Ο Αριστοτέλης Ρήγας είναι ένας από τους πιο γνωστούς και πιο αγαπητούς stand-up comedians της εγχώριας σκηνής του είδους, με εκατοντάδες παραστάσεις στο ενεργητικό του. Χαρακτηριστικό στοιχείο του είναι τα λογοπαίγνια και η αλήθεια είναι πως δεν αφήνει τίποτα να «πέσει κάτω», αν δεν περάσει πρώτα από τη «λογοπαιγνιομηχανή» του!
Οι παραστάσεις του διαθέτουν μεγάλο ενδιαφέρον, αφού δεν έγκεινται μόνο στα αστεία και στο κομμάτι του stand-up comedy, αλλά είναι διανθισμένες με αφηγηματικές φόρμες, μουσική (είναι και μουσικός!) και ευφάνταστα mashup, συνδυάζοντας τραγούδια τα οποία δεν περνούσαν καν από το μυαλό μας ότι ταιριάζουν μεταξύ τους.
Μετά από τη σόλο παράστασή του με τίτλο "Musicomedy" που απέσπασε πολύ θετικά σχόλια, επιστρέφει με τη δεύτερη, η οποία ονομάζεται «ΤΟΥΡΛΟΥ» και ανεβαίνει στο Club του Σταυρού του Νότου για τέσσερα Σάββατα, από 15 Δεκεμβρίου 2018 έως 5 Ιανουαρίου 2019. Μάλιστα, όσοι τον επισκεφθούν, θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν/ακούσουν τη House Band του Σταυρού, αμέσως μετά, με το ίδιο εισιτήριο.
Με αφορμή, λοιπόν, τις επερχόμενες και πολλά υποσχόμενες εμφανίσεις του, συνομιλήσαμε μαζί του.
Από πού αντλείς έμπνευση για τα αστεία σου; Ποια τα ερεθίσματά σου;
Υπάρχουν δυο είδη έμπνευσης. Αυτή που σε βρίσκει ενώ κάνεις κάτι άλλο, ενώ περπατάς π.χ ή όταν βλέπεις μια ταινία ή λίγο πριν κοιμηθείς, η οποία είναι τυχαία, έρχεται σαν τον νίντζα από το πουθενά και χτυπάει αδιαφορώντας για τη συνθήκη στην οποία βρίσκεσαι, και υπάρχει και η έμπνευση που σου έρχεται όταν κάθεσαι και πιέζεις τον εαυτό σου να γράψεις ένα αστείο, η έμπνευση που την επικαλείσαι συνειδητά. Οπως είναι φυσικό, η μία συνδέεται με την άλλη. Με το να ασκείσαι συνειδητά στη συγγραφή αστείων δημιουργείς στον εγκέφαλό σου τα μονοπάτια που θα ακολουθήσει μόνος του και εν αγνοία σου. Εγώ μπορεί να σταματήσω να σκέφτομαι ένα αστείο, αλλά το μυαλό μου θα συνεχίσει να το κάνει σε ένα ασυνείδητο επίπεδο και κάποια στιγμή θα μου «πετάξει» κάτι πίσω.
Υπάρχουν μέρες που στερεύει η έμπνευση και δεν έχεις τι να γράψεις; Αγχώνεσαι όταν συμβαίνει αυτό; Τι κάνεις;
Προσπαθώ να γράφω κάτι κάθε μέρα. Εστω και κάτι μικρό, ένα ή δυο αστεία. Είναι σαν τα σουτάκια που κάνουν οι μπασκετμπολίστες ακόμα και στις διακοπές τους, μόνο και μόνο για να μη χάνουν επαφή με το καλάθι. Μερικές φορές δεν μου έρχεται κάτι εύκολα, άλλες μου έρχεται ευκολότερα, αλλά ξέρω ότι αυτή η δουλειά είναι μαραθώνιος, όχι σπριντ οπότε δεν πανικοβάλλομαι.
Πιστεύεις ότι το θέμα της οικονομικής κρίσης των τελευταίων χρόνων, έχει δώσει τροφή για αστεία στο stand up comedy;
Οχι ιδιαίτερα, κατά την άποψή μου. Νομίζω ότι χρησιμοποιούμε την κωμωδία κάπως για να αποφύγουμε την πραγματικότητα στην παρούσα φάση, ίσως γιατί η πραγματικότητα παραείναι σοβαρή και την ζούμε πολύ έντονα για να την προσεγγίσουμε κωμικά. Η άνοδος της ακροδεξιάς, η συντηρητικοποίηση της κοινωνίας και οι επιπτώσεις του παγκοσμιοποιημένου τραπεζικού συστήματος είναι θέματα δύσκολο να προσεγγιστούν κωμικά.
Ποια στοιχεία ορίζουν το καλό stand-up comedy και ποια στοιχεία θεωρείς ότι δεν πρέπει να έχει ένας stand-up comedian;
Το stand-up comedy είναι αρκετά αξιοκρατικό θα έλεγα. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να διακρίνει το καλό από το κακό. Το καλό είναι αυτό που είναι αστείο, το κακό αυτό που δεν είναι. Το πώς μπορείς να το κάνεις αυτό, το να έχεις αστεία κείμενα, είναι θέμα δουλειάς και μόνο. Όλοι μας γράφουμε πράγματα που θεωρούμε αστεία και μετά τα λέμε σε παραστάσεις και το κοινό κρίνει τελικά τι είναι όντως και τι όχι. Άρα σίγουρα ένας stand-up comedian θα πρέπει να επιμένει, να ακούει το κοινό, να μην απελπίζεται και να μην είναι φυγόπονος.
Σου έχει τύχει ποτέ να γελάσεις με τα αστεία σου on stage και να χάσεις τη ροή σου; Ή επειδή τα δουλεύεις τόσο πολύ, δεν υπάρχει καν η ανάγκη να συγκρατήσεις τα γέλια σου;
Μια φορά θυμάμαι κάποιος από το κοινό είχε τόσο δυνατό και χειμαρώδες γέλιο που με έκανε να αρχίσω να γελάω και εγώ μαζί του και να σταματήσω την παράσταση. Άρχισα να γελάω στη μέση του αστείου, δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ. Σπάνια θα ξεχάσω το τι λεω μετά, είναι πολύ προβαρισμένα τα κείμενα, κατά κανόνα επιστρέφω στη ροή της παράστασης.
Τα κείμενα είναι έτοιμα και δουλεμένα από πριν. Ωστόσο, είσαι ανοιχτός στον αυτοσχεδιασμό; Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η αλληλεπίδραση με το κοινό σε αυτό;
Ο αυτοσχεδιασμός είναι ένα σχήμα που δεν χρησιμοποιώ συχνά στις παραστάσεις μου. Εχω κάποια σημεία στα οποία ζητάω την αλληλεπίδραση με το κοινό, αλλά πάντα είναι ελεγχόμενο και οδηγεί σε συγκεκριμένα αποτελέσματα. Από την άλλη βέβαια, εγώ και το κοινό είμαστε εκεί, παρόντες τη στιγμή της παράστασης, δεν γίνεται να αγνοείς την κατάστασή τους, το τι συμβαίνει, πρέπει να επικοινωνήσουμε και να συνδεθούμε. Δεν είμαι στον κόσμο μου, είμαι εκεί μαζί τους.
Αυτοσαρκασμός. Βασικό στοιχείο του είδους που υπηρετείς;
Σίγουρα χρήσιμο σε ένα πρώτο επίπεδο. Το κοινό που δεν ξέρει τι θα συναντήσει μπορεί να νιώσει απειλή από κάποιον που κραδαίνει ένα μικρόφωνο σε μια σκηνή και μπορεί να λειτουργήσει κακοποιητικά προς οποιονδήποτε κάθεται στην πλατεία. Οπότε ο αυτοσαρκασμός κάπως τους χαλαρώνει, δείχνει στο κοινό ότι δεν τίθεται ζήτημα αντιπαλότητας. Από εκεί και πέρα, περνάμε και σε άλλων ειδών αστεία, υπάρχουν και αυτά.
Σου έχει τύχει να θυμώσεις με το κοινό σου κάτω απ’ τη σκηνή; Τι μπορεί να σε ενοχλήσει κατά τη διάρκεια της παράστασής σου;
Νομίζω ποτέ δεν έχω θυμώσει με κοινό συνολικά. Οι περισσότεροι αν όχι όλοι οι άνθρωποι που έρχονται σε παραστάσεις, παίρνουν την απόφαση να βγούν από το ζεστό τους σπίτι, να αγοράσουν εισιτήρια, να οδηγήσουν, να ψάξουν να παρκάρουν και να έρθουν να γελάσουν. Ερχονται πάντα με καλή διάθεση. Σε κάποιες παραστάσεις σε μπαρ, μπορεί να τύχει να υπάρχει και κάποιος που έχει παει για καφέ και έχει ξεμείνει, εντάξει αυτοί οι άνθρωποι δεν το έχουν διαλέξει ακριβώς το να είναι εκεί, εμείς πήγαμε σε αυτούς και όχι το αντίστροφο. Μπορεί να μιλάνε και να είναι διαλυτική επιρροή για την παράσταση αλλά δεν είναι εγγενώς κακοί. Υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις ανθρώπων που λειτουργούν ανταγωνιστικά με τον κωμικό στη σκηνή ή που είναι μεθυσμένοι και εκτός εαυτού αλλά είναι πραγματικά ελάχιστες.
Η αλήθεια είναι πως δεν κάνεις ακριβώς stand-up comedy, αλλά ένα είδος ποικιλόμορφης κωμωδίας με έντονο το στοιχείο της μουσικής. Τι περιλαμβάνουν οι παραστάσεις σου;
Περιλαμβάνουν stand-up comedy, με την «ορθόδοξη» φόρμα, με one liner αστεία, αφηγηματική φόρμα και observation comedy από τη μια, και από την άλλη, μουσική κωμωδία με διασκευές, mashup, και λίγο αυτοσχεδιασμό. Εχει κάτι για τον καθένα.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου mashup και γιατί;
Νομίζω ότι πάντα θα είναι το επόμενο.
Η νέα σου παράσταση, που ξεκινά από 15 Δεκεμβρίου στον Σταυρό του Νότου, ονομάζεται ΤΟΥΡΛΟΥ! Εμφανές το λογοπαίγνιο! Μπορείς να μας δώσεις κάποια στοιχεία για το τι θα δούμε;
Είναι μια παράσταση που περιλαμβάνει πολλά είδη χιούμορ και πολλά είδη αστείων. Ειναι στηριγμένη πάνω στη δομή που είχε και το "Musicomedy", η πρώτη μου σόλο παράσταση. Stand-up comedy στο πρώτο μισό και μουσική κωμωδία στο δεύτερο μισό. Διαρκεί περίπου μιάμιση ώρα, και θα είναι πολύ ωραία! Επίσης, μετά την παράσταση θα ανεβαίνει η "House Band" του Σταυρού του Νότου και έτσι θα έχουμε κωμωδία, μουσική κωμωδία και μουσική, με ένα εισιτήριο!
Η παράσταση θα διαρκέσει τέσσερα Σάββατα, από 15 Δεκεμβρίου έως 5 Ιανουαρίου. Να φανταστώ πώς θα υπάρξουν και «γιορτινά» αστεία;
Φυσικά. Ξεκινάμε με κάλαντα σε εκτέλεση Γιώργου Μαργαρίτη. Αλήθεια.
Ποια είναι τα σχέδιά σου για τη νέα χρονιά που καταφθάνει;
Εχουμε μπροστά μας τις παραστάσεις στο Σταυρό του Νότου, και συζητάω μια ευρωπαϊκή περιοδεία την άνοιξη αν όλα πάνε καλά.
Ευχαριστούμε πολύ!
Εγώ!