Με τη μεγάλη προσωπικά διαμορφωμένη εικόνα της, την ευφάνταστη ντουλάπα της, τους λαμπρούς πνευματώδεις στίχους και την ισχυρή παρουσία της, η Poly ήταν η αξέχαστη frontwoman από τους X Ray Spex και ένα από τα εικονικά πρόσωπα στην πανκ σκηνή.
Η μπάντα μπορεί να υπήρξε για μόνο δύο χρόνια, αλλά μια σειρά από επιτυχημένα singles έχουν αντέξει στο χρόνο και έκαναν την Poly σημαντικό πρόσωπο για γενιές και γενιές νέων μουσικών όλων των σκηνών τόσο διαφορετικές όσο η Riot Grrrl και η Britpop. Σήμερα μια νέα γενιά Αμερικάνικων συγκροτημάτων αναγνωρίζουν τη φλογερή, εμπνευσμένη παρουσία της και διατυπώνουν έξυπνους στίχους όπως οι Yeah Yeahs Yeahs και οι Gossip, οι Le Tigre και αμέτρητες άλλες. Το αδάμαστο πνεύμα της Poly εμπνέει και είναι ένα πρότυπο για τα κορίτσια που σπάνε το καλούπι.
Οι X Ray Spex ήταν ένα από τα βασικά συγκροτήματα στην επανάσταση του πανκ. Με μια σειρά από ισχυρές επιτυχίες που ήταν ένας συνδυασμός άγριου riffing, διαλλειμάτων με την υπογραφή σαξόφωνου και με τα ασυγκράτητα φωνητικά της Poly, η μπάντα ακούγεται όπως καμία άλλη.
Αυτή η έκρηξη της ενέργειας θα ήταν αρκετή για τους περισσότερους ανθρώπους, αν και για χρόνια η Poly ήταν μακριά από τη μουσική σκηνή.
Το 2009 τροποποίησε το συγκρότημα για μια αξέχαστη sold out συναυλία στο Roundhouse και έγραψε ένα νέο τραγούδι, το «Code Pink» για το live, αλλά δεν το έπαιξε ζωντανά. Ευτυχώς ένα demo του τραγουδιού ακούστηκε από τη δισκογραφική Year Zero, που έπεισε την Poly να ηχογραφήσει ένα σόλο άλμπουμ. Έξυπνη κίνηση.
Το προσανατολισμένο στο μέλλον «Generation Indigo» βλέπει την Poly να ασχολείται το 2011 με τραγούδια για την ποπ κουλτούρα, τα ρούχα, την αγάπη, τον πόλεμο, την τρομοκρατία.
Τα τραγούδια είναι πλήρως εξοπλισμένα με στίχους που είναι ακόμα τόσο έντονα όσο ποτέ, συνδυάζοντας σοβαρά θέματα με αυτό το εκτός τείχου άγγιγμα που τη θεωρεί τόσο εύκολα έναν από τους καλύτερους τραγουδοποιούς της γενιάς της.
Υπάρχει χιούμορ σε τραγούδια όπως το «I Luv UR Sneakers», στον οποίο βραβεύεται η κουλτούρα του παπουτσιού και το «Ghoulish», που βλέπει πέρα από την επιφάνεια της υποκουλτούρας. Υπάρχει πάθος στο «Black Christmas», ενώ το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου γιορτάζει τον ιδεαλισμό της νέας γενιάς. Η Poly γυρίζει το μάτι της στο νέο κόσμο του διαδικτύου δίνοντας ραντεβού με το «Virtual Boyfriend», το αντιπολεμικό «Code Pink» και το αντιρατσιστικό «Colour Blind», την πνευματική λαχτάρα του «Electric Blue Monsoon», το οποία σε συνδυασμό με το σχόλιο σχετικά με το γρήγορο, βρώμικα σύγχρονο κόσμο του «Thrash City» δίνει έναν υπαινιγμό για την αιθέρια στάση της. Υπάρχει το κλασικό καταναλωτικό «Kitch» σχόλιο της Poly και το αποτέλεσμα των ατελείωτων ωρών παρακολούθησης τηλεόρασης («Black Gold»), που συνοψίζει την αποτυχημένη απληστία της σύγχρονης παγκόσμιας κατάστασης σε ένα τραγούδι.
Στο άλμπουμ έκανε την παραγωγή ο Youth, που ήρθε από την εταιρία. Αυτό ήταν επιτυχία, επειδή ο Killing Joke, ο οποίος έχει κάνει την παραγωγή στους Crowded House και σε εκατομμύρια πωλητές χωρίς να χάνει την εφευρετική αφή του, φαίνεται με κάποιον τρόπο να έχει καταφέρει να κατανοήσει το πνεύμα του πανκ ροκ και του πως να κάνει ένα mainstream δίσκο την ίδια στιγμή. Ο Youth κάνει άλμπουμ χωρίς να χάσει την αιχμηρότητα που κάνει τους καλύτερους δίσκους, αλλά τους κάνει επίσης να ακούγονται σαν ποπ στοιχεία.
Η Poly ήρθε με τραγούδια που τραγουδιούνται σε ένα μαγνητόφωνο και ο Youth τα μετέτρεψε σε έπη. Υπάρχουν όλα τα στυλ εδώ -από reggae, δυναμική ποπ μέχρι νέο-X Ray Spex πανκ ροκ.
Η φωνή της Poly ακούγεται πιο νεανικά ζωντανή και αθώα από ποτέ -ένα ισχυρό και συναρπαστικό εργαλείο.
Μια φανταστική επιστροφή στις φόρμες, η Poly είναι έτοιμη να τραβήξει από μια απίθανη επιστροφή. Δεν βασίζεται σε παλιά τεχνάσματα και αυτό συνδέεται με την σύγχρονη εποχή τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά σε ένα θριαμβευτικό άλμπουμ.
Η μπάντα μπορεί να υπήρξε για μόνο δύο χρόνια, αλλά μια σειρά από επιτυχημένα singles έχουν αντέξει στο χρόνο και έκαναν την Poly σημαντικό πρόσωπο για γενιές και γενιές νέων μουσικών όλων των σκηνών τόσο διαφορετικές όσο η Riot Grrrl και η Britpop. Σήμερα μια νέα γενιά Αμερικάνικων συγκροτημάτων αναγνωρίζουν τη φλογερή, εμπνευσμένη παρουσία της και διατυπώνουν έξυπνους στίχους όπως οι Yeah Yeahs Yeahs και οι Gossip, οι Le Tigre και αμέτρητες άλλες. Το αδάμαστο πνεύμα της Poly εμπνέει και είναι ένα πρότυπο για τα κορίτσια που σπάνε το καλούπι.
Οι X Ray Spex ήταν ένα από τα βασικά συγκροτήματα στην επανάσταση του πανκ. Με μια σειρά από ισχυρές επιτυχίες που ήταν ένας συνδυασμός άγριου riffing, διαλλειμάτων με την υπογραφή σαξόφωνου και με τα ασυγκράτητα φωνητικά της Poly, η μπάντα ακούγεται όπως καμία άλλη.
Αυτή η έκρηξη της ενέργειας θα ήταν αρκετή για τους περισσότερους ανθρώπους, αν και για χρόνια η Poly ήταν μακριά από τη μουσική σκηνή.
Το 2009 τροποποίησε το συγκρότημα για μια αξέχαστη sold out συναυλία στο Roundhouse και έγραψε ένα νέο τραγούδι, το «Code Pink» για το live, αλλά δεν το έπαιξε ζωντανά. Ευτυχώς ένα demo του τραγουδιού ακούστηκε από τη δισκογραφική Year Zero, που έπεισε την Poly να ηχογραφήσει ένα σόλο άλμπουμ. Έξυπνη κίνηση.Το προσανατολισμένο στο μέλλον «Generation Indigo» βλέπει την Poly να ασχολείται το 2011 με τραγούδια για την ποπ κουλτούρα, τα ρούχα, την αγάπη, τον πόλεμο, την τρομοκρατία.
Τα τραγούδια είναι πλήρως εξοπλισμένα με στίχους που είναι ακόμα τόσο έντονα όσο ποτέ, συνδυάζοντας σοβαρά θέματα με αυτό το εκτός τείχου άγγιγμα που τη θεωρεί τόσο εύκολα έναν από τους καλύτερους τραγουδοποιούς της γενιάς της.
Υπάρχει χιούμορ σε τραγούδια όπως το «I Luv UR Sneakers», στον οποίο βραβεύεται η κουλτούρα του παπουτσιού και το «Ghoulish», που βλέπει πέρα από την επιφάνεια της υποκουλτούρας. Υπάρχει πάθος στο «Black Christmas», ενώ το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου γιορτάζει τον ιδεαλισμό της νέας γενιάς. Η Poly γυρίζει το μάτι της στο νέο κόσμο του διαδικτύου δίνοντας ραντεβού με το «Virtual Boyfriend», το αντιπολεμικό «Code Pink» και το αντιρατσιστικό «Colour Blind», την πνευματική λαχτάρα του «Electric Blue Monsoon», το οποία σε συνδυασμό με το σχόλιο σχετικά με το γρήγορο, βρώμικα σύγχρονο κόσμο του «Thrash City» δίνει έναν υπαινιγμό για την αιθέρια στάση της. Υπάρχει το κλασικό καταναλωτικό «Kitch» σχόλιο της Poly και το αποτέλεσμα των ατελείωτων ωρών παρακολούθησης τηλεόρασης («Black Gold»), που συνοψίζει την αποτυχημένη απληστία της σύγχρονης παγκόσμιας κατάστασης σε ένα τραγούδι.
Στο άλμπουμ έκανε την παραγωγή ο Youth, που ήρθε από την εταιρία. Αυτό ήταν επιτυχία, επειδή ο Killing Joke, ο οποίος έχει κάνει την παραγωγή στους Crowded House και σε εκατομμύρια πωλητές χωρίς να χάνει την εφευρετική αφή του, φαίνεται με κάποιον τρόπο να έχει καταφέρει να κατανοήσει το πνεύμα του πανκ ροκ και του πως να κάνει ένα mainstream δίσκο την ίδια στιγμή. Ο Youth κάνει άλμπουμ χωρίς να χάσει την αιχμηρότητα που κάνει τους καλύτερους δίσκους, αλλά τους κάνει επίσης να ακούγονται σαν ποπ στοιχεία.Η Poly ήρθε με τραγούδια που τραγουδιούνται σε ένα μαγνητόφωνο και ο Youth τα μετέτρεψε σε έπη. Υπάρχουν όλα τα στυλ εδώ -από reggae, δυναμική ποπ μέχρι νέο-X Ray Spex πανκ ροκ.
Η φωνή της Poly ακούγεται πιο νεανικά ζωντανή και αθώα από ποτέ -ένα ισχυρό και συναρπαστικό εργαλείο.
Μια φανταστική επιστροφή στις φόρμες, η Poly είναι έτοιμη να τραβήξει από μια απίθανη επιστροφή. Δεν βασίζεται σε παλιά τεχνάσματα και αυτό συνδέεται με την σύγχρονη εποχή τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά σε ένα θριαμβευτικό άλμπουμ.
Σχετικό θέμα