Καλημέρα, καλημέρα σε όλους!
Θα ήθελα να ξεκινήσουμε το σημερινό editorial με λίγα λόγια από μια από τις πιο ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Ξέρετε πολύ καλά ότι οι περισσότερες συνεντεύξεις είναι διεκπεραιωτικές ή καλύτερα "διαφημιστικές" της συναυλίας, που έπεται... Όταν έχεις τον Παυλίδη απέναντι σου όμως, δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
"Τώρα αυτό που σίγουρα μου έρχεται να πω όταν ακούω την λέξη "πολιτικοποίηση" είναι ότι δεν πιστεύω πως οι άνθρωποι που μιλούν για την πολιτική είναι απαραίτητα πολιτικοποιημένοι. Τώρα το ζήτημα είναι κατά πόσο είμαστε με τους ανθρώπους που τους αρέσει να μιλούν για την πολιτική ή να πράττουν πολιτικά. Αυτό όμως είναι ένα πολύ μεγάλο ζήτημα. Νομίζω ότι το τραγούδι από μόνο του είναι μια πολιτική πράξη. Σου δίνεται η ευκαιρία σε πέντε λεπτά, όσο πάνω-κάτω διαρκεί ένα τραγούδι, να δείξεις τι βλέπεις από το δικό σου παράθυρο. Ο τρόπος που θα το περιγράψεις είναι σαφώς πολιτική πράξη και πάντοτε ήταν."
Αν στα παραπάνω, προσθέσεις και μια από τις κουβέντες, που μας είπε στην πρεμιέρα του "Σκοτεινού Θάλαμου", στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, τότε με απλά λόγια θα καταλάβεις ότι η αλήθεια στην πολιτική δεν είναι πιο μακριά από το ψέμα..."Όσοι μιλάνε για την πολιτική, δεν σημαίνει πως ασκούν πολιτική και όσοι μιλούν για επανάσταση δεν σημαίνει απαραιτήτως πως κάνουν και επανάσταση."
Πέμπτη σήμερα και το editorial συνεργάζεται με τα "Ακίνδυνα Τραγουδάκια" και κατεβαίνουν μαζί στις εκλογές... Δέκα νέα, άκρως επικίνδυνα τραγούδια παίζουν στο σημερινό μας playlist.
Το τραγούδι που ξεχωρίζει αυτή την εβδομάδα έρχεται από έναν από τους δίσκους, που έχω λιώσει το τελευταίο διάστημα. To "Master of my make-believe" κυκλοφόρησε ακριβώς ένα μήνα πριν και είναι η δεύτερη δουλειά της Santigold (παλιά τη φωνάζαμε Santogold). Δεν είναι μόνο ο καλύτερος R n' B δίσκος που έχω ακούσει φέτος, αλλά κι ένα album που ξεχωρίζει γενικότερα μέσα στο 2012. To "Disparate Youth" είναι το δεύτερο single του δίσκου. Αξίζει να προσέξετε και το remix που υπάρχει για αυτό το τραγούδι στην Deluxe Έκδοση του "Master of my make-believe".
Το Νο2 ανήκει στο "κάθε τι" του Θάνου Ανεστόπουλου. Στο προχθεσινό Editorial, γράψαμε αρκετά για το πρώτο solo album του Ανεστόπουλου. Το "Bloom", το τέταρτο δισκάκι των Beach House κινείται σε υψηλά επίπεδα, όπως και το "Teen Dream" του 2010. Η Marietta Fafouti παρουσιάζει τη νέα της δουλειά με τίτλο "Homemade Joy" την ερχόμενη Δευτέρα στο Club του Σταυρού του Νότου. Το "Kookoobadi" είναι κομματάρα, όπως και το "Become the sun", το οποίο λάβαμε πριν λίγες ημέρες. Είναι μεγάλες οι προσδοκίες για το "Homemade Joy". Πιστεύω πάντως ότι θα τα καταφέρει η Μαριέττα. Το δουλεύει πάρα πολύ... Το ίδιο και ο Monsieur Minimal, ο οποίος κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες ένα EP με 4 τραγούδια ("Digital Love"). Το "Bitter" είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια του Χρήστου Τσιτρούδη.
Για τον Jack White θα πούμε περισσότερα μια από τις επόμενες Πέμπτες. Το "Blunderbuss" είναι μέσα στα albums που ξεχωρίζουν φέτος. Οι Bokomolech έκαναν μια από τις επιστροφές της χρονιάς με το "Mass Vulture" και η Μαρίνα Διαμάντη ή αλλιώς Marina & the Diamonds είναι ίσως για τους Άγγλους, μια μίξη της Florence και της Lady Gaga. Ωραίο το "Electra Heart" πάντως... Οι Moonface ή αλλιώς o Spencer Krug έρχεται από τον Καναδά και με το "Yesterday's Fire" μου θυμίζει τους αγαπημένους Arcade Fire. Προσέξτε το λυρικό τελείωμα του τραγουδιού. Η δεκάδα κλείνει με τον "Modfather" Paul Weller και μια από τις ήρεμες στιγμές του φετινού δίσκου του "Sonic Kicks".
Ιδού η δεκάδα λοιπόν:
1. Santigold - Disparate Youth
2. Θάνος Ανεστόπουλος - Το κάθε τι
3. Beach House - Myth
4. Marietta Fafouti - Become the sun
5. Monsieur Minimal - Bitter (με τον Hiras)
6. Bokomolech - Six million years
7. Jack White - I'm shakin'
8. Marina & the Diamonds - Homewrecker
9. Moonface - Yesterday's Fire
10. Paul Weller - By the waters
Περισσότερα αύριο. Έχουμε πολλά να πούμε για τα σχήματα που εμφανίστηκαν στις Μουσικές Σκηνές φέτος.
Θα ήθελα να ξεκινήσουμε το σημερινό editorial με λίγα λόγια από μια από τις πιο ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Ξέρετε πολύ καλά ότι οι περισσότερες συνεντεύξεις είναι διεκπεραιωτικές ή καλύτερα "διαφημιστικές" της συναυλίας, που έπεται... Όταν έχεις τον Παυλίδη απέναντι σου όμως, δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
"Τώρα αυτό που σίγουρα μου έρχεται να πω όταν ακούω την λέξη "πολιτικοποίηση" είναι ότι δεν πιστεύω πως οι άνθρωποι που μιλούν για την πολιτική είναι απαραίτητα πολιτικοποιημένοι. Τώρα το ζήτημα είναι κατά πόσο είμαστε με τους ανθρώπους που τους αρέσει να μιλούν για την πολιτική ή να πράττουν πολιτικά. Αυτό όμως είναι ένα πολύ μεγάλο ζήτημα. Νομίζω ότι το τραγούδι από μόνο του είναι μια πολιτική πράξη. Σου δίνεται η ευκαιρία σε πέντε λεπτά, όσο πάνω-κάτω διαρκεί ένα τραγούδι, να δείξεις τι βλέπεις από το δικό σου παράθυρο. Ο τρόπος που θα το περιγράψεις είναι σαφώς πολιτική πράξη και πάντοτε ήταν."
Αν στα παραπάνω, προσθέσεις και μια από τις κουβέντες, που μας είπε στην πρεμιέρα του "Σκοτεινού Θάλαμου", στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, τότε με απλά λόγια θα καταλάβεις ότι η αλήθεια στην πολιτική δεν είναι πιο μακριά από το ψέμα..."Όσοι μιλάνε για την πολιτική, δεν σημαίνει πως ασκούν πολιτική και όσοι μιλούν για επανάσταση δεν σημαίνει απαραιτήτως πως κάνουν και επανάσταση."
Πέμπτη σήμερα και το editorial συνεργάζεται με τα "Ακίνδυνα Τραγουδάκια" και κατεβαίνουν μαζί στις εκλογές... Δέκα νέα, άκρως επικίνδυνα τραγούδια παίζουν στο σημερινό μας playlist. Το τραγούδι που ξεχωρίζει αυτή την εβδομάδα έρχεται από έναν από τους δίσκους, που έχω λιώσει το τελευταίο διάστημα. To "Master of my make-believe" κυκλοφόρησε ακριβώς ένα μήνα πριν και είναι η δεύτερη δουλειά της Santigold (παλιά τη φωνάζαμε Santogold). Δεν είναι μόνο ο καλύτερος R n' B δίσκος που έχω ακούσει φέτος, αλλά κι ένα album που ξεχωρίζει γενικότερα μέσα στο 2012. To "Disparate Youth" είναι το δεύτερο single του δίσκου. Αξίζει να προσέξετε και το remix που υπάρχει για αυτό το τραγούδι στην Deluxe Έκδοση του "Master of my make-believe".
Το Νο2 ανήκει στο "κάθε τι" του Θάνου Ανεστόπουλου. Στο προχθεσινό Editorial, γράψαμε αρκετά για το πρώτο solo album του Ανεστόπουλου. Το "Bloom", το τέταρτο δισκάκι των Beach House κινείται σε υψηλά επίπεδα, όπως και το "Teen Dream" του 2010. Η Marietta Fafouti παρουσιάζει τη νέα της δουλειά με τίτλο "Homemade Joy" την ερχόμενη Δευτέρα στο Club του Σταυρού του Νότου. Το "Kookoobadi" είναι κομματάρα, όπως και το "Become the sun", το οποίο λάβαμε πριν λίγες ημέρες. Είναι μεγάλες οι προσδοκίες για το "Homemade Joy". Πιστεύω πάντως ότι θα τα καταφέρει η Μαριέττα. Το δουλεύει πάρα πολύ... Το ίδιο και ο Monsieur Minimal, ο οποίος κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες ένα EP με 4 τραγούδια ("Digital Love"). Το "Bitter" είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια του Χρήστου Τσιτρούδη.Για τον Jack White θα πούμε περισσότερα μια από τις επόμενες Πέμπτες. Το "Blunderbuss" είναι μέσα στα albums που ξεχωρίζουν φέτος. Οι Bokomolech έκαναν μια από τις επιστροφές της χρονιάς με το "Mass Vulture" και η Μαρίνα Διαμάντη ή αλλιώς Marina & the Diamonds είναι ίσως για τους Άγγλους, μια μίξη της Florence και της Lady Gaga. Ωραίο το "Electra Heart" πάντως... Οι Moonface ή αλλιώς o Spencer Krug έρχεται από τον Καναδά και με το "Yesterday's Fire" μου θυμίζει τους αγαπημένους Arcade Fire. Προσέξτε το λυρικό τελείωμα του τραγουδιού. Η δεκάδα κλείνει με τον "Modfather" Paul Weller και μια από τις ήρεμες στιγμές του φετινού δίσκου του "Sonic Kicks".
Ιδού η δεκάδα λοιπόν:
1. Santigold - Disparate Youth
2. Θάνος Ανεστόπουλος - Το κάθε τι
3. Beach House - Myth
4. Marietta Fafouti - Become the sun
5. Monsieur Minimal - Bitter (με τον Hiras)
6. Bokomolech - Six million years
7. Jack White - I'm shakin'
8. Marina & the Diamonds - Homewrecker
9. Moonface - Yesterday's Fire
10. Paul Weller - By the waters
Περισσότερα αύριο. Έχουμε πολλά να πούμε για τα σχήματα που εμφανίστηκαν στις Μουσικές Σκηνές φέτος.