Αγάπη, συγκίνηση και «μουσικά αρώματα» που γέμισαν με θύμησες και νέες εμπειρίες όσους κατάφεραν να βρεθούν στη συναυλία-γιορτή για τη μεγάλη ερμηνεύτρια Τάνια Τσανακλίδου, τιμώντας τα 50 χρόνια δισκογραφίας της σε μια ξεχωριστή καλλιτεχνική βραδιά που πραγματοποιήθηκε στο Ηρώδειο.
«Όταν ήμουν νέα έλεγα δε θα τραγουδάω στα 50 μου και τώρα στα 72 μου τραγουδάω για τα 50 μου χρόνια στο τραγούδι, εδώ μαζί σας. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα, γιατί όλα αυτά τα χρόνια είστε δίπλα μου και με στηρίζετε». Με αυτά τα λόγια η εμβληματική ερμηνεύτρια υποκλίθηκε στη ζωή, την καριέρα τους συνεργάτες, αλλά και προς όλους εμάς τους τυχερούς που βρεθήκαμε την Κυριακή το βράδυ στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου.
Οι πολύ υψηλές θερμοκρασίες για μέσα Ιουλίου δεν αποτέλεσαν τροχοπέδη για όλους εκείνους που περπατούσαν τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου με τελικό προορισμό το επιβλητικό Ηρώδειο. Η υποδοχή και η καθοδήγηση από το προσωπικό του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου ήταν εξαιρετική και οφείλω να το επισημάνω.
Λίγο πριν τη δύση του ηλίου, ο χώρος έσφυζε από κόσμο όλων των ηλικιών που ήθελε να ζήσει από κοντά αυτή τη μοναδική συναυλία της Τάνιας Τσανακλίδου, με τίτλο «Πενήντα καλοκαίρια και χειμώνες», που τα εισιτήρια της είχαν εξαντληθεί πολλές μέρες πριν.
Από τον Θωμαΐδη στον Δέλτα
Η εισαγωγή από το «Καπνισμένο Τσουκάλι» του Γιάννη Ρίτσου και του Χρήστου Λεοντή έστρεψε όλα τα βλέμματα στη σκηνή. Δίπλα της βγήκε και ο Κώστας Θωμαΐδης, παιδικός της φίλος από τη Θεσσαλονίκη με τον οποίο μας ταξίδεψαν πίσω στο χρόνο, στις μπουάτ της Πλάκας. «Είναι σημαντικό να βοηθήσουμε τους νέους να πάνε παραπέρα μουσικά», ανέφερε η ερμηνεύτρια δημιουργώντας μια ιδιαίτερη σύνδεση του παρελθόντος με το παρόν και το μέλλον.
Από εκεί στο θρυλικό «Μορμόλη» του Γιάννη Σπανού και μετά στο «Γράμμα Στο Νίκο Γκάτσο», ωδή στον ποιητή Νίκο Γκάτσο. Οι ιστορίες που ανέφερε για τις συνεργασίες με το Γιώργο Μαρίνο και οι συναντήσεις της με Ελύτη, Χατζιδάκι και Γκάτσο έδωσαν τη δική τους «πινελιά» σε αυτή τη γιορτή του ελληνικού τραγουδιού.
«Να κοιμηθώ στο πάτωμα, να κλείσω και τα μάτια γιατί υπάρχουν κι άτομα…», σε μια στιγμή που όλο το Ηρώδειο πλημμύρισε συναισθήματα και η φωνή μας έγινε ένα με τη δική της. Στη συνέχεια, στη σκηνή ανέβηκε ο πάντα ανατρεπτικός Σταμάτης Κραουνάκης, λαμβάνοντας τη θέση του στο πιάνο και το Ηρώδειο σείστηκε από τα χειροκροτήματα και την αποθέωση.
Δύσκολα περιγράφονται με λέξεις όλα όσα διαδραματίστηκαν στο «Μαμά, Γερνάω» με την ανατριχίλα, τη συγκίνηση και τα βουρκωμένα μάτια να κυριαρχούν σε πολλούς από εμάς στην κορυφαία ίσως στιγμή της βραδιάς.
Είναι τόσο ωραίο να ακούς τέτοιες ιστορίες από την Τάνια που έχει τραγουδήσει τόσο διαφορετικά είδη μέσα σε αυτή την πενηντάχρονη μουσική πορεία της. Ένα από αυτά ήταν και η ηλεκτρονική μουσική, με το Μιχάλη Δέλτα να είναι ο επόμενος καλεσμένος της. Το σετ «Μια Αγάπη Μικρή» - «Το χρώμα της μέρας» παρουσία ορχήστρας ήταν απολαυστικό!
Το «ταξίδι στη χρονομηχανή» συνεχίστηκε με το «Φίλε» σε μουσική Γιάννη Σπανού και για πρώτη φορά τις «Τυχαίες Συναντήσεις» σε στίχους του εμβληματικού Μάνου Ελευθερίου και μουσική της διαχρονικής Λένας Πλάτωνος, που ήταν και παρούσα στο Ηρώδειο.
Λίγο πριν κλείσιμο της βραδιάς η Τάνια Τσανακλίδου κάλεσε στη σκηνή τον φίλο και συνοδοιπόρο χρόνων, ακορντεονίστα Παναγιώτη Τσεβά, ο οποίος τη συνόδευσε στο δικό του «Ροδακινάκι» σε στίχους Ελεάνας Βραχάλη.
Ο επίλογος έφερε στην Αθήνα άρωμα Παρισιού και αλλοτινών εποχών με το «La Foule» του «παντοτινού αηδονιού», Εντίθ Πιάφ, εξελληνισμένο από τον Άρη Δαβαράκη, σε μια μουσική παράσταση που δεν ήθελες να τελειώσει...
Μια βραδιά αξέχαστη για εμάς -τους τυχερούς που τη ζήσαμε- με την Τάνια Τσανακλίδου συγκινημένη να μιλάει στη ψυχή μας πλαισιωμένη από πλειάδα εξαιρετικών μουσικών σε ένα πρόγραμμα που επιμελήθηκε ενορχηστρωτικά με έναν εξαιρετικό τρόπο ο μαέστρος Νεοκλής Νεοφυτίδης.
«Οι Μοίρες μας» ένωσαν Τάνια...
Συντελεστές της παράστασης
Διεύθυνση ορχήστρας, Ενορχηστρώσεις Νεοκλής Νεοφυτίδης