Πριν από περίπου μία βδομάδα, το μουσικόφιλο κοινό της Αθήνας έζησε μια πολύ δυνατή βραδιά με γκάζια! Δύο ιστορικά συγκροτήματα της ελληνικής αγγλόφωνης ροκ σκηνής, που επηρέασαν τις μπάντες – κι όχι μόνο - των επόμενων δεκαετιών και που κατάφεραν να παραμείνουν «βράχοι» ή rock(s) στην πάροδο των χρόνων, ένωσαν τις δυνάμεις τους επί σκηνής και απέδειξαν την (αναμφισβήτητη) διαχρονικότητά τους.
Ο λόγος, φυσικά, για τους The Last Drive και τους Nightstalker, που μοιράστηκαν τη σκηνή της Τεχνόπολης Δήμου Αθηναίων την Παρασκευή 14/9/2018, σε μια βραδιά που περιμέναμε καιρό. Πρόκειται για μια εμφάνιση που είχε ανακοινωθεί από την Goodheart Productions αρκετούς μήνες πριν και που είχε προκαλέσει τεράστιο ενθουσιασμό στους λάτρεις των δύο συγκροτημάτων, ενώ, παράλληλα, είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον και όσων αγαπούν γενικά τη ροκ μουσική.
Ο χώρος της Τεχνόπολης γέμισε – όχι ασφυκτικά – με κόσμο που φαινόταν ότι ακολουθεί τις δύο μπάντες χρόνια, αλλά και με άτομα νεαρότερης ηλικίας. Πολλοί, μάλιστα, έφεραν μαζί τα μικρά παιδιά τους, κάτι που δήλωνε ακόμη πιο έντονα το πέρασμα της μουσικής από γενιά σε γενιά κι αυτό ήταν πανέμορφο. Αυτή η συναυλία δεν ήταν «συνάντηση παλαιών συμμαθητών», αλλά μια γέφυρα παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος μέσα από τη μουσική.
Την έναρξη της συναυλίας έκαναν οι Black Hat Bones, η heavy rock μπάντα από τη Σπάρτη, που είχαν στη διάθεσή τους ένα μισάωρο, προτού ανέβουν στη σκηνή οι δύο headliners. Γεμάτοι ενέργεια, ζωντάνια και με μια απίστευτη δυναμική, αποτέλεσαν μια εξαιρετική επιλογή, προκειμένου να μας βάλουν στο κατάλληλο κλίμα και να ζεστάνουν τον κόσμο. Ξεκινώντας με τα “I Am the Sun” και “Howl in Me”, αύξησαν βαθμιαία την ένταση με τα πιο δυναμικά “Back with a Black Heart” και “High Gain Devil Rockers” και έκλεισαν το σετ τους αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις.
Μετά από λίγο ανέβηκαν στη σκηνή οι Last Drive (το ποιοι βγήκαν πρώτοι και ποιοι δεύτεροι δεν είχε να κάνει σε καμία περίπτωση με τη σημαντικότητα της κάθε μπάντας), οι οποίοι ξεκίνησαν να παίζουν, αφού πρώτα ο Αλέξης Καλοφωλιάς μας καλωσόρισε με μια φράση που τα «έλεγε» όλα. Το «Αγάπη, ελευθερία και ροκ εν ρολ», απλό, γεμάτο και απολύτως ταιριαστό, έδωσε πάσα στην έκρηξη ηλεκτρισμού των The Last Drive που ξεκίνησαν με το διασκευασμένο "Outlaw" του Alan Vega, για να ακολουθήσει το εκπληκτικό "A Glass of Broken Dreams".
Ευχαρίστησαν την διοργάνωση και εξέφρασαν τη χαρά τους που θα έπαιζαν εκείνο το βράδυ με τα «αδέρφια τους», όπως αποκάλεσαν τους Nightstalker. Ο ήχος στα πρώτα 3-4 τραγούδια δεν ήταν πολύ καλός, αλλά αυτό δεν επηρέασε κανέναν ούτε πάνω ούτε κάτω από τη σκηνή. Άλλωστε το θέμα λύθηκε πολύ γρήγορα και οι The Last Drive, που ήταν σε απίστευτη φόρμα, ερμήνευσαν τραγούδια από το πρόσφατο άλμπουμ που φέρει στον τίτλο του το όνομά τους. Τα καινούργια "Snakecharmer", "Angel", "The Wave", "White Knuckles" και "Always the Sun" μας παρέσυραν στις live εκτελέσεις τους, ενώ το κοινό έδειξε να τα χαίρεται εξίσου με τις παλιά κομμάτια τους.
Το κέφι ανέβαινε ολοένα και περισσότερο με τους Αλέξης Καλοφωλιά, Γιώργο Καρανικόλα, Χρήστο Μιχαλάτο και Στέφανο Φλώτσιο να έχουν μια πολύ καλή εμφάνιση. Μια από τις καλύτερες στιγμές τους στα τραγούδια που ακολούθησαν ήταν η εκτέλεση του "Alabama Blues" του J.B. Lenoir, καθώς και του "54/40 or Fight" των Dead Moon, με τον Alek K να το αφιερώνει στον Fred Cole.
Σημαντική, επίσης, ήταν η στιγμή που ο κόσμος ξεκίνησε να φωνάζει συνθήματα για τον Παύλο Φύσσα, με αφορμή τη συμπλήρωση πέντε χρόνων από τη δολοφονία του, με τον Alex K να δηλώνει από το μικρόφωνο πως «Οι φασίστες δεν έχουν θέση σε καμία πόλη». Οι The Last Drive έκλεισαν το σετ τους παίζοντας τα "I Love Cindy","Baby It’s Real", "The Bad Roads" και "Gone Gone Gone" το ένα μετά το άλλο και αφήνοντας μια garage μουσική γεύση.
Οι Nightstalker πήραν τη σκυτάλη και ξεκίνησαν δυναμικά τη δική τους μία ώρα, με πάθος και stoner rock διάθεση. Ο Αργύρης Γαλιατσάτος, μια παρουσία που γέμιζε ολόκληρη τη σκηνή, έδωσε το έναυσμα για να «ανέβει» ακόμη περισσότερο το κοινό της Τεχνόπολης. Ήδη από τα πρώτα "Go Get Some" και "Superfreak" πολλά κεφάλια κουνιούνταν στον ρυθμό, ενώ στο άκουσμα του "Just A Burn" το κέφι άναψε για τα καλά.
Δεν άναψε, όμως, μόνο αυτό, αφού στην ώρα των Nightstalker έκαναν την εμφάνισή τους τα καπνογόνα και τα «κόκκινα σύννεφα» στον χώρο της Τεχνόπολης. Το κοινό διασκέδαζε πραγματικά το σετ τους, ενώ φάνηκε πως μεγάλο μέρος του κόσμου που παρευρέθηκε στη συναυλία, είχε έρθει για την εν λόγω μπάντα. Ο εξαιρετικός τους ήχους, η απίστευτη δυναμική τους και το δέσιμο των Αργύρη Γαλιατσάτου, Ανδρέα Λάγιου, Τόλη Μότσιου και Ντίνου Ρούλου, μας χάρισε ένα πολύ καλό live με μοναδική ενέργεια.
Από το setlist τους δεν έλειψαν τραγούδια από την πιο πρόσφατη δουλειά τους "As Above, So Below" και, συγκεκριμένα, τα "Zombie Hour" και "Forever Stoned". Μια ακόμη στιγμή, όμως, πέρα από το προαναφερόμενο "Just A Burn", στην οποία μπορούσες να νιώσεις την ένωση των ανθρώπων πάνω και κάτω από τη σκηνή, ήταν στο "Children of the Sun", αλλά και το "Trigger Happy" με το οποίο έκλεισαν το σετ τους μπροστά από το εκστασιασμένο κοινό που είχε αφεθεί για τα καλά στη μουσική των Nightstalker.
Και τότε ήρθε η στιγμή που όλοι περιμέναν (ή ήλπιζαν). Οι The Last Drive και οι Nightstalker μαζί στη σκηνή, με δύο τραγούδια των πρώτων, τα "Killhead Therapy" και "Holy War" και δύο των δεύτερων, τα "Spit" και "This Is U", και με πολλά χειροκροτήματα από το κοινό. Ήταν, ομολογουμένως, οι πιο έντονες στιγμές της βραδιάς, αλλά και οι πιο συγκινησιακά φορτισμένες, βλέποντας και ακούγοντας τις δύο μπάντες μαζί, σαν αφέρφια, σαν οικογένεια και ως δύο εμβληματικά συγκροτήματα που ξεκίνησαν την ιστορία τους πριν από πολλά χρόνια και τη συνεχίζουν με συνέπεια, πορευόμενοι δίπλα δίπλα.
*Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Μιχάλη Τσεσμετζή και το MixGrill.