Κεφάλαιο 26ο - I feel stupid and contagious, here we are now, entertain us...
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό ή πιο ανησυχητικό από ένα παιδί ή έναν έφηβο που σκοτώνει ανενδοίαστα και συμπεριφέρεται σαν εγκληματίας. Αυτά τα σημάδια - στην ελληνική, αλλά και σε άλλες κοινωνίες - δεν αφήνουν το περιθώριο να τα αγνοήσουμε και να πάμε παρακάτω. Διαφορετικά είμαστε χαμένοι.
Δύο συγγραφείς ασχολήθηκαν πρόσφατα με αυτό το δύσκολο και επώδυνο θέμα και ιδού οι καρποί των κόπων τους:
Σναφ - Ελένη Γιαννακάκη (Εκδόσεις Εστία)
Ομολογώ ότι δεν είχα ιδέα τι σημαίνει η λέξη snuff, μάλλον έχω ήδη μείνει πίσω. Έμαθα ότι πρόκειται για ένα φιλμ που καταγράφει μια πραγματική δολοφονία προκειμένου να προκαλέσει ηδονή στο θεατή. Έτσι και ο ήρωας του βιβλίου, ο Μανούσος που φαινομενικά έχει όλα τα φόντα για να δημιουργήσει μια ευτυχισμένη ζωή, βρίσκεται στα δεκατέσσερά του εθισμένος στα video games και στα role playing games, αντιμέτωπος με μια πραγματική σκηνή θανάτου, την οποία κινηματογραφεί. Αργότερα, παρακολουθούμε τη ζωή του σε δύο πιο ώριμες φάσεις και γινόμαστε μάρτυρες της μετατροπής του από θεατή σε δημιουργό αντίστοιχων σκηνών.
Ποιος φταίει για αυτό; Σύμφωνα με τη συγγραφέα, καθηγήτρια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, φταίμε εμείς όλοι, ως κοινωνία, για τα ηδονοθηρικά μας χαρακτηριστικά και για την ανοχή μας απέναντι στην καθημερινή εξοικείωση των παιδιών με κάθε είδους βία, την οποία τελικά αντιλαμβάνονται ως κάτι φυσιολογικό.
Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν - Lionel Shriver (Εκδόσεις Μεταίχμιο)
Εδώ η Αμερικανίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας μας παρουσιάζει τα γεγονότα, αλλά κυρίως τα συναισθήματα, από την οπτική γωνία της μητέρας του εφήβου - εγκληματία. Ο Κέβιν, λίγες μέρες πριν από τα δέκατα έκτα του γενέθλια, σκοτώνει στο σχολείο του εννιά ανθρώπους. Στην ερώτηση "Γιατί;" , αμέσως μετά την πράξη του, απαντά ότι δίνει στους ανθρώπους τη βία που κατά βάθος αποζητούν.
Η μητέρα του βλέπει ως μόνη λύση την εκλογίκευση των πράξεων του γιου της και προσπαθώντας απεγνωσμένα να τις εξηγήσει, γράφει απεγνωσμένες επιστολές στον χαμένο της σύζυγο, μέσα από τις οποίες μαθαίνουμε κι εμείς την ιστορία.
'Εχουν ήδη ξεκινήσει τα γυρίσματα για την κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου.
Φωτογραφίες από: Εστία & Μεταίχμιο
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό ή πιο ανησυχητικό από ένα παιδί ή έναν έφηβο που σκοτώνει ανενδοίαστα και συμπεριφέρεται σαν εγκληματίας. Αυτά τα σημάδια - στην ελληνική, αλλά και σε άλλες κοινωνίες - δεν αφήνουν το περιθώριο να τα αγνοήσουμε και να πάμε παρακάτω. Διαφορετικά είμαστε χαμένοι.
Δύο συγγραφείς ασχολήθηκαν πρόσφατα με αυτό το δύσκολο και επώδυνο θέμα και ιδού οι καρποί των κόπων τους:
Σναφ - Ελένη Γιαννακάκη (Εκδόσεις Εστία)
Ομολογώ ότι δεν είχα ιδέα τι σημαίνει η λέξη snuff, μάλλον έχω ήδη μείνει πίσω. Έμαθα ότι πρόκειται για ένα φιλμ που καταγράφει μια πραγματική δολοφονία προκειμένου να προκαλέσει ηδονή στο θεατή. Έτσι και ο ήρωας του βιβλίου, ο Μανούσος που φαινομενικά έχει όλα τα φόντα για να δημιουργήσει μια ευτυχισμένη ζωή, βρίσκεται στα δεκατέσσερά του εθισμένος στα video games και στα role playing games, αντιμέτωπος με μια πραγματική σκηνή θανάτου, την οποία κινηματογραφεί. Αργότερα, παρακολουθούμε τη ζωή του σε δύο πιο ώριμες φάσεις και γινόμαστε μάρτυρες της μετατροπής του από θεατή σε δημιουργό αντίστοιχων σκηνών.
Ποιος φταίει για αυτό; Σύμφωνα με τη συγγραφέα, καθηγήτρια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, φταίμε εμείς όλοι, ως κοινωνία, για τα ηδονοθηρικά μας χαρακτηριστικά και για την ανοχή μας απέναντι στην καθημερινή εξοικείωση των παιδιών με κάθε είδους βία, την οποία τελικά αντιλαμβάνονται ως κάτι φυσιολογικό.
Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν - Lionel Shriver (Εκδόσεις Μεταίχμιο)
Εδώ η Αμερικανίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας μας παρουσιάζει τα γεγονότα, αλλά κυρίως τα συναισθήματα, από την οπτική γωνία της μητέρας του εφήβου - εγκληματία. Ο Κέβιν, λίγες μέρες πριν από τα δέκατα έκτα του γενέθλια, σκοτώνει στο σχολείο του εννιά ανθρώπους. Στην ερώτηση "Γιατί;" , αμέσως μετά την πράξη του, απαντά ότι δίνει στους ανθρώπους τη βία που κατά βάθος αποζητούν.
Η μητέρα του βλέπει ως μόνη λύση την εκλογίκευση των πράξεων του γιου της και προσπαθώντας απεγνωσμένα να τις εξηγήσει, γράφει απεγνωσμένες επιστολές στον χαμένο της σύζυγο, μέσα από τις οποίες μαθαίνουμε κι εμείς την ιστορία.
'Εχουν ήδη ξεκινήσει τα γυρίσματα για την κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου.
Φωτογραφίες από: Εστία & Μεταίχμιο