Ο Κωνσταντίνος Τασσόπουλος είναι τραγουδοποιός και παραγωγός, Ζει στο εξωτερικό από το 2001, και τελευταία η βάση του είναι στην Καταλονία.
Την περίοδο 2005-2015, ως Ekkohaus, έπαιξε σε μερικά από τα διασημότερα κλαμπ του κόσμου: Fabric (Λονδίνο), Womb (Τόκυο), Resolute (Νέα Υόρκη), Rex (Παρίσι). Αργότερα, ως Data Morgana, ηχογράφησε και κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Unworldly Potential" (Memoirs Label, 2021), ενώ έγραψε ελληνικό στίχο για τους Keller Crackers, ένα σχήμα που πειραματίστηκε με διάφορες φόρμες της ηλεκτρονικής μουσικής.
Ο Τασσόπουλος πλέον δρα ως Φίλος Φίλου, και το ντεμπούτο άλμπουμ του υπό αυτό το ψευδώνυμο κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2022, ψηφιακά αλλά και σε βινύλιο, από τη Veego Records. Ο τίτλος του είναι "Μπάσσο Βεστιάριο", και βρίσκει τον καλλιτέχνη να ηχογραφεί σε ένα σπιτικό στούντιο στο Βερολίνο, ακολουθώντας electro wave/post punk μονοπάτια.
Με αφορμή αυτή την κυκλοφορία, ο Φίλος Φίλου καταγράφει και σχολιάζει, σε τυχαία σειρά, 10 κομμάτια που τον έχουν επηρεάσει και εμπνεύσει, και ακόμα τον συναρπάζουν όταν τα ακούει.
1. Late Night - Syd Barrett
Ένας θρύλος της μουσικής, που τα έβαλε με άγνωστα κατατόπια του μυαλού και του νου, και τον σημάδεψαν τόσο που πέθανε έναν θάνατο διαφορετικό, πνευματικό. Πριν όμως σταματήσει να δημιουργεί, και σχεδόν στα όρια του παραλογισμού, ηχογράφησε διαμάντια σαν και τούτο εδώ.
2. Tha - Aphex Twin
Ακόμα ένα τρακ που με στοίχειωσε για χρόνια στα '90s. Ένας πολύ νεαρός Richard D. James κατόρθωσε να παγιδεύσει τον ήχο και το πνεύμα των ημερών του σε ένα άλμπουμ που εμπεριέχει διαφορετικά μουσικά στυλ και που μεσουράνησαν μέσα στις επόμενες δεκαετίες: techno, electro, house, breakbeat, experimental, ambient, drum n ‘ bass. Φαινόμενο.
3. Candle - Sonic Youth
Τον καιρό που άρχισα να ακούω Sonic Youth είχαν μόλις βγάλει το "Goo", και με αφορμή το τελευταίο, έπεσε μια κόπια του "Daydream Nation" στα χέρια μου, κι από εκεί άρχισαν όλα. Άλλαξε ο τρόπος που άκουγα πλέον μουσική, αλλά και τα κομμάτια που έστηνα τότε, ήταν σαφώς επηρεασμένα από τον μελωδικό θόρυβο των Sonic Youth.
4. Uncontrollable Urge - Devo
Τους έμαθα πολύ αργότερα και τους αγάπησα. Πάντα μου άρεσαν τα τρέλα παντρέματα ήχων και αισθητικής και εδώ το μείγμα είναι θανατηφόρο. Να λοιπόν τι συμβαίνει όταν ξέρεις τι κάνεις και πώς να το κάνεις... αλλά το κάνεις 50 χρόνια νωρίτερα... Ήταν πολύ μπροστά τα παλικάρια.
5. Μανιφέστο - Μωρά Στη Φωτιά
Το σάουντρακ των φοιτητικών μου χρόνων στη Θεσσαλονίκη. Μια από τις μαγικές στιγμές του ελληνικού ανεξάρτητου ροκ. Πολύ εμπνευσμένος δίσκος, που κάθε του τραγούδι σε άρπαζε από τη σπονδυλική στήλη και σε ζάλιζε στον χορό.
6. Η Πεδιάς Και Το Νεκροταφείον - Σαβίνα Γιαννάτου
Ελάχιστες μελοποιήσεις με έχουν αγγίξει τόσο βαθιά και ουσιαστικά όσο αυτή η δουλειά της Λένας Πλάτωνος. Η Σαβίνα Γιαννάτου κι εδώ είναι εντυπωσιακή και η φωνή της τόσο ζέστη και κοντινή που θαρρείς ότι αν κλείσεις τα μάτια σου θα νιώσεις την αύρα του ποιητή.
7. Disco 3000 - Sun Ra
Ο Sun Ra πέρασε από διάφορες φάσεις πειραματισμού με διαφορά πλήκτρα και τρόπους έκφρασης. Το σύμπαν του ήταν φτιαγμένο από λαμπερά αστέρια που μιλούσαν τη γλώσσα της μουσικής, της ποίησης, της αγάπης. Εδώ ένα από τα πιο "φουτουριστικά" του θέματα.
8. Bela Lugosi's Dead - Bauhaus
Πάντα μου άρεσε η dub και το γεγονός ότι στοιχεία της (μπάσο, spring reverb, tape delay, overdubs) μπορούν εύκολα να υιοθετηθούν κι από αλλά είδη μουσικής και ίσως οι Clash να είναι το καλύτερο παράδειγμα. Εδώ οι Bauhaus κανουν ακριβώς αυτό, με μεγάλη επιτυχία. Ένα μακρόσυρτο κομμάτι, με έντονο το στοιχείο της αναμονής, του suspense, ας πούμε, και τα στοιχειωμένα φωνητικά του Murphy να σου τρυπάνε το μυαλό.
9. Τι Είναι Αυτό Που Σε Φοβίζει - Βασίλης Λέκκας/Σπάθας
Όλος ο δίσκος είναι ένα διαμάντι. Η μαγική φωνή του Λέκκα και οι πανέμορφοι στίχοι βρίσκονται σε πλήρη εναρμόνιση με τις γλυκές και δουλεμένες κιθάρες του Σπάθα. Επίσης, μου αρέσει πολύ η ενορχήστρωση και η παραγωγή. Ο δίσκος ρέει και με ταξιδεύει τώρα όπως και πριν δεκαετίες.
10. This Is How We Walk On The Moon - Arthur Russell
Αγαπημένος τραγουδοποιός, τραγουδιστής, τσελίστας, παραγωγός. Άλλος ένας ιδιαίτερος καλλιτέχνης που καταπιάστηκε με διάφορες τεχνικές, μουσικές σκηνές και στυλ, κι όμως πάντα έμενε στις παρυφές της επιτυχίας, χωρίς να γίνει ευρέως γνωστός, τουλάχιστον εν ζωή. Κάπως έτσι τον έμαθα κι εγώ, λίγο αργά, γύρω στο 2004, από μια συλλογή της Soul Jazz Records.