Οι Saint Etienne είναι ένα από τα groups που αγαπήθηκαν ιδιαίτερα από εμάς που αρεσκόμασταν στις όμορφες electro pop μελωδίες των 90’s με επιρροές από τα διάφορα συγκροτήματα της Sarah records. Στο συγκεκριμένο μίγμα πρέπει να προσθέσουμε και την ιδιαίτερη αισθητική που συναντούσαμε στα εξώφυλλα των singles και albums τους, στις πρώτες κυκλοφορίες τους, τα οποία παρέπεμπαν στα 60’s. Κερασάκι στην νόστιμη τούρτα ήταν πάντα η εμφάνιση της εντυπωσιακής ξανθιάς τραγουδίστριάς τους Sarah Cracknell με τα υπέροχα φορέματά της που έφερνε στο μυαλό την Dusty Spriengfield.
Βέβαια τα παραπάνω ίσχυαν για τα πρώτα χρόνια των 90’s και τα albums τους Foxbase Alpha και So tough, τα οποία θεωρώ κορυφαία για την συγκεκριμένη δεκαετία. Αργότερα στην καριέρα τους προτίμησαν περισσότερο mainstream φόρμες με βάση την electro pop, αλλά έμειναν πάντα συμπαθείς. Στην Αθήνα στο παρελθόν τους είχα παρακολουθήσει δύο φορές, μία το 1994 στο Ρόδον με εξαιρετική παρουσία και άλλη μία κάπου στο παραλιακό Camel, στο αεροδρόμιο, το καλοκαίρι του 1999. Στην πρώτη επίσκεψη τους μάλιστα, πριν ή μετά την συναυλία, εμφανίστηκαν και στο show της Ρούλας Κορομηλά Ciao Antenna ερμηνεύοντας το Pale movie.
Η βραδιά χθες έτσι και αλλιώς είχε διαφορετική δομή από ένα συνηθισμένο live. Αρχικά ο πρόλογος με το film “How We Used to Live”, μια ταινία για το Λονδίνο φτιαγμένη από αρχειακά πλάνα του BFI (Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου). Η Sarah, ο Bob και ο Pete συνοδεία μπάντας με έγχορδα, πνευστά, μπάσο και δεύτερα φωνητικά ερμήνευσαν το σάουντρακ ζωντανά. Τα πλάνα από το Λονδίνο των 50’s, 60’s, 70’s και 80’s κυριαρχούσαν.
Μετά από 70 περίπου λεπτά και ένα μικρό διάλειμμα που ακολούθησε, η μπάντα εμφανίστηκε ξανά στη σκηνή για το μικρό set που θα ακολουθούσε.
Αρχή με το Mario’s café από το So tough, συνέχεια με το I’ve got your music από το πρόσφατο album τους Words and music by Saint Etienne του 2012, όπως προλόγισε και η Sarah. Ακολουθεί η πρώτη στιγμή που ζεσταίνει περισσότερο το κλίμα, You’re in a bad way. Μπορεί ο εξώστης του Fuzz να ήταν κλειστός, αλλά το κυρίως stage ήταν σχεδόν γεμάτο με φίλους των Saint Etienne που διψούσαν να ακούσουν κάποιες έστω από τις μεγάλες στιγμές του συγκροτήματος και συχνά φώναζε παραγγελιές. Η Sarah στο κέντρο της σκηνής πιο λιτή από ποτέ, χωρίς τα εντυπωσιακά φορέματά της που μας είχε συνηθίσει στο παρελθόν, με ένα απλό μπλουζάκι, παντελόνι και καπέλο στο κυρίως set. Ξεχωριστές στιγμές τα Like a motorway, He’s on the phone και βέβαια το Nothing can stop us now που αφιέρωσε στην αρχή η Sarah σε όλους εμάς τους Έλληνες για την πρόσφατη αλλαγή που αποφασίσαμε και επιλέξαμε να πραγματοποιήσουμε ως προς την κυβέρνηση!
Λόγω της δομής της μπάντας κάποια από τα τραγούδια ακούστηκαν με ελαφρώς λιγότερο party ατμόσφαιρα από αυτή που ίσως αναμέναμε, χωρίς αυτό να μας ενοχλεί απαραίτητα. Το συγκρότημα μετά από 35 περίπου λεπτά μας αποχαιρέτησε, για να επανέλθει για το encore ξεκινώντας με το Hobart paving και να κλείσει οριστικά με μία επετειακή, για τα 25 χρόνια από την κυκλοφορία του, ερμηνεία του Only love can break your heart, του πιο πολυακουσμένου ίσως single τους, που συγκαταλέγεται και στις πιο επιτυχημένες διασκευές που έγιναν ποτέ. Δυστυχώς στο σύντομο set δεν χώρεσαν τα Who do you think you are?, Pale movie, Join our club, Avenue και κάμποσα ακόμα, αλλά αυτό θεωρώ θα είναι και η αφορμή για να τους ξαναδούμε σύντομα. Το κοινό των Saint Etienne στην Ελλάδα είναι πιστό και το απέδειξε και σ’αυτήν την τέταρτη επίσκεψή τους στην χώρα μας!
Βέβαια τα παραπάνω ίσχυαν για τα πρώτα χρόνια των 90’s και τα albums τους Foxbase Alpha και So tough, τα οποία θεωρώ κορυφαία για την συγκεκριμένη δεκαετία. Αργότερα στην καριέρα τους προτίμησαν περισσότερο mainstream φόρμες με βάση την electro pop, αλλά έμειναν πάντα συμπαθείς. Στην Αθήνα στο παρελθόν τους είχα παρακολουθήσει δύο φορές, μία το 1994 στο Ρόδον με εξαιρετική παρουσία και άλλη μία κάπου στο παραλιακό Camel, στο αεροδρόμιο, το καλοκαίρι του 1999. Στην πρώτη επίσκεψη τους μάλιστα, πριν ή μετά την συναυλία, εμφανίστηκαν και στο show της Ρούλας Κορομηλά Ciao Antenna ερμηνεύοντας το Pale movie.
Η βραδιά χθες έτσι και αλλιώς είχε διαφορετική δομή από ένα συνηθισμένο live. Αρχικά ο πρόλογος με το film “How We Used to Live”, μια ταινία για το Λονδίνο φτιαγμένη από αρχειακά πλάνα του BFI (Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου). Η Sarah, ο Bob και ο Pete συνοδεία μπάντας με έγχορδα, πνευστά, μπάσο και δεύτερα φωνητικά ερμήνευσαν το σάουντρακ ζωντανά. Τα πλάνα από το Λονδίνο των 50’s, 60’s, 70’s και 80’s κυριαρχούσαν.
Μετά από 70 περίπου λεπτά και ένα μικρό διάλειμμα που ακολούθησε, η μπάντα εμφανίστηκε ξανά στη σκηνή για το μικρό set που θα ακολουθούσε.
Αρχή με το Mario’s café από το So tough, συνέχεια με το I’ve got your music από το πρόσφατο album τους Words and music by Saint Etienne του 2012, όπως προλόγισε και η Sarah. Ακολουθεί η πρώτη στιγμή που ζεσταίνει περισσότερο το κλίμα, You’re in a bad way. Μπορεί ο εξώστης του Fuzz να ήταν κλειστός, αλλά το κυρίως stage ήταν σχεδόν γεμάτο με φίλους των Saint Etienne που διψούσαν να ακούσουν κάποιες έστω από τις μεγάλες στιγμές του συγκροτήματος και συχνά φώναζε παραγγελιές. Η Sarah στο κέντρο της σκηνής πιο λιτή από ποτέ, χωρίς τα εντυπωσιακά φορέματά της που μας είχε συνηθίσει στο παρελθόν, με ένα απλό μπλουζάκι, παντελόνι και καπέλο στο κυρίως set. Ξεχωριστές στιγμές τα Like a motorway, He’s on the phone και βέβαια το Nothing can stop us now που αφιέρωσε στην αρχή η Sarah σε όλους εμάς τους Έλληνες για την πρόσφατη αλλαγή που αποφασίσαμε και επιλέξαμε να πραγματοποιήσουμε ως προς την κυβέρνηση!
Λόγω της δομής της μπάντας κάποια από τα τραγούδια ακούστηκαν με ελαφρώς λιγότερο party ατμόσφαιρα από αυτή που ίσως αναμέναμε, χωρίς αυτό να μας ενοχλεί απαραίτητα. Το συγκρότημα μετά από 35 περίπου λεπτά μας αποχαιρέτησε, για να επανέλθει για το encore ξεκινώντας με το Hobart paving και να κλείσει οριστικά με μία επετειακή, για τα 25 χρόνια από την κυκλοφορία του, ερμηνεία του Only love can break your heart, του πιο πολυακουσμένου ίσως single τους, που συγκαταλέγεται και στις πιο επιτυχημένες διασκευές που έγιναν ποτέ. Δυστυχώς στο σύντομο set δεν χώρεσαν τα Who do you think you are?, Pale movie, Join our club, Avenue και κάμποσα ακόμα, αλλά αυτό θεωρώ θα είναι και η αφορμή για να τους ξαναδούμε σύντομα. Το κοινό των Saint Etienne στην Ελλάδα είναι πιστό και το απέδειξε και σ’αυτήν την τέταρτη επίσκεψή τους στην χώρα μας!