σου το χρόνο και δουλέψεις σκληρά, οργανωθείς σωστά και πιστέψεις σε αυτό, θα αποφέρει καρπούς και καλύτερα από το να δίνεις όλη σου την ενέργεια σε έναν άλλο εργοδότη ή σε κάτι που δεν αγαπάς». (Σε αυτό το σημείο, εγώ χτύπησα παλαμάκια και σχεδόν δάκρυσα, γιατί είχα απέναντι μου, αυτό που δεν είδα στον καθρέφτη μου)
Μαίρη: «Εγώ πάλι αγαπάω πολύ την ιατρική, το επάγγελμα που έχω επιλέξει και παράλληλα θα συνεχίσω να ασχολούμαι και με τη μουσική. Εξάλλου κι οι δύο είμαστε μέσα στη μουσική, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας».
Μέσα από ποιο μέσο ενημερώνεστε για τη μουσική και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για προωθήσετε τη μουσική σας.
Η Μαίρη μας είπε πως ακούει κι ενημερώνεται από το Youtube, έχει μάλιστα την αίσθηση πως αυτό είναι και το πιο δυνατό μέσο για να προωθήσουν τη μουσική τους. Ο Θανάσης ήταν πιο κυνικός αφού πιστεύει πως πέρα από τα μέσα που επιλέγουμε για να απολαύσουμε και να προωθήσουμε τη μουσική μας, Youtube και Spotify, η τηλεόραση παραμένει απo τα πιο δυνατά μέσα προβολής για το οτιδήποτε θα ήθελες να διαδοθεί μαζικά.
Σε αυτό το σημείο τους ρώτησα σε ποιες εκπομπές θα πήγαιναν στην τηλεόραση κι είπαν στο Μουσικό Κουτί, στο Δυνατά και στο Sing The Spot, όλες εκπομπές της κρατικής τηλεόρασης, να σημειώσω εγώ. Δε θα ήταν αρνητικοί να πάνε σε οποιαδήποτε εκπομπή, αν το έκαναν χωρίς να προδώσουν την αισθητική τους.
Έχουμε crash με τον Παύλο Παυλίδη κι οι δύο
Στην κλασική ερώτηση των αγαπημένων καλλιτεχνών η απάντηση τους ήταν αφοπλιστικά ομόφωνη:
«Έχουμε crash με τον Παύλο Παυλίδη κι οι δύο, τον αγαπάμε. Αν όμως επεκταθούμε και σε άλλα μουσικά μονοπάτια, λατρεύουμε το psychedelic pop-rock και την άποψη των Tame Impala, έχουμε πολλά κοινά hip hop και RnB ακούσματα όπως οι Kendrick Lamar, Tyler The Creator, Anderson Paak, Little Simz, Sad Night Dynamite και αγαπάμε τη δουλειά παραγωγών όπως οι Flying Lotus, Kaytranada ή του Zhu. Από την ελληνική σκηνή τους Whereswilder, τη Σtella, τους Sworr ή τελευταία τη Danai».
Σε αυτό το σημείο με αφορμή την «Κοντούλα Λεμονιά» της Danai, είπαν πως ενώ ο ήχος τους έχει world και tropical στοιχεία, δεν έχουν ακόμη πιάσει κάποιο όργανο από την ελληνική παράδοση ή κάποιο ηχόχρωμα και να το ενσωματώσουν στον ήχο τους, ακόμη κι αν κυλάει στις φλέβες τους. Εξάλλου, ο ήχος τους είναι προς διαρκή εξέταση, τον ψάχνουν, τον εξελίσσουν, όλα είναι πιθανά. Αυτός είναι κι ένας λόγος που αυτή τη στιγμή δυσκολεύονται πολύ να δώσουν μία ταμπέλα στη μουσική τους, έναν προσδιορισμό που να αντανακλά αυτό που κάνουν κι αυτό που έχουν στο μυαλό τους.
Έχουν ήδη ξεκινήσει συνεργασίες με άλλα ονόματα, αφού ήδη κάνουν ένα feat στην παράλληλη μπάντα του ATANA τους Budgerigar κι ακολουθεί ένα δεύτερο με τη συμμετοχή της Loué σε ένα track του Dogman.
«Είναι νωρίς για συμμετοχή κάποιου καλλιτέχνη σε δικό μας τραγούδι, πιθανότατα θα επιλέγαμε κάποιον ράπερ αυτή τη στιγμή».
Στο τέλος τους ζήτησα να κλείσουν με κάτι που οι ίδιοι θέλουν να πουν:
«Να ανοίξουν τα Live, να κινηθεί ο καλλιτεχνικός κόσμος της χώρας, δημιουργικά, αλλά κι οικονομικά, να απελευθερωθούν αυτές οι μυστικές δυνάμεις που ενώνουν τον καλλιτέχνη με το κοινό, να εκτονωθούν εκατέρωθεν, να αναπνεύσουν».