Δεν πρόλαβε να περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που ο Sivert Høyem επισκέφτηκε την χώρα μας. Ήταν τον φετινό Απρίλιο, όταν έδωσε τέσσερις συναυλίες κάνοντας μία μίνι περιοδεία σε Ηράκλειο, Βόλο, Θεσσαλονίκη και Αθήνα (στο Πειραιώς 117 Academy). Επέστρεψε λοιπόν τέσσερις περίπου μήνες μετά για να "κλείσει" το καλοκαίρι μας και να "σφραγίσει" το φθινόπωρο με τον καλύτερο τρόπο, με δύο μοναδικές βραδιές στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού.
Εμείς βρεθήκαμε στην πρώτη sold out συναυλία του χτες 29 Σεπτεμβρίου και θα ακολουθήσει η δεύτερη την Κυριακή 2 Οκτωβρίου. Ο Νορβηγός καλλιτέχνης και πρώην frontman των Madrugada επιβεβαιώνει πως κάθε φορά είναι σαν εκείνη την πρώτη φορά πριν 15 χρόνια στο Ρόδον και η σχέση του με το ελληνικό κοινό είναι μια σχέση αμφίδρομη που ανανεώνεται και δυναμώνει στον χρόνο...
Εμείς βρεθήκαμε στην πρώτη sold out συναυλία του χτες 29 Σεπτεμβρίου και θα ακολουθήσει η δεύτερη την Κυριακή 2 Οκτωβρίου. Ο Νορβηγός καλλιτέχνης και πρώην frontman των Madrugada επιβεβαιώνει πως κάθε φορά είναι σαν εκείνη την πρώτη φορά πριν 15 χρόνια στο Ρόδον και η σχέση του με το ελληνικό κοινό είναι μια σχέση αμφίδρομη που ανανεώνεται και δυναμώνει στον χρόνο...
Το Ηρώδειο γέμισε από νωρίς, ενώ εμείς γνωρίζαμε εξαρχής πως η συναυλία θα ξεκινoύσε αυστηρά γύρω στις 21:00. Πράγματι, στις 21:10 εμφανίστηκε στη σκηνή η μπάντα και λίγα λεπτά μετά ο Sivert Høyem καταχειροκροτούμενος!
Η συναυλία ξεκίνησε με το "Lioness" από τον ομώνυμο προσωπικό του δίσκο που κυκλοφόρησε φέτος. Ακολούθησε το "Black & Gold" -τραγούδι που έχει επιλεγεί για τους τίτλους έναρξης νορβηγικής σειράς- συνοδεία ντεφιού και στη συνέχεια το σχετικά αδύναμο "January 3rd" επίσης από τον τελευταίο δίσκο του ερμηνευτή. Μετά το τέλος του τραγουδιού αυτού, ο Sivert Høyem μας καλωσόρισε και μας ευχαρίστησε: "Thank you Athens! This is actually happening!" .
Το επόμενο κομμάτι ήταν το "What's Οn Υour Μind?", από τον τελευταίο δίσκο των Madrugada πριν διαλυθούν το 2008. Όπως δήλωσε ο ίδιος, αυτός ο δίσκος είναι ένας από τους αγαπημένους του, όπως και το κομμάτι. Και όλων μας! Μετά από πολλά χειροκροτήματα και επευφημίες, άλλαξε κιθάρα και μας ζήτησε να δώσουμε ένα θερμό αθηναϊκό χειροκρότημα, όπως μόνο εμείς ξέρουμε στην Marie Munroe η οποία εμφανίστηκε στη σκηνή για να ερμηνεύσουν το ντουέτο του "Lioness", "My Thieving Heart". Δεν του χαλάσαμε χατίρι και χειροκροτήσαμε από καρδιάς. Το συγκεκριμένο υπέροχο ντουέτο συγκαταλέγεται στις πιο αισθαντικές στιγμές της βραδιάς... Η Munroe προχώρησε στο βάθος της σκηνής, μιας και έπειτα συνόδευσε με μελωδικά φωνητικά. Λίγο μετά ήχησαν νότες από το πιάνο... Ήταν το "Honey Bee", ξανά από τη δισκογραφία των Madrugada. Η φωνή του Høyem τόσο υπέροχα απόκοσμη, που με έκανε να σκέφτομαι καθ'όλη τη διάρκεια της βραδιάς πως είναι σαν ψέμα να έχει αυτή τη φωνή! Πολύ ωραία εκτέλεση του τραγουδιού, πολύ ωραία στιγμή για τη συναυλία. Έπειτα, ο Sivert έμεινε μόνος μαζί με τον πιανίστα στη σκηνή με την κιθάρα του χωρίς την υπόλοιπη μπάντα για να ερμηνεύσει το "Prisoner On The Road" που κυκλοφόρησε το 2010 με στόχο να ενημερώσει στη χώρα του σχετικά με το NRC, τον φιλανθρωπικό, μη κυβερνητικό οργανισμό Norwegian Refugee Council που προωθεί και προστατεύει τα δικαιώματα των ανθρώπων που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους για οποιονδήποτε λόγο (πόλεμο, βία, φυσικές καταστροφές κτλ).
Η συναυλία ξεκίνησε με το "Lioness" από τον ομώνυμο προσωπικό του δίσκο που κυκλοφόρησε φέτος. Ακολούθησε το "Black & Gold" -τραγούδι που έχει επιλεγεί για τους τίτλους έναρξης νορβηγικής σειράς- συνοδεία ντεφιού και στη συνέχεια το σχετικά αδύναμο "January 3rd" επίσης από τον τελευταίο δίσκο του ερμηνευτή. Μετά το τέλος του τραγουδιού αυτού, ο Sivert Høyem μας καλωσόρισε και μας ευχαρίστησε: "Thank you Athens! This is actually happening!" .
Το επόμενο κομμάτι ήταν το "What's Οn Υour Μind?", από τον τελευταίο δίσκο των Madrugada πριν διαλυθούν το 2008. Όπως δήλωσε ο ίδιος, αυτός ο δίσκος είναι ένας από τους αγαπημένους του, όπως και το κομμάτι. Και όλων μας! Μετά από πολλά χειροκροτήματα και επευφημίες, άλλαξε κιθάρα και μας ζήτησε να δώσουμε ένα θερμό αθηναϊκό χειροκρότημα, όπως μόνο εμείς ξέρουμε στην Marie Munroe η οποία εμφανίστηκε στη σκηνή για να ερμηνεύσουν το ντουέτο του "Lioness", "My Thieving Heart". Δεν του χαλάσαμε χατίρι και χειροκροτήσαμε από καρδιάς. Το συγκεκριμένο υπέροχο ντουέτο συγκαταλέγεται στις πιο αισθαντικές στιγμές της βραδιάς... Η Munroe προχώρησε στο βάθος της σκηνής, μιας και έπειτα συνόδευσε με μελωδικά φωνητικά. Λίγο μετά ήχησαν νότες από το πιάνο... Ήταν το "Honey Bee", ξανά από τη δισκογραφία των Madrugada. Η φωνή του Høyem τόσο υπέροχα απόκοσμη, που με έκανε να σκέφτομαι καθ'όλη τη διάρκεια της βραδιάς πως είναι σαν ψέμα να έχει αυτή τη φωνή! Πολύ ωραία εκτέλεση του τραγουδιού, πολύ ωραία στιγμή για τη συναυλία. Έπειτα, ο Sivert έμεινε μόνος μαζί με τον πιανίστα στη σκηνή με την κιθάρα του χωρίς την υπόλοιπη μπάντα για να ερμηνεύσει το "Prisoner On The Road" που κυκλοφόρησε το 2010 με στόχο να ενημερώσει στη χώρα του σχετικά με το NRC, τον φιλανθρωπικό, μη κυβερνητικό οργανισμό Norwegian Refugee Council που προωθεί και προστατεύει τα δικαιώματα των ανθρώπων που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους για οποιονδήποτε λόγο (πόλεμο, βία, φυσικές καταστροφές κτλ).
"Home, it's far beyond long lost horizons
Home I'll never see
For I'll be a prisoner of the road
And I hold no key that will ever set me free"
Για το "Into The Sea" με το οποίο συνέχισε, ζήτησε να τον συνοδεύσουμε με ρυθμικά παλαμάκια -πράγμα που κάναμε αυθόρμητα και δυνατά κατά τη διάρκεια όλης της συναυλίες-, για το "Boss Bossa Nova" επανεμφανίστηκε στο stage όλη η μπάντα και η σκηνή "στολίστηκε" με ξεχωριστό και ταιριαστό φωτισμό, ενώ στο "Görlitzer Park" από το album "Endless Love" τα έδωσε πραγματικά όλα νιώθοντας το κομμάτι και τους στίχους μην διστάζοντας να πέσει στα γόνατα. Και μετά... ήταν η σειρά του "Give It A Whirl" από το τέταρτο studio album του "Long Slow Distance". Πολύ δυνατό και δημοφιλές κομμάτι και εμείς τραγουδήσαμε το ρεφρέν μαζί του! Συνεχίσαμε εξίσου δυναμικά γιατί μας επεφύλασσε το "Majesty". Mετά το πέρας και αυτού, μας ρώτησε αν περνάμε καλά, η απάντησή μας ήταν κάτι παραπάνω από δεδομένη και σε εκείνο το σημείο μας παρουσίασε ονομαστικά τα μέλη της μπάντας του, λέγοντας πως φτάνουμε στο τέλος της βραδιάς. Και κάπου εκεί ήρθε το "Sleep Walking Man", το πρώτο single του "Lioness". Υπέροχοι στίχοι πραγματικά.
Ο Sivert Høyem και η μπάντα τότε έφυγαν από τη σκηνή αλλά ξέραμε πως δεν θα μας άφηναν χωρίς encore. Χρειάστηκαν πέντε λεπτά ασταμάτητου κυριολεκτικά χειροκροτήματος για να τους "πείσουμε" επιστρέψουν. "Step Into This Room" με τους στίχους του τραγουδιού να "φωτίζονται" σε όλο τη Ηρώδειο, "Fool To Your Crown", "Handsome Savior" και το "Moon Landing" του ομώνυμου album περιελήφθησαν σε αυτό το encore. Το κοινό φώναζε με κάθε ευκαιρία δυνατά πως επιθυμεί να ακούσει το "Strange Color Blue" αλλά ο Høyem μάς είπε γελώντας να καθίσουμε -μια και ήμασταν όρθιοι από τον ενθουσιασμό- και πως δεν νομίζει πως δέχονται "παραγγελιές"!
Συνέχισε λέγοντας πως δεν μπορεί να αποφύγει το να γίνει λίγο συναισθηματικός... Μας ευχαρίστησε για την παρουσία μας πολλάκις ενώ είπε χαρακτηριστικά πως το Ηρώδειο είναι ένα υπέροχο μέρος και το να παίζει σε αυτό είναι πάντα "too much". Συγκινητικός ήταν όταν είπε πως "σας ευχαριστώ που είστε μαζί μου όλα αυτά τα χρόνια μετά τη διάλυση των Madrugada. Δεν ήταν δεδομένο το να συνεχίσετε να είστε μαζί μου και γι'αυτό σας ευχαριστώ!".
Συνέχισε λέγοντας πως δεν μπορεί να αποφύγει το να γίνει λίγο συναισθηματικός... Μας ευχαρίστησε για την παρουσία μας πολλάκις ενώ είπε χαρακτηριστικά πως το Ηρώδειο είναι ένα υπέροχο μέρος και το να παίζει σε αυτό είναι πάντα "too much". Συγκινητικός ήταν όταν είπε πως "σας ευχαριστώ που είστε μαζί μου όλα αυτά τα χρόνια μετά τη διάλυση των Madrugada. Δεν ήταν δεδομένο το να συνεχίσετε να είστε μαζί μου και γι'αυτό σας ευχαριστώ!".
Ξαναέφυγαν από τη σκηνή και ενώ ετοιμαστήκαμε να φύγουμε κι εμείς, τα φώτα του Ηρωδείου δεν άναβαν. Καταλάβαμε τότε πως ο αγαπημένος Νορβηγός θα μας χαρίσει ένα ακόμη encore, όπως κι έγινε! Με τα "The Kids Are On High Street" και "Silences" -καθόλου σιωπηλά- έλαβε τέλος μια μαγική, γεμάτη δίωρη βραδιά...
Ήταν η πρώτη φορά που είδα και άκουσα live τον Sivert Høyem και με άφησε άφωνη. Είναι ένας performer που σε μαγεύει. Ένας χαρισματικός gentleman. Δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο από τις κοφτές χαρακτηριστικές του κινήσεις ή τον τρόπο που "διώχνει" το καλώδιο του μικροφώνου του για να σε κάνει να εστιάζεις μόνο σε εκείνον. Αλλά τι περισσότερο να χρειάζεται όταν κάποιος διαθέτει αυτή τη φωνή; Οι μουσικοί του ήταν όλοι εξαιρετικοί, τα έγχορδα προσέδωσαν απίστευτη χάρη στα κομμάτια, ο ήχος και οι φωτισμοί της διοργάνωσης βαθμολογούνται με άριστα. Όσοι βρέθηκαν χτες στο Ηρώδειο θα θυμούνται για καιρό αυτή τη νύχτα, μια νύχτα που θύμιζε τελετή, μια νύχτα για να ερωτευτεί κανείς κάτω από τον αθηναϊκό ουρανό... Τρέξτε όσοι μπορείτε την Κυριακή!
"Find me sleeping on my feet
The most delightful man you'll ever meet
And there's nothing that compares to him
To your own sleepwalking man
You know I wanna be on your side
Part of me just wants to run and hide
People scare me more than pain you know
Let's walk into the fray again"
ΥΓ. Μετά τη συναυλία ο Høyem γιόρτασε στο Dunkel Bar μαζί με τους συνεργάτες και τους φίλους του, όλους του θαυμαστές του. Μετά τη συναυλία της Κυριακής θα βρεθεί στο Barrett στου Ψυρρή. Ενημερωτικά!