Μια πολυαναμενόμενη αρτ-ποπ κολλεκτίβα, με ακτιβιστικές αναφορές και οπερετικές εξάρσεις, μια ανερχόμενη και πολλά υποσχόμενη ερμηνεύτρια και μια ιδιαίτερη σκηνή της πόλης. Οι Irrepressibles, το ιδιαίτερο σχήμα του εκκεντρικού Jamie McDermott και η DUSK, η οποία έγινε αγαπητή στο ευρύ κοινό πριν ακόμα να κυκλοφορήσει ο πρώτος δίσκος της, εμφανίστηκαν στο gazARTE την τελευταία μέρα του Απριλίου.
Mια ξεχωριστή εμφάνιση και για τα δύο καλλιτεχνικά σχήματα, καθώς οι βρετανική κολλεκτίβα παρουσίασε το δεύτερο EP της τριλογίας Nude: Viscera, ενώ για την DUSK, ήταν η πρώτη επίσημη εμφάνιση μετά την κυκλοφορία του debut album της, "The Debut of Crossing the Lines".
O πρώτος όροφος του gazARTE ήταν ασφυκτικά γεμάτος και επικρατούσε μια μυστηριακή ατμόσφαιρα με διάσπαρτα κεριά και σκοτεινούς φωτισμούς. Ένα κατάλληλο σκηνικό για την υποβλητική μουσική παράσταση των Irrepresibles, με οδηγό την ξεχωριστή και άκρως συναισθηματική περσόνα του ιδρυτή τους.
Λίγο πριν της 10:00 μ.μ., η εντυπωσιακή DUSK και οι ταλαντούχοι μουσικοί της άνοιξαν τη βραδιά, παρουσιάζοντας κομμάτια από το debut albm της, Η τραγουδοποιός εντυπωσίασε το κοινό του Gazarte τόσο με τη σκηνική της παρουσία όσο με την ευαισθησία της ερμηνείας της. Σίγουρα, η ιδιαίτερη και σκοτεινή παρουσία της ταίριαζε πολύ με τη φιλοσοφία της electro-symphonic ορχήστρας, που ακολούθησε.
Ήταν μια άκρως ιδιαίτερη εμφάνιση. Η πληθωρική προσωπικότητα του Jamie McDermott,οι προσωπικές αναφορές στην ακτιβιστική του δράση για δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και η ισορροπία ανάμεσα στα υπόλοιπα μέλη του εξαιρετικού σχήματος συνετέλεσαν σε αυτό. Η μυσταγωγία, διαδεχόταν το γέλιο και το γέλιο τον προβληματισμό. Το βιολί, το τσέλο και το πιάνο σε συνδυασμό δημιούργησαν μια ονειρική ατμόσφαιρα ονειρική ατμόσφαιρα, στην οποία όλοι βυθιστήκαμε για λίγες ώρες.
Ξεχωρίσαμε το μελωδικό "Arrow" και τη γλυκιά, σχεδόν ανακουφιστική διασκευή του "Always On My Mind". Το δεύτερο μέρος της τριλογίας των όχι μόνο ταλαντούχων αλλά και κοινωνικά παρόντων Irrepressibles είναι έντονο, σκοτεινό, αισθησιακό αλλά και συγκινητικό. Αγγίζει τις εσωτερικές σου χορδές και πνίγει τις αντιστάσεις σου σε ότι θεωρείς παράλογο ή αφύσικο απλά επειδή είναι διαφορετικό. Όπως ακριβώς και το live της Τετάρτης.
Ένα live που έκλεισε με ένα εξίσου μοναδικό τρόπο. Τα μέλη της ορχήστρας έκατσαν οκλαδόν στη σκηνή για να μιλήσουν με το κοινό, να βγάλουν φωτογραφίες, να πουλήσουν τους δίσκους τους. Σαν κανονικοί άνθρωποι, απλοί και ειλικρινείς. Σαν άνθρωποι που ζουν στον ίδιο κόσμο με τους ακροατές τους. Όπως ακριβώς και τα τραγούδια τους. Όπως ακριβώς και οι live εμφανίσεις τους.
Φωτογράφος: Χρήστος Αραζός