Συγκρότημα : Slayer
Τίτλος Δίσκου : Repentless
Χωρα: Η.Π.Α.
Είδος: Thrash Metal
Track List
1. Delusions Of Saviour
2. Repentless
3. Take Control
4. Vices
5. Cast The First Stone
6. When The Stillness Comes
7. Chasing Death
8. Implode
9. Piano Wire
10. Atrocity Vendor
11. You Against You
12. Pride In Prejudice
To 2015 φαίνεται να είναι το έτος που πολλοί μεγάλοι του μεταλλικού χώρου επιστρέφουν δισκογραφικά, βλέπε Motorhead, Iron Maiden, Praying Mantis κ.α. . Και μάλιστα με παρά πολύ καλές επιστροφές! Σε αυτή τη λίστα προστίθενται και οι Slayer.
To Repentless αποτελεί την ενδέκατη studio δουλειά του συγκροτήματος (δωδέκατη για όσους προσμετρούν το Undisputed Attitude). Δίσκος που αμέσως μετά το θάνατο του Hanneman και την φυγή του Lombardo φάνταζε κάτι ανέφικτο. Όχι ότι υστερεί συνθετικά ο King. Εδώ είχε τεθεί θέμα ανοιχτά από τον Araya αν θα συνέχιζαν ή όχι. Ο King τελικά επέμεινε και πλέον με την επιστροφή του Bostaph στα τύμπανα και με τον Gary Holt (Exodus) ως κανονικό μέλος, οι Slayer είναι και πάλι ζωντανοί, δισκογραφικά.
Και το αποτέλεσμα είναι αρκετά κάλο. Για την εποχή του θα το έλεγα παρά πολύ κάλο. Όπως σε όλα τα μεγάλα group που έχουν διαγράψει πολυετείς λαμπρές πορείες με δίσκους διαμάντια, δυστυχώς ή ευτυχώς υπάρχει το μέτρο σύγκρισης. Αδιαμφισβήτητα δεν συγκρίνεται με τίποτα με την πρωτη δεκαετία τους και είναι λάθος να το κάνει κάποιος αυτό. Όμως, τολμώ να πω ότι θα μπορούσε να είχε βγει μετά το Diabolus In Musica ή το God Hate Us All.
Ο King έχει κάνει πολύ καλή δουλειά (βασικός συνθέτης), ο Araya στέκεται αξιοπρεπής (στο κομμάτι των φωνητικών επικεντρώνομαι), ο Bostaph μπορεί να μην είναι ο Lombardo άλλα είναι ένας τεράστιος drummer και ο Gary Holt βοηθά με την εμπειρία του στο να βγει ένας πολύ καλός thrash δίσκος.
Υπάρχουν στιγμές που πατούν κανονικά το γκάζι, όπως και στιγμές που γίνονται πιο μυστηριακοί θυμίζοντας (μονο θυμίζoντας) εποχές του ανεπανάληπτου Seasons In The Abyss. Η εισαγωγή του δίσκου μου έφερε λίγο στο νου (και νομίζω και σε άλλους) κάτι από Hell Awaits για να μπουν τα τσίτα γκάζια του ομώνυμου κομματιού. Ο δίσκος συνεχίζει στο ίδιο ύφος με το Take Control , ένα από τα καλύτερα κομμάτια αυτής της δουλειάς. Η επόμενη κορυφαία στιγμή είναι το When The Stillness Comes. Εδώ είμαστε πιο κοντά στη Seasons In the Abyss εποχή. Το Piano Wire είναι γραμμένο από τον Hanneman και εχει μπει σίγουρα για να τον τιμήσουν, δεν είναι κανένα τόσο ιδιαίτερο κομμάτι.
Αυτό που δίνει πολλά bonus στο δίσκο και τον κάνει αρκετά κάλο είναι η τελευταία τριάδα Atrocity Vendor/ You Against You/ Pride In Prejudice. To Atrocity Vendor όταν με το κάλο περιοδευόσουν, μου φαντάζει σίγουρο στο set list τους.
Επίλογος: Ναι, το Thrash υπάρχει ακόμα και θα υπάρχει όσο οι πρωτεργάτες του, όπως οι Slayer, το υπηρετούν τόσο πιστά.
7,5/10
Τίτλος Δίσκου : Repentless
Χωρα: Η.Π.Α.
Είδος: Thrash Metal
Track List
1. Delusions Of Saviour
2. Repentless
3. Take Control
4. Vices
5. Cast The First Stone
6. When The Stillness Comes
7. Chasing Death
8. Implode
9. Piano Wire
10. Atrocity Vendor
11. You Against You
12. Pride In Prejudice
To 2015 φαίνεται να είναι το έτος που πολλοί μεγάλοι του μεταλλικού χώρου επιστρέφουν δισκογραφικά, βλέπε Motorhead, Iron Maiden, Praying Mantis κ.α. . Και μάλιστα με παρά πολύ καλές επιστροφές! Σε αυτή τη λίστα προστίθενται και οι Slayer.
To Repentless αποτελεί την ενδέκατη studio δουλειά του συγκροτήματος (δωδέκατη για όσους προσμετρούν το Undisputed Attitude). Δίσκος που αμέσως μετά το θάνατο του Hanneman και την φυγή του Lombardo φάνταζε κάτι ανέφικτο. Όχι ότι υστερεί συνθετικά ο King. Εδώ είχε τεθεί θέμα ανοιχτά από τον Araya αν θα συνέχιζαν ή όχι. Ο King τελικά επέμεινε και πλέον με την επιστροφή του Bostaph στα τύμπανα και με τον Gary Holt (Exodus) ως κανονικό μέλος, οι Slayer είναι και πάλι ζωντανοί, δισκογραφικά.
Και το αποτέλεσμα είναι αρκετά κάλο. Για την εποχή του θα το έλεγα παρά πολύ κάλο. Όπως σε όλα τα μεγάλα group που έχουν διαγράψει πολυετείς λαμπρές πορείες με δίσκους διαμάντια, δυστυχώς ή ευτυχώς υπάρχει το μέτρο σύγκρισης. Αδιαμφισβήτητα δεν συγκρίνεται με τίποτα με την πρωτη δεκαετία τους και είναι λάθος να το κάνει κάποιος αυτό. Όμως, τολμώ να πω ότι θα μπορούσε να είχε βγει μετά το Diabolus In Musica ή το God Hate Us All.
Ο King έχει κάνει πολύ καλή δουλειά (βασικός συνθέτης), ο Araya στέκεται αξιοπρεπής (στο κομμάτι των φωνητικών επικεντρώνομαι), ο Bostaph μπορεί να μην είναι ο Lombardo άλλα είναι ένας τεράστιος drummer και ο Gary Holt βοηθά με την εμπειρία του στο να βγει ένας πολύ καλός thrash δίσκος.
Υπάρχουν στιγμές που πατούν κανονικά το γκάζι, όπως και στιγμές που γίνονται πιο μυστηριακοί θυμίζοντας (μονο θυμίζoντας) εποχές του ανεπανάληπτου Seasons In The Abyss. Η εισαγωγή του δίσκου μου έφερε λίγο στο νου (και νομίζω και σε άλλους) κάτι από Hell Awaits για να μπουν τα τσίτα γκάζια του ομώνυμου κομματιού. Ο δίσκος συνεχίζει στο ίδιο ύφος με το Take Control , ένα από τα καλύτερα κομμάτια αυτής της δουλειάς. Η επόμενη κορυφαία στιγμή είναι το When The Stillness Comes. Εδώ είμαστε πιο κοντά στη Seasons In the Abyss εποχή. Το Piano Wire είναι γραμμένο από τον Hanneman και εχει μπει σίγουρα για να τον τιμήσουν, δεν είναι κανένα τόσο ιδιαίτερο κομμάτι.
Αυτό που δίνει πολλά bonus στο δίσκο και τον κάνει αρκετά κάλο είναι η τελευταία τριάδα Atrocity Vendor/ You Against You/ Pride In Prejudice. To Atrocity Vendor όταν με το κάλο περιοδευόσουν, μου φαντάζει σίγουρο στο set list τους.
Επίλογος: Ναι, το Thrash υπάρχει ακόμα και θα υπάρχει όσο οι πρωτεργάτες του, όπως οι Slayer, το υπηρετούν τόσο πιστά.
7,5/10
Σχετικό θέμα