Μπαίνω βιαστικά στη σελίδα του John Robb στο facebook να δω που βρίσκεται, τι κάνει, κάνω καφέ... Σκέφτομαι την αποψινή εκπομπή, τις νέες κυκλοφορίες που δεν πρόλαβα να ακούσω κι ανάμεσα σ' όλα το νέο αλμπουμ της Poly Styrene που περιμένω να φτάσει στα χέρια μου από μέρα σε μέρα.
"Είμαι σίγουρος οτι θα 'ναι καλό" σκέφτομαι και βάζω τα Peel sessions των X RAY SPEX για ένα δυνατό πρωϊνό ξύπνημα. Πριν να ανάψω το πρώτο τσιγάρο της μέρας, διαβάζω το κείμενο του John: "Η Poly Styrene έφυγε στα 52 από καρκίνο..."
Στέκομαι για λίγο μακριά από το χρόνο και σκέφτομαι: "Πουστιά! Ήταν ένα από τα καλύτερα παιδιά". Θυμάμαι τις συνεντεύξεις που κάναμε, το παιδικό της γέλιο, την πάντα θετική της διάθεση, τα όσα μου ειπε off the record για θρυλικά ονόματα του punk rock, την αγωνία για τη φωνή της (που ήταν ΣΤΟ ΙΔΙΟ επίπεδο και σήμερα. Τόσα χρόνια μετά...) τα τραγούδια της που συντρόφευαν την εφηβεία μου δεκαετίες πίσω.
Δεν θα υπάρξει τρίτη φορά λοιπόν... Δεν θα γίνει ποτέ αυτή η τρίτη συνέντευξη που περιμέναμε να κάνουμε ταυτόχρονα με την κυκλοφορία του νέου της αλμπουμ, που της έλεγα πως "τόσοι και τόσοι περιμένουν χρόνια Poly..." Γράφω δυο λέξεις βιαστικά εδώ, όχι γιατί βαριέμαι βέβαια, αλλά γιατί ακόμα ειναι φρέσκο, γιατί ακόμα δε γουστάρω να δεχτώ πως 'έφυγε' έτσι απλά... Το ότι ήταν μια από τις 2-3 σημαντικότερες γυναικείες φιγούρες του Βρετανικού Punk είναι γνωστό. Η Ιστορία έχει κρατήσει για την Poly Styrene μια 'φωτεινή' γωνιά στις σελίδες της. Θα μας λείψει...
Louder than War
"Είμαι σίγουρος οτι θα 'ναι καλό" σκέφτομαι και βάζω τα Peel sessions των X RAY SPEX για ένα δυνατό πρωϊνό ξύπνημα. Πριν να ανάψω το πρώτο τσιγάρο της μέρας, διαβάζω το κείμενο του John: "Η Poly Styrene έφυγε στα 52 από καρκίνο..."
Στέκομαι για λίγο μακριά από το χρόνο και σκέφτομαι: "Πουστιά! Ήταν ένα από τα καλύτερα παιδιά". Θυμάμαι τις συνεντεύξεις που κάναμε, το παιδικό της γέλιο, την πάντα θετική της διάθεση, τα όσα μου ειπε off the record για θρυλικά ονόματα του punk rock, την αγωνία για τη φωνή της (που ήταν ΣΤΟ ΙΔΙΟ επίπεδο και σήμερα. Τόσα χρόνια μετά...) τα τραγούδια της που συντρόφευαν την εφηβεία μου δεκαετίες πίσω.
Δεν θα υπάρξει τρίτη φορά λοιπόν... Δεν θα γίνει ποτέ αυτή η τρίτη συνέντευξη που περιμέναμε να κάνουμε ταυτόχρονα με την κυκλοφορία του νέου της αλμπουμ, που της έλεγα πως "τόσοι και τόσοι περιμένουν χρόνια Poly..." Γράφω δυο λέξεις βιαστικά εδώ, όχι γιατί βαριέμαι βέβαια, αλλά γιατί ακόμα ειναι φρέσκο, γιατί ακόμα δε γουστάρω να δεχτώ πως 'έφυγε' έτσι απλά... Το ότι ήταν μια από τις 2-3 σημαντικότερες γυναικείες φιγούρες του Βρετανικού Punk είναι γνωστό. Η Ιστορία έχει κρατήσει για την Poly Styrene μια 'φωτεινή' γωνιά στις σελίδες της. Θα μας λείψει...
Louder than War
Σχετικό θέμα