Τι θα ακούσετε:
Την E-Street Band να παίζει κλασσικό Heartland Rock
Ποια τραγούδια να προσέξετε:
"Ghosts", "Burning Train", "House Of A Thousand Guitars", "One Minute You're Here", "Rainmaker"
Βαθμολογία:
8
Ο Bruce Springsteen είχε να ηχογραφήσει με την μπάντα του, την E-Street Band, περίπου έξι χρόνια. Τα τελευταία χρόνια έπαιξε στο Broadway μόνος του, χωρίς να τον συντροφεύει κανείς στη σκηνή, και κυκλοφόρησε τοv solo country rock δίσκο "Western Stars", μαζί με την αυτοβιογραφία του. Η επιστροφή στις rock ρίζες του ήταν κάτι που αργά ή γρήγορα θα γινόταν. Άλλωστε πάντα ο Bruce είχε την ανάγκη να επικοινωνήσει με το κοινό του σε κρίσιμες χρονικές στιγμές για την Αμερική όπως τώρα με την πανδημία και τις επερχόμενες Αμερικανικές εκλογές (κι ας είναι ελάχιστες οι αναφορές στο δίσκο). Σε μια εποχή που οι μεγάλες στιγμές του κλασσικού rock φαίνεται να ανήκουν στο παρελθόν, με γνωστούς rock stars να παρακμάζουν ή να φεύγουν από κοντά μας, η επιστροφή στις ρίζες είναι μία σημαντική πρόκληση.
Το "Letter To You" είναι μία επιστροφή στα παλιά, στον κλασσικό ήχο του Bruce, με κλείσιμο ματιού στο "Born To Run" και το "Darkness On The Edge Of Town". Η βασική διαφορά είναι πως αν εξαιρέσουμε τα τρία demos "If I Was The Priest", "Janey Needs A Shooter" και "Song For Orphans" που χρονολογούνται πριν το "Greetings from Asbury Park, N.J." (το ντεμπούτο του Springsteen το 1973) και δεν είχαν ηχογραφηθεί επίσημα μέχρι τώρα, ο δίσκος είναι απόλυτα προσωπικός. Δηλαδή αντιμετωπίζει τον εαυτό του σαν έναν από τους χαρακτήρες των τραγουδιών του: στιχουργικές αναφορές στο παρελθόν, σε κομμάτια του αλλά και σε συνεργάτες, νοσταλγία και αναμέτρηση με την αναπόφευκτη θνητότητά του. Εδώ είναι τo "Darkness On The Edge Of Town", το "Downbound Train", το "River" και το "The Last Carnival", από το πρώτο κιόλας τραγούδι. Οι απόντες Clarence Clemons, Danny Federici - μέλη της E-Street Band - και ο George Theiss (από την πρώτη του μπάντα, τους Castiles) που έφυγε και αυτός πρόσφατα από κοντά μας, βρίσκονται στο "Ghosts", στο "Last Man Standing" και στο "I'll See You In My Dreams".
Με το που ακούς τα γεμίσματα στα drums του Max Weinberg στο "Burning Train" καταλαβαίνεις το τι έρχεται, καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για την E-Street Band. Μαζί με το "Ghosts", είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της διαχρονικής αξίας της E-Street Band. Από τα ξεχασμένα demos, απορείς πού κρυβόταν τόσο καιρό το "Janey Needs A Shooter" (υπήρχε μια έκδοση του κομματιού που είχε ηχογραφηθεί από τον Warren Zevon), ενώ τα πλήκτρα του Roy Bittain οδηγούν την υπερβατική αισιοδοξία του "House Of A Thousand Guitars". Τα "Power Of Prayer" και το ομώνυμο "Letter To You" ακούγονται σαν τα χαμένα τραγούδια του "Working On A Dream" (2009), τα οποία θα έπρεπε να είναι στη συγκεκριμένη κυκλοφορία καθώς σε γενικές γραμμές υστερούσε συνθετικά.
Ο τίτλος "Letter To You" που διάλεξε ο Springsteen δεν είναι τυχαίος. Το σαξόφωνο του Jake Clemons, η κιθάρες του Nils Lofgren με τα φωνητικά της Patti Scialfa και του Steven Van Zandt ζωντανεύουν τις συνθέσεις του Bruce, που επιδιώκουν μια άμεση επικοινωνία με τους οπαδούς του «αφεντικού». Το μόνο κομμάτι που είχε γραφτεί με πολιτική χροιά (πριν εκλεγεί ο Donald Trump στην Αμερική) και παραπέμπει εμμέσως πλην σαφώς στις Αμερικανικές εκλογές είναι το "Rainmaker", που περιγράφει το προφίλ ενός λαοπλάνου.
Ο δίσκος δεν έχει κάποιο "Radio Nowhere", δεν έχει το δυνατό single ώστε να απευθύνεται σε ακροατές που δεν ξέρουν τον Bruce Springsteen - άλλωστε όλο το "Letter To You" έχει ξαναπαιχτεί από τον Bruce με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Όμως όλα τα κουπλέ, οι γέφυρες και τα ρεφρέν δεν ακούγονται παλιά, ακούγονται οικία. Πίσω από αυτό κρύβεται η εμπειρία της E-Street Band, που παίζουν σαν παλιοί φίλοι που βρέθηκαν ξανά μαζί και το έχουν ανάγκη όλοι το ίδιο. Όπως όταν βρέθηκαν στο "Rising" του 2002, έτσι και τώρα όλα τα κομμάτια του παζλ έδεσαν. Όσο κλισέ και αν ακούγεται, το ότι ο δίσκος ηχογραφήθηκε live στο studio έπαιξε καθοριστικό ρόλο, αφού η μπάντα επηρέασε τις ενορχηστρώσεις και τις δομές των συνθέσεων. Φαίνεται πως η απόφαση του Bruce να μην κλειδώσει στο μυαλό του τα demos των τραγουδιών (πλην πολύ βασικών ηχογραφήσεων στο κινητό του για να μη τα ξεχάσει) έδωσε το χώρο και την ανανέωση που η μπάντα χρειαζόταν.
Αυτό που μπορεί να καταλογίσει κάποιος στον Bruce είναι πως το "Letter To You" κοιτάει προς τα πίσω. Όμως αυτή η παρελθοντολαγνία δεν κουράζει, αφού είναι δοσμένη σε ένα ειλικρινές πλαίσιο, με τον Bruce να βγάζει ό,τι άσσο κρύβει στο μανίκι του (δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για το περσινό "Western Stars" που η προσέγγισή του ήταν επιδερμική). Για έναν καλλιτέχνη με 50 χρόνια πορείας η αφοσίωσή του είναι αναμφισβήτητη, κι ας έχει βγάλει απ' το σεντούκι όλα τα κλισέ της E-Street Band. Είναι από τις καλύτερες δουλειές που έχει κυκλοφορήσει την τελευταία εικοσαετία (δεν ξεπερνά όμως το "Rising"), και αν τελικά καταλήξει να είναι η τελευταία σύμπραξη του Springsteen με την E-Street Band, ηχογράφησαν ένα δίσκο που δεν θες να προσπεράσεις κομμάτι και φτάνει τα επίπεδα του "Magic" του 2007.
Την E-Street Band να παίζει κλασσικό Heartland Rock
Ποια τραγούδια να προσέξετε:
"Ghosts", "Burning Train", "House Of A Thousand Guitars", "One Minute You're Here", "Rainmaker"
8
Ο Bruce Springsteen είχε να ηχογραφήσει με την μπάντα του, την E-Street Band, περίπου έξι χρόνια. Τα τελευταία χρόνια έπαιξε στο Broadway μόνος του, χωρίς να τον συντροφεύει κανείς στη σκηνή, και κυκλοφόρησε τοv solo country rock δίσκο "Western Stars", μαζί με την αυτοβιογραφία του. Η επιστροφή στις rock ρίζες του ήταν κάτι που αργά ή γρήγορα θα γινόταν. Άλλωστε πάντα ο Bruce είχε την ανάγκη να επικοινωνήσει με το κοινό του σε κρίσιμες χρονικές στιγμές για την Αμερική όπως τώρα με την πανδημία και τις επερχόμενες Αμερικανικές εκλογές (κι ας είναι ελάχιστες οι αναφορές στο δίσκο). Σε μια εποχή που οι μεγάλες στιγμές του κλασσικού rock φαίνεται να ανήκουν στο παρελθόν, με γνωστούς rock stars να παρακμάζουν ή να φεύγουν από κοντά μας, η επιστροφή στις ρίζες είναι μία σημαντική πρόκληση.
Το "Letter To You" είναι μία επιστροφή στα παλιά, στον κλασσικό ήχο του Bruce, με κλείσιμο ματιού στο "Born To Run" και το "Darkness On The Edge Of Town". Η βασική διαφορά είναι πως αν εξαιρέσουμε τα τρία demos "If I Was The Priest", "Janey Needs A Shooter" και "Song For Orphans" που χρονολογούνται πριν το "Greetings from Asbury Park, N.J." (το ντεμπούτο του Springsteen το 1973) και δεν είχαν ηχογραφηθεί επίσημα μέχρι τώρα, ο δίσκος είναι απόλυτα προσωπικός. Δηλαδή αντιμετωπίζει τον εαυτό του σαν έναν από τους χαρακτήρες των τραγουδιών του: στιχουργικές αναφορές στο παρελθόν, σε κομμάτια του αλλά και σε συνεργάτες, νοσταλγία και αναμέτρηση με την αναπόφευκτη θνητότητά του. Εδώ είναι τo "Darkness On The Edge Of Town", το "Downbound Train", το "River" και το "The Last Carnival", από το πρώτο κιόλας τραγούδι. Οι απόντες Clarence Clemons, Danny Federici - μέλη της E-Street Band - και ο George Theiss (από την πρώτη του μπάντα, τους Castiles) που έφυγε και αυτός πρόσφατα από κοντά μας, βρίσκονται στο "Ghosts", στο "Last Man Standing" και στο "I'll See You In My Dreams".
Με το που ακούς τα γεμίσματα στα drums του Max Weinberg στο "Burning Train" καταλαβαίνεις το τι έρχεται, καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για την E-Street Band. Μαζί με το "Ghosts", είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της διαχρονικής αξίας της E-Street Band. Από τα ξεχασμένα demos, απορείς πού κρυβόταν τόσο καιρό το "Janey Needs A Shooter" (υπήρχε μια έκδοση του κομματιού που είχε ηχογραφηθεί από τον Warren Zevon), ενώ τα πλήκτρα του Roy Bittain οδηγούν την υπερβατική αισιοδοξία του "House Of A Thousand Guitars". Τα "Power Of Prayer" και το ομώνυμο "Letter To You" ακούγονται σαν τα χαμένα τραγούδια του "Working On A Dream" (2009), τα οποία θα έπρεπε να είναι στη συγκεκριμένη κυκλοφορία καθώς σε γενικές γραμμές υστερούσε συνθετικά.
Ο τίτλος "Letter To You" που διάλεξε ο Springsteen δεν είναι τυχαίος. Το σαξόφωνο του Jake Clemons, η κιθάρες του Nils Lofgren με τα φωνητικά της Patti Scialfa και του Steven Van Zandt ζωντανεύουν τις συνθέσεις του Bruce, που επιδιώκουν μια άμεση επικοινωνία με τους οπαδούς του «αφεντικού». Το μόνο κομμάτι που είχε γραφτεί με πολιτική χροιά (πριν εκλεγεί ο Donald Trump στην Αμερική) και παραπέμπει εμμέσως πλην σαφώς στις Αμερικανικές εκλογές είναι το "Rainmaker", που περιγράφει το προφίλ ενός λαοπλάνου.
Ο δίσκος δεν έχει κάποιο "Radio Nowhere", δεν έχει το δυνατό single ώστε να απευθύνεται σε ακροατές που δεν ξέρουν τον Bruce Springsteen - άλλωστε όλο το "Letter To You" έχει ξαναπαιχτεί από τον Bruce με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Όμως όλα τα κουπλέ, οι γέφυρες και τα ρεφρέν δεν ακούγονται παλιά, ακούγονται οικία. Πίσω από αυτό κρύβεται η εμπειρία της E-Street Band, που παίζουν σαν παλιοί φίλοι που βρέθηκαν ξανά μαζί και το έχουν ανάγκη όλοι το ίδιο. Όπως όταν βρέθηκαν στο "Rising" του 2002, έτσι και τώρα όλα τα κομμάτια του παζλ έδεσαν. Όσο κλισέ και αν ακούγεται, το ότι ο δίσκος ηχογραφήθηκε live στο studio έπαιξε καθοριστικό ρόλο, αφού η μπάντα επηρέασε τις ενορχηστρώσεις και τις δομές των συνθέσεων. Φαίνεται πως η απόφαση του Bruce να μην κλειδώσει στο μυαλό του τα demos των τραγουδιών (πλην πολύ βασικών ηχογραφήσεων στο κινητό του για να μη τα ξεχάσει) έδωσε το χώρο και την ανανέωση που η μπάντα χρειαζόταν.
Αυτό που μπορεί να καταλογίσει κάποιος στον Bruce είναι πως το "Letter To You" κοιτάει προς τα πίσω. Όμως αυτή η παρελθοντολαγνία δεν κουράζει, αφού είναι δοσμένη σε ένα ειλικρινές πλαίσιο, με τον Bruce να βγάζει ό,τι άσσο κρύβει στο μανίκι του (δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για το περσινό "Western Stars" που η προσέγγισή του ήταν επιδερμική). Για έναν καλλιτέχνη με 50 χρόνια πορείας η αφοσίωσή του είναι αναμφισβήτητη, κι ας έχει βγάλει απ' το σεντούκι όλα τα κλισέ της E-Street Band. Είναι από τις καλύτερες δουλειές που έχει κυκλοφορήσει την τελευταία εικοσαετία (δεν ξεπερνά όμως το "Rising"), και αν τελικά καταλήξει να είναι η τελευταία σύμπραξη του Springsteen με την E-Street Band, ηχογράφησαν ένα δίσκο που δεν θες να προσπεράσεις κομμάτι και φτάνει τα επίπεδα του "Magic" του 2007.