Vassilikos - Amazing Grey

Το "Amazing Grey" είναι ο δίσκος που μόνο εκείνος μπορεί να φτιάξει. Ο Βασιλικός είναι τόσο κοντά στην βρετανική pop με πλήρη γνώση, εμπειρία και ταλέντο, που δύσκολα θα μπορούσε να κάνει κάτι λίγο, κάτι λιγότερο από το "Amazing Grey".

Αποτελείται από δέκα τραγούδια και μάλιστα σε κανένα από αυτά ο δημιουργός τους δεν αποτυγχάνει. Είναι ένας άκρως μελωδικός και «φωτεινός» δίσκος, με έντονες και πλούσιες συνθέσεις κι ακόμη πιο πλούσιες ενορχηστρώσεις. Πολλές και διαφορετικές μουσικές ιδέες που εμπλουτίζουν το σύνολο, κάνοντάς το ιδιαίτερα ελκυστικό (ίσως κάποιες μικρές στιγμές κάπως αγχωτικό).

Το album ανοίγει ιδανικά με μια δυναμική τετράδα τραγουδιών. Το electro pop "Anybody Lost?" φέρνει στο μυαλό μου το Trainspotting. Το "The Opposite Of Love" θέτει πολύ ψηλά τον πήχη κι αναρωτιέσαι τι θα επακολουθήσει. Στο "Tik Boom Crash" τα γκάζια συνεχίζονται και τα πειραγμένα φωνητικά του Βασιλικού εξακολουθούν να διατηρούν τη μαγεία τους (όμως αν έπρεπε να επιλέξω ένα τραγούδι που θα αφαιρούσα από το album θα ήταν αυτό). Το ίδιο συμβαίνει και στο επόμενο "You Wouldn't Last A Day In My Head", που ξεχωρίζει μελωδικά, κι είναι ακριβώς αυτό το σημείο που λες, πως τίποτε δεν είναι τυχαίο, πως οι Raining Pleasure ήταν μια μπάντα που απαρτιζόταν από τεράστιους μάστορες.

Έπειτα από την καταιγίδα των τεσσάρων πρώτων τραγουδιών, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο ιδιαίτερα και φαντασμαγορικά, με ξεχωριστή στιγμή το "Venus In An Ambulance", που δεν θα μου έκανε εντύπωση αν ζήλευε ο Gonzalez των M83. Ακολουθούν το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου που είναι λες κι έχει βγει από μια υπέροχη, αγγλική, γκρίζα βόλτα και το "Blue" (αχ, αυτή η φυσαρμόνικα). Γενικότερα πιστεύω πως το "Amazing Grey" είναι ένα album που είναι κρίμα που έχει κυκλοφορήσει από Έλληνα καλλιτέχνη και δημιουργό. Πιστεύω πως αξίζει παγκόσμια αποδοχή και τύχη.

Η μελαγχολική χροιά της φωνής του Βασιλικού κι οι μοναδικές ερμηνείες του θα είναι το νούμερο ένα στοιχείο που θα δίνει πάντα το κάτι παραπάνω σε κάθε δουλειά που εμπλέκεται. Μα στο "Amazing Grey" αποδεικνύεται πως δεν είναι μόνο αυτό, αλλά πολλά περισσότερα. Το χρειαζόταν ένα τέτοιο album, όχι φυσικά γιατί είχε να αποδείξει τίποτε, απλά για να ξεκαθαρίσει τα πράγματα σε εμάς τους αδαείς, για το ποιος πραγματικά είναι ή μπορεί να είναι (ελάτε, ξινίσαμε κάποιοι με τις διασκευές, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας).

Και για να εξηγούμαστε, σχετικά με τον παραπάνω «υπότίτλο» «Δίπλα στο Βασιλικό ποτίζεται κι η γλάστρα». Ο Βασιλικός με τη μπάντα του έριξε τον σπόρο της καλής βρετανικής pop και δίπλα τους ποτίστηκαν πολλές μπάντες της ημεδαπής και πίστεψαν στο όνειρο μιας ανάλογης πορείας. Πάνω από μια δεκαετία μετά από την εποχή των Raining Pleasure, ο Βασιλικός δείχνει ξανά πώς παίζεται το παιχνίδι. Μπορεί να καθυστέρησε αρκετά, πιθανότατα γιατί είναι συγκεντρωτικός και τελειομανής, με τέτοιον τρόπο που να μην αφήνει τίποτε στην τύχη. Ή απλά γιατί μπορεί.