Ο Jean-Christophe Le Saoût είναι διάσημος Γάλλος παραγωγός και DJ.
Έχοντας ξεκινήσει ως ραδιοφωνικός παραγωγός, στα '90s έφτιαξε το rap συγκρότημα La Formule και τη δισκογραφική εταιρεία Lab'Oratoire. Από το 2001 δρα υπό το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Wax Tailor. Έχει κυκλοφορήσει πολλά σινγκλ και EP, δύο live άλμπουμ, καθώς και οχτώ στουντιακές δουλειές, με πιο πρόσφατη τη φετινή, που έχει τίτλο "Fishing For Accidents".
Με αφορμή αυτή την τελευταία του εργασία, ο Wax Tailor βρίσκεται στο μέσο μιας παγκόσμιας περιοδείας, η οποία θα τον φέρει και στη Θεσσαλονίκη, την Παρασκευή 16 Ιουνίου, στο Block 33, και στην Αθήνα, το Σάββατο 17 Ιουνίου, στο Arch Club. Εκεί θα παρουσιάσει εκείνο το ιδιαίτερο μείγμα soul, funk, hip hop και pop ήχων που τον έχει κάνει ιδιαίτερα αγαπητό.
Επ' ευκαιρία, τον φιλοξενούμε με χαρά σήμερα, προκειμένου να μάς αποκαλύψει τους δίσκους που τον καθόρισαν ως μουσικό.
1. Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band - The Beatles (1967)
Αυτό είναι πιθανότατα ένα από τα άλμπουμ που έχω ακούσει περισσότερο, σε όλη μου τη ζωή, μεγαλώνοντας με τη μουσική του πατέρα μου. Δεν ξέρω αν το προτιμώ σε σχέση με το "Revolver", αλλά ήταν πιο επιδραστικό.
2. 3 Feet High And Rising - De La Soul (1989)
Αυτό κυκλοφόρησε όταν ήμουν 14, το άκουγα σε λούπα, ο Prince Paul είναι τεράστια επιρροή μου και 34 χρόνια μετά παραμένει τόσο φρέσκο!
3. Histoire de Melody Nelson - Serge Gainsbourg (1971)
Πάντα αγαπούσα τα concept άλμπουμ και ετούτο εδώ, από το 1971, είναι αυτό που προτιμώ από τα γαλλικά άλμπουμ, με τον Jean Claude Vannier (ενορχηστρωτής) στα καλύτερά του. Ένα αριστούργημα του Gainsbourg.
4. Enter The Wu-Tang (36 Chambers) - Wu Tang Clan (1993)
Αυτό το άλλαξε όλα, ο RZA και η παρέα του τα άλλαξαν σχεδόν όλα στο rap κόλπο, από την ηχητική κατεύθυνση μέχρι το οπτικό κομμάτι -ακόμα και το επιχειρηματικό κομμάτι. Ακόμα και το πρώτο μου sampler το αγόρασα επειδή είχε το ίδιο ο RZA.
5. Bullitt - Lalo Schifrin (1969)
Αγαπώ βαθιά τον ήχο ετούτου του δίσκου. Για μένα είναι απόλυτα συνυφασμένο με το Σαν Φρανσίσκο, όποτε το επισκέπτομαι. Ο Lalo Schiffrin έχει κάτι το ιδιαίτερο.
6. Fear Of A Black Planet - Public Enemy (1990)
Το "It Takes A Nation Of Millions To Hold Us Back" είναι ίσως "πιο σημαντικό" στην καριέρα τους, αλλά ετούτο το άλμπουμ ήταν σαν βόμβα στο κεφάλι μου όταν βγήκε, και η παραγωγή από την Bomb Squad με επηρέασε πραγματικά με την αφθονία λεπτομερειών της.
7. Dummy - Portishead (1994)
Είναι το άλμπουμ που μού άνοιξε το πεδίο των δυνατοτήτων. Ήταν σαν να άκουγα μια καλύτερη εκδοχή όσων είχα στο μυαλό μου.
8. Curtis - Curtis Mayfield (1970)
Αγαπώ τη μουσική του και νομίζω ότι είναι υποτιμημένος κάποιες φορές, αν τον συγκρίνεις με τον Marvin Gaye και το "What’s Going On", για παράδειγμα.
9. For Those In Love - Dinah Washington (1955)
Νομίζω η Ella Fitzgerald είναι η σπουδαιότερη ερμηνεύτρια, και η Billie Holiday η βαθύτερη. Αλλά ετούτο το άλμπουμ, σε παραγωγή Quincy Jones, αποτελεί την πεμπτουσία εκείνης της περιόδου, και ένα κόσμημα.
10. Midnight Marauders - A Tribe Called Quest (1993)
Θα μπορούσα να έχω επιλέξει το "The Low End Theory" αλλά μου αρέσει η ιδέα να έχω στη δεκάδα μου δύο άλμπουμ που κυκλοφόρησαν την ίδια μέρα -κι αυτό εδώ βγήκε την ίδια μέρα με το "Enter The Wu-Tang", πράγμα που λέει πολλά για εκείνη την περίοδο. Δεν ξέρω αν οι Tribe είναι το καλύτερο ραπ γκρουπ, αλλά ο Q-Tip είναι ο χιπ χοπ ήρωάς μου, τον λατρεύω και ως MC και ως παραγωγό.
Η Facebook σελίδα του Wax Tailor