Ο ξεχωριστός ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5 συμπληρώνει φέτος 10 χρόνια συνεχούς λειτουργίας και στο mixgrill τον τιμούμε με μία σειρά συνεντεύξεων μουσικών παραγωγών του, τις εκπομπές των οποίων παρακολουθούμε εδώ και χρόνια.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5 είναι ξεχωριστός για δύο κυρίως λόγους:
(α) Επειδή πολιτικά είναι η φωνή του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο τώρα που το κόμμα είναι στην εξουσία, αλλά από τότε που ήταν στην αντιπολίτευση.
(β) Και το σημαντικότερο για εμάς, επειδή είναι ίσως ο μοναδικός ραδιοφωνικός σταθμός στα FM, που οι μουσικοί παραγωγοί του απολαμβάνουν πλήρη ελευθερία μουσικών επιλογών.
Αυτό έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία δεδομένου ότι ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ μπορούμε να ακούσουμε τις μουσικές εκπομπές των Μάκη Μηλάτου, Θανάση Μήνα, Χρήστου Δασκαλόπουλου, Θάλειας Καραμολέγκου, Νίκου Πετρουλάκη, Κώστα Θωμαΐδη και πολλών ακόμα που υπηρετούν τα ερτζιανά εδώ και χρόνια.
Κάναμε 9 ερωτήσεις για το ραδιόφωνο, τη μουσική, τις συναυλίες και τον ΚΟΚΚΙΝΟ στο Νίκο Πετρουλάκη, το Θανάση Μήνα, τη Θάλεια Καραμολέγκου και τον Κώστα Θωμαΐδη. Πάμε να δούμε τις απαντήσεις τους:
1. Ξεκινώντας κάποιοι από εσάς την ραδιοφωνική σας πορεία από την δεκαετία του ΄80 και περνώντας από διάφορα ραδιόφωνα (Β’ Πρόγραμμα, ΚΑΝΑΛΙ 15, Rock FM, Ρόδον, Capital, Εν Λευκώ, Μελωδία, ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ) πώς θα χαρακτηρίζατε με λίγες λέξεις κάθε μία από τις περιόδους που συνδέονται με τις συνεργασίες σας αυτές;
Θανάσης Μήνας: Rock Fm (1993-1994). Η περίοδος της «μαθητείας» πλάι σε παραγωγούς που εξακολουθώ να θαυμάζω (Δασκαλόπουλος, Ζήλος, Καραμολέγκου, Κατσούρης, Μηλάτος κ.ά.).
Ρόδον 94,4 (1994-1997). Η «απόλαυση του κειμένου», που λέει και ο Ρολάν Μπαρτ. Βοηθούσε και το συγκείμενο: η εναλλακτική σκηνή, ελέω Nirvana, καταλάμβανε -με γκραμσιανούς όρους- «ηγεμονική θέση» στο μουσικό γίγνεσθαι, αν και αποδείχθηκε προσωρινό φαινόμενο.
Rock Fm (1998-2003). Rock ‘n’ Roll.
Εν Λευκώ 87,7 (2004-2007). Νέες αναζητήσεις.
105,5 Στο Κόκκινο (2007-). Νέες συνθήκες, νέα καθήκοντα.
Νίκος Πετρουλάκης: Antenna: Η επαγγελματική μου αρχή σε μια καλή εποχή για αυτό το ραδιόφωνο με βάση τους παραγωγούς που είχε. Διαφορετικός αέρας, ενθουσιασμός, ελευθερία λόγου, όλοι κάναμε αυτά που ονειρευτήκαμε.
Rock FM: Λίγο πιο ερασιτεχνικά, είχε ακροατήριο, αλλά ήθελε ένα πιο καλά επιμελημένο πρόγραμμα και είχε ιδιοκτησιακά θέματα. Σε κάθε περίπτωση, πέρασα πολύ ωραία.
Capital: Υπήρξα διευθυντής προγράμματος για λίγους μήνες. Η συνεργασία μας δεν προχώρησε γιατί άλλα ήθελα εγώ κι άλλα οι ιδιοκτήτες του σταθμού.
Εν Λευκώ: Στην εποχή του Καβαθά, από το 2001 μέχρι το '04. Για μεγάλο διάστημα ήταν πολύ καλά, αλλά μετά υπήρξαν αλλαγές λόγω θεμάτων ακροαματικότητας.
ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ: Στο Κόκκινο υπάρχει αυτή ιδιαιτερότητα ενός κομματικού σταθμού, που στηρίζεται σε εκπομπές λόγου, αλλά έχει ένα μουσικό κομμάτι που θα ζήλευε κάθε σταθμός στο παρελθόν. Υπάρχει ένα δυναμικό από 7-8 ανθρώπους που και δισκοθήκες έχουμε και στοιχειώδεις γνώσεις έχουμε και ενδιαφέρον για τη μουσική συνεχίζουμε να έχουμε. Εύχομαι να συνεχίσει να υπάρχει όσο γίνεται περισσότερα χρόνια.
Κώστας Θωμαΐδης: Κάθε μία από τις περιόδους είχε τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Έζησα τα πρώτα 2 χρόνια του 902, όταν όλη η τότε ομάδα των συντελεστών του σταθμού ζούσε έναν οργασμό δημιουργίας, με εκπομπές ευφάνταστες, εκπομπές που συνέχιζαν την ιστορία του ραδιοφώνου όπως την διδαχθήκαμε από παραγωγούς όπως ο Γ. Παπαστεφάνου, ο Γιάννης Πετρίδης κ.α. Το πετυχημένο πείραμα του 902, πολύ γρήγορα κόπηκε απότομα λόγω της πολιτικής του κόμματος που είχε την ιδιοκτησία. Στον Μελωδία κρατάω τα πρώτα 10 περίπου χρόνια, τότε που ο σταθμός υπήρξε δημιουργικός. Τα 3 χρόνια της παρουσίας μου στην ΕΡΤ ήταν επίσης μια περίοδος που θα την θυμάμαι με όμορφες αναμνήσεις.
Θάλεια Καραμολέγκου: Θα προτιμούσα να χαρακτηρίσω την κάθε ραδιοφωνική περίοδο με ένα τραγούδι:
Rock FM : Absolute beginners (David Bowie)
Ρόδον 94.4 : The days of wine and roses (Dream Syndicate)
Eν Λευκώ 87.7 : Bitter sweet (Roxy Music)
Στο Κόκκινο 105.5 : I come from another planet, baby (Julian Cope)
2. Συναντώντας και συνομιλώντας με ραδιοφωνικούς παραγωγούς που κάνουν εκπομπές σε άλλους σταθμούς, υπό καθεστώς playlist, ποια είναι οπτική τους για τον μοναδικό ίσως σταθμό, τον ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ που υποστηρίζει την πλήρη ελευθερία μουσικών επιλογών;
Κώστας Θωμαΐδης: Δεν μπορώ να γνωρίζω ποια είναι η οπτική τους ακριβώς, όμως με ένα δύο φίλους που έχω μιλήσει, αισθάνονται πιεσμένοι που δεν μπορούν να μεταδώσουν τις προσωπικές τους επιλογές, να βάλουν τη σφραγίδα και την υπογραφή τους για το αποτέλεσμα που βγαίνει στον αέρα.
Θανάσης Μήνας: Δεν έχω σαφή εικόνα. Υποθέτω ότι οι συνάδελφοι το εκτιμούν.
Θάλεια Καραμολέγκου: Καλύτερα να ρωτήστε τους ίδιους. Δεν θα ήθελα να μιλήσω εξ' ονόματος συναδέλφων.
Νίκος Πετρουλάκης: Γνωρίζω κάποιους διευθυντές προγράμματος άλλων σταθμών που έχουν playlist με συγκεκριμένη λογική. Για παράδειγμα ο Pepper έχει ένα ωραίο στίγμα. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορείς να κατηγορήσεις αυτό το στυλ. Ένα τέτοιο playlist θα μπορούσε να υπάρξει μόνο στη Γαλλία. Το ίδιο ισχύει και για τον Εν Λευκώ. Φαντάζομαι ότι και στα 2 ραδιόφωνα, θα υπάρχουν παραγωγοί που θα ήθελαν να παίζουν 100% αυτά που θέλουν να παίξουν.
3. Αν εξαιρέσουμε όσους μουσικόφιλους μεγάλωσαν τη δεκαετία του '80 κι αυτή του '90, τα νεώτερα παιδιά ακούνε μουσικές εκπομπές ή προτιμούν τις Streaming πλατφόρμες (YouTube, Spotify κλπ); Υπάρχει εκεί έξω κάποιος νέος Μήνας, Πετρουλάκης κλπ;
Θάλεια Καραμολέγκου: Σήμερα, όσον αφορά το ευρύτερο ακροατήριο, ισχύει το ''ό,τι πει το spotify''. Όμως ανέκαθεν αυτοί που έψαχναν κάτω από τα προφανή ήταν λίγοι.
Θανάσης Μήνας: Θεωρητικά και πρακτικά υπάρχει διακίνηση υπερ-πολλαπλάσιας μουσικής πληροφορίας σε σχέση με τις δεκαετίες του ’80 και του ‘90. Η διήθηση, η διαχείριση και η κριτική επεξεργασία αυτού του μουσικού Λεβιάθαν δεν είναι εύκολη, και η αποσπασματικότητα της φόρμας ίσως να λειτουργεί κάπως αποπροσανατολιστικά. Παρόλα αυτά, σίγουρα υπάρχουν νεότεροι μουσικόφιλοι με μεράκι, ακούσματα και γνώσεις, που ίσως ξεπερνούν αυτά/αυτές που είχαμε εμείς στην ηλικία τους. Πάντως, κατά τη γνώμη μου το ερώτημα δεν είναι «αν υπάρχει εκεί έξω κάποιος νέος Μήνας, Πετρουλάκης κλπ.», αλλά αν μπορούν να αναδειχθούν στη δημόσια σφαίρα υποκειμενικότητες που να κομίζουν νέες ή και πρωτοποριακές αντιλήψεις για το μουσικό ραδιόφωνο, οι οποίες να μπορούν να αναμετρηθούν με τις προκλήσεις που θέτει η συγχρονία.
Νίκος Πετρουλάκης: Φαντάζομαι ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με περισσότερες γνώσεις από μένα. Κι εγώ είχα είδωλα στο παρελθόν (και τα έχω ακόμα) και ήθελα να γίνω σαν αυτούς. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα. Πάντως, είναι σίγουρο ότι τώρα το κόστος για να ασχοληθείς με αυτό το "σπόρ" είναι μεγάλο. Σήμερα βέβαια υπάρχει και η παράμετρος της διδασκαλίας αυτής της δουλειάς σε Σχολές. Δεν ξέρω βέβαια τι δουλειά γίνεται σ' αυτές, αλλά εμείς δεν είχαμε κάτι αντίστοιχο εκείνα τα χρόνια. Πρέπει όμως να πω ότι 55 χρονών μαθαίνω ακόμη νέα πράγματα κι αν τα παρατήσω, μένω αρκετά πίσω.
Κώστας Θωμαΐδης: Σίγουρα θα υπάρχουν ταλέντα με γνώσεις και ραδιοφωνική αίσθηση. Όμως είναι πολύ δύσκολο να φανούν στο σημερινό ραδιοφωνικό τοπίο της “Play List” κονσέρβας.
4. Ποια η γνώμη σας για αυτές τις πλατφόρμες; Ακούτε μουσική από αυτές;
Νίκος Πετρουλάκης: Ακούω μουσική στο Spotify για να επιλέξω ποιους δίσκους θα αγοράσω. Πιστεύω ότι αφού ο μουσικός εκθέτει τη δουλειά του, για την οποία έχει αφιερώσει χρόνο και χρήμα, θα πρέπει να αμειφθεί για αυτό. Θυμάμαι το εγχείρημα των Radiohead με το "In Rainbows", όπου το συγκρότημα έδωσε τη δυνατότητα στους φίλους του να επιλέξει το ποσό που θα δώσει για να αγοράσει το δίσκο. Έτσι, πάντα αγοράζω δίσκους (βινύλια) και CDs και δεν κατεβάζω δωρεάν.
Θάλεια Καραμολέγκου: Ενίοτε ναι, αλλά και με τον παραδοσιακό τρόπο πάντα (ξένα περιοδικά, ηλεκτρονικά και έντυπα, δισκάδικα).
Κώστας Θωμαΐδης: Είμαι συνδρομητής στο Spotify και έχω τέλεια ενημέρωση για ότι με ενδιαφέρει μουσικά, κυρίως Κλασσική μουσική, Όπερα, Jazz και World Music.
Θανάσης Μήνας: Είμαι συνδρομητής στο Spotify και το χρησιμοποιώ σχεδόν καθημερινά για ενημέρωση, ειδικά από τότε που, εξαιτίας της οικονομικής στενότητας, αναγκάστηκα να μειώσω δραστικά την αγορά δίσκων βινυλίου κυρίως, αλλά και cd. Δεν χρησιμοποιώ παρά ελάχιστα το YouTube.
5. Πώς βλέπετε την ελληνική μουσική σκηνή σήμερα (alternative και μη);
Κώστας Θωμαΐδης: Ακούω ενδιαφέρουσες δουλειές από ταλαντούχους μουσικούς. Το πρόβλημα με τους νέους δημιουργούς είναι η έλλειψη της δισκογραφίας. Από την άλλη, πιστεύω πολύ στους μικρούς χώρους, εκεί που πραγματικά ζυμώνεται το καινούργιο.
Νίκος Πετρουλάκης: Ποιοι θα είναι οι νέοι Τρύπες; Πόσα είναι τα Ελληνικά συγκροτήματα που μπορούν να κάνουν ένα μεγάλο sold out, όπως έκαναν παλιά οι Τρύπες ας πούμε; (σ.σ: του ανέφερα τους Villagers of Ioannina City) Είναι ευχάριστο γεγονός η επιτυχία των VIC. Ο συνδυασμός της παράδοσης με το ροκ είναι κάτι που θα έπρεπε να έχει γίνει εδώ και καιρό. Όμως, πόσα νέα Ελληνικά συγκροτήματα μπορούν να γεμίσουν σήμερα το Fuzz; Αν ο Αγγελάκας έβγαινε σήμερα, δεν ξέρω πόση επιτυχία θα είχε ή αν ο Nick Cave ήταν ένα νέο όνομα τώρα, στην Ελλάδα δε θα ασχολιόμασταν μαζί του για πολλά χρόνια. Θυμάμαι ότι η Δισκογραφική Εταιρεία του Cave (σ.σ. Feelgood) μου πρότεινε μια συνέντευξη με τον ίδιο, μετά την κυκλοφορία του "Push the Sky away" και μόλις το μετέφερα στο περιοδικό της εφημερίδας που συνεργαζόμουν, μου είπαν ότι δεν μας ενδιαφέρει καθόλου!!! Δυστυχώς, αυτή η χώρα δεν έχει άλλα περιθώρια, εκτός από το κακό mainstream.
Θανάσης Μήνας: Η alternative rock σκηνή, καθώς και η ελληνική jazz, θεωρώ ότι διανύουν περίοδο δημιουργικής έξαρσης. Σε σχέση με προηγούμενα χρόνια, διακρίνω επίσης ότι οι νεότεροι μουσικοί μετακινούνται με μεγαλύτερη ευελιξία από το ένα μουσικό ιδίωμα στο άλλο, κάτι που αποτιμώ θετικά. Για παράδειγμα, ένας μουσικός μπορεί να ανήκει σε μια stoner rock μπάντα, συγχρόνως να είναι μέλος σε ένα side project που να κινείται στις παρυφές της jazz και, παράλληλα, να συμμετέχει (και όχι μόνο για τα προς το ζην) σε κάποιο σχήμα, π.χ., της Δήμητρας Γαλάνη.
Θάλεια Καραμολέγκου: Γεννιούνται διαρκώς νέες ιδέες, που είναι από συμπαθείς έως συναρπαστικές, υπάρχει κινητικότητα και δημιουργικότητα σε πολλά επίπεδα. Ωστόσο και πολλά σχήματα από το παρελθόν επαναδραστηριοποιούνται ηχογραφώντας μάλιστα ορισμένα δυνατά άλμπουμ.
Στο Β' Μέρος έχει πολλά ενδιαφέροντα θέματα από το alternative των 80s & 90s, τις συναυλίες ξένων ονομάτων στην Ελλάδα, την ιδιαιτερότητα του ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5 να ανήκει στο ΣΥΡΙΖΑ και τέλος αξίζει να διαβάσετε μια ξεχωριστή ραδιοφωνική εμπειρία από καθέναν από τους 4 παραγωγούς.
Διαβάστε το Β' Μέρος εδώ.
Άκουσε ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5 εδώ!
Ο ραδιοφωνικός σταθμός ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5 είναι ξεχωριστός για δύο κυρίως λόγους:
(α) Επειδή πολιτικά είναι η φωνή του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο τώρα που το κόμμα είναι στην εξουσία, αλλά από τότε που ήταν στην αντιπολίτευση.
(β) Και το σημαντικότερο για εμάς, επειδή είναι ίσως ο μοναδικός ραδιοφωνικός σταθμός στα FM, που οι μουσικοί παραγωγοί του απολαμβάνουν πλήρη ελευθερία μουσικών επιλογών.
Αυτό έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία δεδομένου ότι ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ μπορούμε να ακούσουμε τις μουσικές εκπομπές των Μάκη Μηλάτου, Θανάση Μήνα, Χρήστου Δασκαλόπουλου, Θάλειας Καραμολέγκου, Νίκου Πετρουλάκη, Κώστα Θωμαΐδη και πολλών ακόμα που υπηρετούν τα ερτζιανά εδώ και χρόνια.Κάναμε 9 ερωτήσεις για το ραδιόφωνο, τη μουσική, τις συναυλίες και τον ΚΟΚΚΙΝΟ στο Νίκο Πετρουλάκη, το Θανάση Μήνα, τη Θάλεια Καραμολέγκου και τον Κώστα Θωμαΐδη. Πάμε να δούμε τις απαντήσεις τους:
1. Ξεκινώντας κάποιοι από εσάς την ραδιοφωνική σας πορεία από την δεκαετία του ΄80 και περνώντας από διάφορα ραδιόφωνα (Β’ Πρόγραμμα, ΚΑΝΑΛΙ 15, Rock FM, Ρόδον, Capital, Εν Λευκώ, Μελωδία, ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ) πώς θα χαρακτηρίζατε με λίγες λέξεις κάθε μία από τις περιόδους που συνδέονται με τις συνεργασίες σας αυτές;
Θανάσης Μήνας: Rock Fm (1993-1994). Η περίοδος της «μαθητείας» πλάι σε παραγωγούς που εξακολουθώ να θαυμάζω (Δασκαλόπουλος, Ζήλος, Καραμολέγκου, Κατσούρης, Μηλάτος κ.ά.).
Ρόδον 94,4 (1994-1997). Η «απόλαυση του κειμένου», που λέει και ο Ρολάν Μπαρτ. Βοηθούσε και το συγκείμενο: η εναλλακτική σκηνή, ελέω Nirvana, καταλάμβανε -με γκραμσιανούς όρους- «ηγεμονική θέση» στο μουσικό γίγνεσθαι, αν και αποδείχθηκε προσωρινό φαινόμενο.
Rock Fm (1998-2003). Rock ‘n’ Roll.
Εν Λευκώ 87,7 (2004-2007). Νέες αναζητήσεις.
105,5 Στο Κόκκινο (2007-). Νέες συνθήκες, νέα καθήκοντα.
Νίκος Πετρουλάκης: Antenna: Η επαγγελματική μου αρχή σε μια καλή εποχή για αυτό το ραδιόφωνο με βάση τους παραγωγούς που είχε. Διαφορετικός αέρας, ενθουσιασμός, ελευθερία λόγου, όλοι κάναμε αυτά που ονειρευτήκαμε. Rock FM: Λίγο πιο ερασιτεχνικά, είχε ακροατήριο, αλλά ήθελε ένα πιο καλά επιμελημένο πρόγραμμα και είχε ιδιοκτησιακά θέματα. Σε κάθε περίπτωση, πέρασα πολύ ωραία.
Capital: Υπήρξα διευθυντής προγράμματος για λίγους μήνες. Η συνεργασία μας δεν προχώρησε γιατί άλλα ήθελα εγώ κι άλλα οι ιδιοκτήτες του σταθμού.
Εν Λευκώ: Στην εποχή του Καβαθά, από το 2001 μέχρι το '04. Για μεγάλο διάστημα ήταν πολύ καλά, αλλά μετά υπήρξαν αλλαγές λόγω θεμάτων ακροαματικότητας.
ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ: Στο Κόκκινο υπάρχει αυτή ιδιαιτερότητα ενός κομματικού σταθμού, που στηρίζεται σε εκπομπές λόγου, αλλά έχει ένα μουσικό κομμάτι που θα ζήλευε κάθε σταθμός στο παρελθόν. Υπάρχει ένα δυναμικό από 7-8 ανθρώπους που και δισκοθήκες έχουμε και στοιχειώδεις γνώσεις έχουμε και ενδιαφέρον για τη μουσική συνεχίζουμε να έχουμε. Εύχομαι να συνεχίσει να υπάρχει όσο γίνεται περισσότερα χρόνια.
Κώστας Θωμαΐδης: Κάθε μία από τις περιόδους είχε τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.Έζησα τα πρώτα 2 χρόνια του 902, όταν όλη η τότε ομάδα των συντελεστών του σταθμού ζούσε έναν οργασμό δημιουργίας, με εκπομπές ευφάνταστες, εκπομπές που συνέχιζαν την ιστορία του ραδιοφώνου όπως την διδαχθήκαμε από παραγωγούς όπως ο Γ. Παπαστεφάνου, ο Γιάννης Πετρίδης κ.α. Το πετυχημένο πείραμα του 902, πολύ γρήγορα κόπηκε απότομα λόγω της πολιτικής του κόμματος που είχε την ιδιοκτησία. Στον Μελωδία κρατάω τα πρώτα 10 περίπου χρόνια, τότε που ο σταθμός υπήρξε δημιουργικός. Τα 3 χρόνια της παρουσίας μου στην ΕΡΤ ήταν επίσης μια περίοδος που θα την θυμάμαι με όμορφες αναμνήσεις.
Θάλεια Καραμολέγκου: Θα προτιμούσα να χαρακτηρίσω την κάθε ραδιοφωνική περίοδο με ένα τραγούδι:
Rock FM : Absolute beginners (David Bowie)
Ρόδον 94.4 : The days of wine and roses (Dream Syndicate)
Eν Λευκώ 87.7 : Bitter sweet (Roxy Music)
Στο Κόκκινο 105.5 : I come from another planet, baby (Julian Cope)
2. Συναντώντας και συνομιλώντας με ραδιοφωνικούς παραγωγούς που κάνουν εκπομπές σε άλλους σταθμούς, υπό καθεστώς playlist, ποια είναι οπτική τους για τον μοναδικό ίσως σταθμό, τον ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ που υποστηρίζει την πλήρη ελευθερία μουσικών επιλογών;
Κώστας Θωμαΐδης: Δεν μπορώ να γνωρίζω ποια είναι η οπτική τους ακριβώς, όμως με ένα δύο φίλους που έχω μιλήσει, αισθάνονται πιεσμένοι που δεν μπορούν να μεταδώσουν τις προσωπικές τους επιλογές, να βάλουν τη σφραγίδα και την υπογραφή τους για το αποτέλεσμα που βγαίνει στον αέρα.
Θανάσης Μήνας: Δεν έχω σαφή εικόνα. Υποθέτω ότι οι συνάδελφοι το εκτιμούν.
Θάλεια Καραμολέγκου: Καλύτερα να ρωτήστε τους ίδιους. Δεν θα ήθελα να μιλήσω εξ' ονόματος συναδέλφων.
Νίκος Πετρουλάκης: Γνωρίζω κάποιους διευθυντές προγράμματος άλλων σταθμών που έχουν playlist με συγκεκριμένη λογική. Για παράδειγμα ο Pepper έχει ένα ωραίο στίγμα. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορείς να κατηγορήσεις αυτό το στυλ. Ένα τέτοιο playlist θα μπορούσε να υπάρξει μόνο στη Γαλλία. Το ίδιο ισχύει και για τον Εν Λευκώ. Φαντάζομαι ότι και στα 2 ραδιόφωνα, θα υπάρχουν παραγωγοί που θα ήθελαν να παίζουν 100% αυτά που θέλουν να παίξουν.
3. Αν εξαιρέσουμε όσους μουσικόφιλους μεγάλωσαν τη δεκαετία του '80 κι αυτή του '90, τα νεώτερα παιδιά ακούνε μουσικές εκπομπές ή προτιμούν τις Streaming πλατφόρμες (YouTube, Spotify κλπ); Υπάρχει εκεί έξω κάποιος νέος Μήνας, Πετρουλάκης κλπ;Θάλεια Καραμολέγκου: Σήμερα, όσον αφορά το ευρύτερο ακροατήριο, ισχύει το ''ό,τι πει το spotify''. Όμως ανέκαθεν αυτοί που έψαχναν κάτω από τα προφανή ήταν λίγοι.
Θανάσης Μήνας: Θεωρητικά και πρακτικά υπάρχει διακίνηση υπερ-πολλαπλάσιας μουσικής πληροφορίας σε σχέση με τις δεκαετίες του ’80 και του ‘90. Η διήθηση, η διαχείριση και η κριτική επεξεργασία αυτού του μουσικού Λεβιάθαν δεν είναι εύκολη, και η αποσπασματικότητα της φόρμας ίσως να λειτουργεί κάπως αποπροσανατολιστικά. Παρόλα αυτά, σίγουρα υπάρχουν νεότεροι μουσικόφιλοι με μεράκι, ακούσματα και γνώσεις, που ίσως ξεπερνούν αυτά/αυτές που είχαμε εμείς στην ηλικία τους. Πάντως, κατά τη γνώμη μου το ερώτημα δεν είναι «αν υπάρχει εκεί έξω κάποιος νέος Μήνας, Πετρουλάκης κλπ.», αλλά αν μπορούν να αναδειχθούν στη δημόσια σφαίρα υποκειμενικότητες που να κομίζουν νέες ή και πρωτοποριακές αντιλήψεις για το μουσικό ραδιόφωνο, οι οποίες να μπορούν να αναμετρηθούν με τις προκλήσεις που θέτει η συγχρονία.
Νίκος Πετρουλάκης: Φαντάζομαι ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με περισσότερες γνώσεις από μένα. Κι εγώ είχα είδωλα στο παρελθόν (και τα έχω ακόμα) και ήθελα να γίνω σαν αυτούς. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα. Πάντως, είναι σίγουρο ότι τώρα το κόστος για να ασχοληθείς με αυτό το "σπόρ" είναι μεγάλο. Σήμερα βέβαια υπάρχει και η παράμετρος της διδασκαλίας αυτής της δουλειάς σε Σχολές. Δεν ξέρω βέβαια τι δουλειά γίνεται σ' αυτές, αλλά εμείς δεν είχαμε κάτι αντίστοιχο εκείνα τα χρόνια. Πρέπει όμως να πω ότι 55 χρονών μαθαίνω ακόμη νέα πράγματα κι αν τα παρατήσω, μένω αρκετά πίσω.
Κώστας Θωμαΐδης: Σίγουρα θα υπάρχουν ταλέντα με γνώσεις και ραδιοφωνική αίσθηση. Όμως είναι πολύ δύσκολο να φανούν στο σημερινό ραδιοφωνικό τοπίο της “Play List” κονσέρβας.
4. Ποια η γνώμη σας για αυτές τις πλατφόρμες; Ακούτε μουσική από αυτές;Νίκος Πετρουλάκης: Ακούω μουσική στο Spotify για να επιλέξω ποιους δίσκους θα αγοράσω. Πιστεύω ότι αφού ο μουσικός εκθέτει τη δουλειά του, για την οποία έχει αφιερώσει χρόνο και χρήμα, θα πρέπει να αμειφθεί για αυτό. Θυμάμαι το εγχείρημα των Radiohead με το "In Rainbows", όπου το συγκρότημα έδωσε τη δυνατότητα στους φίλους του να επιλέξει το ποσό που θα δώσει για να αγοράσει το δίσκο. Έτσι, πάντα αγοράζω δίσκους (βινύλια) και CDs και δεν κατεβάζω δωρεάν.
Θάλεια Καραμολέγκου: Ενίοτε ναι, αλλά και με τον παραδοσιακό τρόπο πάντα (ξένα περιοδικά, ηλεκτρονικά και έντυπα, δισκάδικα).
Κώστας Θωμαΐδης: Είμαι συνδρομητής στο Spotify και έχω τέλεια ενημέρωση για ότι με ενδιαφέρει μουσικά, κυρίως Κλασσική μουσική, Όπερα, Jazz και World Music.
Θανάσης Μήνας: Είμαι συνδρομητής στο Spotify και το χρησιμοποιώ σχεδόν καθημερινά για ενημέρωση, ειδικά από τότε που, εξαιτίας της οικονομικής στενότητας, αναγκάστηκα να μειώσω δραστικά την αγορά δίσκων βινυλίου κυρίως, αλλά και cd. Δεν χρησιμοποιώ παρά ελάχιστα το YouTube.
5. Πώς βλέπετε την ελληνική μουσική σκηνή σήμερα (alternative και μη);
Κώστας Θωμαΐδης: Ακούω ενδιαφέρουσες δουλειές από ταλαντούχους μουσικούς. Το πρόβλημα με τους νέους δημιουργούς είναι η έλλειψη της δισκογραφίας. Από την άλλη, πιστεύω πολύ στους μικρούς χώρους, εκεί που πραγματικά ζυμώνεται το καινούργιο. Νίκος Πετρουλάκης: Ποιοι θα είναι οι νέοι Τρύπες; Πόσα είναι τα Ελληνικά συγκροτήματα που μπορούν να κάνουν ένα μεγάλο sold out, όπως έκαναν παλιά οι Τρύπες ας πούμε; (σ.σ: του ανέφερα τους Villagers of Ioannina City) Είναι ευχάριστο γεγονός η επιτυχία των VIC. Ο συνδυασμός της παράδοσης με το ροκ είναι κάτι που θα έπρεπε να έχει γίνει εδώ και καιρό. Όμως, πόσα νέα Ελληνικά συγκροτήματα μπορούν να γεμίσουν σήμερα το Fuzz; Αν ο Αγγελάκας έβγαινε σήμερα, δεν ξέρω πόση επιτυχία θα είχε ή αν ο Nick Cave ήταν ένα νέο όνομα τώρα, στην Ελλάδα δε θα ασχολιόμασταν μαζί του για πολλά χρόνια. Θυμάμαι ότι η Δισκογραφική Εταιρεία του Cave (σ.σ. Feelgood) μου πρότεινε μια συνέντευξη με τον ίδιο, μετά την κυκλοφορία του "Push the Sky away" και μόλις το μετέφερα στο περιοδικό της εφημερίδας που συνεργαζόμουν, μου είπαν ότι δεν μας ενδιαφέρει καθόλου!!! Δυστυχώς, αυτή η χώρα δεν έχει άλλα περιθώρια, εκτός από το κακό mainstream.
Θανάσης Μήνας: Η alternative rock σκηνή, καθώς και η ελληνική jazz, θεωρώ ότι διανύουν περίοδο δημιουργικής έξαρσης. Σε σχέση με προηγούμενα χρόνια, διακρίνω επίσης ότι οι νεότεροι μουσικοί μετακινούνται με μεγαλύτερη ευελιξία από το ένα μουσικό ιδίωμα στο άλλο, κάτι που αποτιμώ θετικά. Για παράδειγμα, ένας μουσικός μπορεί να ανήκει σε μια stoner rock μπάντα, συγχρόνως να είναι μέλος σε ένα side project που να κινείται στις παρυφές της jazz και, παράλληλα, να συμμετέχει (και όχι μόνο για τα προς το ζην) σε κάποιο σχήμα, π.χ., της Δήμητρας Γαλάνη.
Θάλεια Καραμολέγκου: Γεννιούνται διαρκώς νέες ιδέες, που είναι από συμπαθείς έως συναρπαστικές, υπάρχει κινητικότητα και δημιουργικότητα σε πολλά επίπεδα. Ωστόσο και πολλά σχήματα από το παρελθόν επαναδραστηριοποιούνται ηχογραφώντας μάλιστα ορισμένα δυνατά άλμπουμ.
Στο Β' Μέρος έχει πολλά ενδιαφέροντα θέματα από το alternative των 80s & 90s, τις συναυλίες ξένων ονομάτων στην Ελλάδα, την ιδιαιτερότητα του ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5 να ανήκει στο ΣΥΡΙΖΑ και τέλος αξίζει να διαβάσετε μια ξεχωριστή ραδιοφωνική εμπειρία από καθέναν από τους 4 παραγωγούς.
Διαβάστε το Β' Μέρος εδώ.
Άκουσε ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5 εδώ!