Βρεθήκαμε την Παρασκευή στο PassPort στην 3η παράσταση της Ελεωνόρας Ζουγανέλη με τίτλο «Έχω κι άλλα να σου πω».
Ο κόσμος είχε αρχίσει να μαζεύεται από νωρίς. Στις 9.20 η ουρά είχε ήδη σχηματιστεί αλλά με το που άνοιξαν οι πόρτες ο κόσμος μπήκε και τακτοποιήθηκε πολύ γρήγορα στο μαγαζί. Γύρω στις 23.15, όταν πια το Passport είχε γεμίσει, ακούσαμε τις πρώτες νότες από το ‘Να ‘σαι καλά’. Κάπου εκεί η μουσική σταματάει και η Ελεονώρα μας αποκαλύπτει ότι έχει ξεχάσει τα λόγια του τραγουδιού και ζητάει από τον κόσμο να τη βοηθήσει με σκοπό να μπορέσει να πει το τραγούδι και να συνεχίσει την παράσταση.
Απλή, επικοινωνιακή και προσιτή στον κόσμο καταφέρνει από νωρίς να αποκτήσει επαφή μαζί μας. Συνεχίζει με το ‘Δεύτερη φορά’ και πολλές ακόμα δικές της και όχι μόνο επιτυχίες. Μερικά από τα τραγούδια που ακούσαμε σε αυτό το πρώτο μέρος ήταν:
Μετακόμιση τώρα
Μικρά βεγγαλικά
Εν λευκώ (Μποφίλιου)
Yes I do (Monica)
Φέρτε μου ένα Μαντολίνο (σε latin εκδοχή)
Μετακόμιση τώρα
Φεύγω για μένα
Μέτρησα (Ελευθερία Αρβανιτάκη)
Μικρά βεγγαλικά
Yes I do (Monika) - Το πέλαγος είναι βαθύ (Μ. Χατζηδάκης)
Εν λευκώ
Είναι η αγάπη
Μέλισσες (Φωτεινή Βελεσιώτου)
Για να σε συναντήσω (Μανώλης Λιδάκης)
Καίγομαι (Σωτηρία Λεονάρδου)
Το πρώτο μέρος έκλεισε με τον μπασίστα της να μας τραγουδάει το The Best (Tina Turner) και το Seven Nation Army (The White Stripes) ενώ και η Αφροδίτη Παπαχριστοδούλου τραγούδησε το Ain’t Nobody, καθώς η Ελεονώρα έκανε το πρώτο της διάλειμμα.
Όταν επέστρεψε στη σκηνή μας ξεκαθάρισε ότι αυτό που θα ακολουθήσει είναι αφιερωμένο στις γυναίκες και σε τραγούδια που έχουν πόνο (άλλωστε αυτά αγαπάει και η ίδια όπως είπε από μικρή) και δείχνουν πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει μια γυναίκα όταν αγαπάει. Ξεκίνησε από πολύ παλιά, τραγουδώντας το ‘Ο άνθρωπος μου’ της Χαρούλας Αλεξίου και συνέχισε και με τραγούδια τα οποία είναι μακρυά από το δικό της στυλ που την έχουμε συνηθίσει όπως τα παρακάτω:
Για σένανε μπορώ (Μαρινέλλα)
Το Πάτωμα (Τάνια Τσανακλίδου)
Άσε με να σ' Αγαπάω (Λίτσα Διαμάντη)
Ποια θυσία (Άντζελα Δημητρίου)
Σώσε με (Ρίτα Σακελλαρίου)
Γκάζι (Άννα Βίσση)
Το δεύτερο αυτό μέρος έκλεισε με το αγαπημένο ‘Η επιμονή σου’ που κυριολεκτικα ξεσήκωσε όλον τον κόσμο!
Κάπου εκεί ακούστηκε το τηλέφωνο της να χτυπάει και από τα ηχεία του μαγαζιού ακούγεται η φωνή του Γιάννη Ζουγανέλη. Ακολουθεί ένας απολαυστικός διάλογος μεταξύ τους και η παράσταση πηγαίνει σε διάλειμμα.
Το τρίτο και τελευταίο μέρος ξεκίνησε με το ‘Πες μου - Je t'aime’ που το τραγούδησε μαζί με την Αφροδίτη Παπαχριστοδούλου. Συνέχισε ερμηνεύοντας αγαπημένα τραγούδια και σε αυτό το κομμάτι της παράστασης για μένα υπήρξαν οι καλύτερες της στιγμές. Ξεχώρισα την ερμηνεία της στα τραγούδια ‘Βαλς με ένα φιλί’, ‘Μονάχα εγώ’ και ‘Στερεότυπα’.
Μας θύμισε και λίγο από ελληνικό κινηματογράφο τραγουδώντας Αλίκη Βουγιουκλάκη και Δημήτρη Παπαμιχαήλ, τα ‘Λεβέντη μου κι αλήτη μου’ και ‘Μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει’. Λίγο μετά την ακούσαμε να ερμηνεύει ‘Το χειροκρότημα’ και κάπου εκεί μας καληνύχτισε και έφυγε από τη σκηνή. Η ώρα είχε φτάσει κιόλας 2.30!
Τα τραγούδια που έπαιξε στο 3ο μέρος ήταν τα παρακάτω:
Πες μου - Je t'aime (μαζί με την Αφροδίτη Παπαχριστοδούλου)
Στερεότυπα (Δήμητρα Γαλάνη)
Είπα στους φίλους μου για 'σένα (Μαχαιρίτσας)
With or without you (U2)
Dance Me To The End of Love (Leonard Cohen)
Ας ερχοσουν για λιγο (Δαναη Στρατηγοπουλου)
Βαλς με ένα φιλί
Μη μου χτυπάς τα μεσάνυχτα την πόρτα (Σταμάτης Κόκοτας)
Μονάχα εγώ
Για που το βαλες καρδιά μου (Ορφέας Περίδης)
Να με προσέχεις (Νίκος Πορτοκάλογλου)
Αν (Δήμητρα Γαλάνη)
Πρόσωπο με Πρόσωπο (Ελευθερία Αρβανιτάκη)
Τι σου κανα και πίνεις (Πόλυ Πάνου)
Τυφλές ελπίδες (Γιάννης Κότσιρας)
Θα κλείσω τα μάτια (Βίκυ Μοσχολιού)
Όταν πίνει μια γυναίκα (Χάρις Αλεξίου)
Ήμουνα μάγκας μια φορά (Ζαμπέτας)
Λεβέντη μου κι αλήτη μου (Δημήτρης Παπαμιχαήλ - Αλίκη Βουγιουκλάκη)
Μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει (Δημήτρης Παπαμιχαήλ)
Ζήλεια μου (Χάρις Αλεξίου)
Ακρογιαλιές Δειλινά (εκτέλεση των Imam Baildi)
Η αγάπη αργεί
Το χειροκρότημα (Άλκιστις Πρωτοψάλτη)
Όχι πολύ ώρα μετά όμως και μετά από απαίτηση του κόσμου ξαναεμφανίστηκε για να πει μόλις τρία ακόμα τραγούδια, τα ‘Mακριά μου να φύγεις’, ‘Κόψε και Μοίρασε’ και να μας αφήσει με το τραγούδι της που όλοι έχουμε αγαπήσει ‘Η επιμονή σου’.
Την Ελεονώρα Ζουγανέλη προσωπικά τη θαυμάζω και την εκτιμώ πολύ σαν καλλιτέχνη. Έχει μια καταπληκτική φωνή, ένταση, πάθος, ζει τα τραγούδια της και όταν τη βλέπεις πάνω στη σκηνή καταλαβαίνεις από την ενέργεια της πόσο πολύ αγαπάει αυτό που κάνει. Ήταν μια γεμάτη παράσταση αν και με άφησε με ένα συναίσθημα ότι ‘έχει κι άλλα να μου πει’, αλλά δεν πειράζει, έχει πολλά ακόμα να μας δώσει γιατί θα την ακολουθήσουμε και σε άλλες παραστάσεις.