Το δημοσιογραφικό κλισέ θέλει τους συντάκτες του πολιτιστικού ρεπορτάζ να συνομιλούν με τους καλλιτέχνες ανάμεσα σε πρόβες και εμφανίσεις, σε θέατρα, μουσικές σκηνές και συναυλίες. Στο MixGrill επιδιώκουμε να καταρρίψουμε τα κλισέ, γιατί ούτως ή άλλως δεν μας εκφράζουν. Με αφορμή την κυκλοφορία του πρώτου ολοκληρωμένου τους άλμπουμ, την κάθοδο στην Αθήνα για την επικείμενη συναυλία τους στο Κύτταρο στις 13 Φεβρουαρίου, βρεθήκαμε με τους ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC στην πρόβα τους.
Με φόρα από τον ακριτικό Έβρο, το δυναμικό τρίο, με ήχο από νταούλι και γκάιντα και γκάζια από ηλεκτρική κιθάρα, ήρθε για να μείνει.
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: Η Πρόβα
Τα τηλέφωνα είχαν γίνει, η ώρα και ο χώρος από μέρες καθορισμένα. Σε μια από τις πιο όμορφες γειτονιές της Αθήνας. Βρέθηκα σε ένα μικρό, αλλά καλόγουστο και εργονομικό στούντιο. Με υποδέχτηκαν σαν να γνωριζόμασταν χρόνια. Ευγενέστατοι, φιλικοί και φιλόξενοι. Άξιοι οικοδεσπότες. Συστηθήκαμε και πήρα αμέσως την θέση μου, πίσω από τον Μάρκο Κουτσιανά, τον ηχολήπτη της μπάντας και καθ’ ομολογίας όλων των υπολοίπων, ισότιμο τέταρτο μέλος του σχήματος, που κάνει όλη την «βρώμικη» δουλειά και δεν φαίνεται στην σκηνή.
Η μουσική πήρε την θέση της στο χώρο και μαζί μ' αυτό άρχισαν και οι δικές μου απορίες, βλέποντας την τεράστια κονσόλα που αρχόντευε ο Μάρκος. Κι εκείνος χαμογελαστά εξηγούσε, έχοντας πάντα το νου του στον ήχο των παιδιών.
Μικρές παύσεις για υποδείξεις και συμβουλές. Έμφαση στην λεπτομέρεια και πολλή δουλειά στις… παύσεις. (Σ.σ: για τους γνώστες της μουσικής, οι παύσεις είναι αναπόσπαστο κομμάτι ενός ολοκληρωμένου μουσικού έργου). Δημιουργικός διάλογος και πάλι μουσική. Και τι μουσική!
Μου έκανε εντύπωση η ηρεμία και χαλαρότητα των κινήσεων των παιδιών ακόμα και σε στιγμές που η ένταση και η ενέργεια της μουσικής ήταν υψηλή και εύκολα μπορούσε να σε παρασύρει. Η συνεννόηση μεταξύ των μουσικών ήταν υποδειγματική και αναρωτήθηκα: Καλά εδώ δεν πέφτουν μπινελίκια; (τα κλισέ που λέγαμε παραπάνω). Νομίζω ότι όση ώρα βρισκόμουν εκεί δεν σταμάτησα να κουνιέμαι. Και πραγματικά το προσπάθησα πολύ. Κανείς δεν μπορεί να κάτσει ακίνητος όταν παίζουν οι ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC!
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: Η Κουβέντα
Αφού τελειώσαμε το δημιουργικό κομμάτι της πρόβας, βρεθήκαμε όλοι μαζί (βεβαίως και ο Μάρκος) σε παρακείμενο παραδοσιακό καφενείο για την κουβεντούλα μας:
Να πάρω τα πράγματα από την αρχή. Ο Γιώργος (Σταυρίδης) και ο Βάιος (Χαροκοπίδης) παίζουν μαζί από το 2008 σε γάμους, πανηγύρια, δρόμους και λοιπές εκδηλώσεις και σε γιούρτα το 2015 συναντήσατε τον Πάνο (Γκίνης). Καλά τα λέω;
Γ.Σ: Μια χαρά τα λες. Αν και είπαμε οι ίδιοι και έχει δημοσιευτεί ότι ξεκινήσαμε το 2008 εκ των υστέρων ανακαλύψαμε μια φωτογραφία του 2006 που παίζουμε μαζί. Οπότε ξεκινήσαμε λίγο νωρίτερα.
Β.Χ: (Γελάει) Δεν θυμόμασταν πότε αρχίσαμε.
Τι είναι ρε παιδιά η γιούρτα να μάθουμε και εμείς;
Γ.Σ: Η γιούρτα είναι στρογγυλή «μογγολική» σκηνή. Υπήρχε ένα μουσικό project από το ΚΠΙΣΝ το οποίο λεγόταν “Caravan Project” στα πλαίσια του οποίου δύο βαν και μια γιούρτα ταξίδευαν σε όλη την Ελλάδα και κάνανε στάσεις σε προγραμματισμένα μέρη και στην σκηνή αυτή (γιούρτα) γίνονταν κάποιες μουσικές εκδηλώσεις. Είχαν καλέσει εμένα και τον Βάϊο που παίζαμε μαζί και εκεί βρισκόταν και ο Πάνος με κάποιο άλλο γκρουπ. Βέβαια νωρίτερα ο Πάνος είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον να βρεθούμε και να παίξουμε παρέα. Μέχρι τότε δεν είχε γίνει. Δεν βόλευε. Φαντάσου κατοικούσαμε σε τρία διαφορετικά μέρη όλοι μας. Ξάνθη - Ορεστιάδα – Αλεξανδρούπολη. Σε εκείνη λοιπόν τη γιούρτα δόθηκε η ευκαιρία και παίξαμε παρέα. Κι απ’ το πρώτο κυριολεκτικά τραγούδι δέσαμε. Να φανταστείς δύο μέρες αργότερα είχαμε ένα live στην Κομοτηνή κι ήρθε κι ο Πάνος μαζί μας σαν μέλος της μπάντας κι έκτοτε παίζουμε παρέα.
Και η μουσική σας ανήκει στο είδος της «Πανκοπανηγυροψυχεδέλειας»;
Π.Γ: Ήρθες διαβασμένος, πολλοί δυσκολεύονται να το πουν.
Γ.Σ: (Γελάει) Ανήκουμε σε αυτό το... παραδοσιακό είδος.
Και Θραξ και Πανκς; Ποια ανάγκη σας γέννησε αυτόν το συγκερασμό;
Β.Χ: Η φυσική ροή των πραγμάτων. Από την μια είχαμε τα παραδοσιακά ακούσματα του τόπου μας κι από την άλλη ακούγαμε και ξένη μουσική. Ήταν φυσικό κι επόμενο να προκύψει αυτό το μείγμα μουσικής.
Γ.Σ: Όταν γνωριστήκαμε με τον Βάιο, ακούγαμε και οι δύο πανκ μουσική και παράλληλα παίζαμε παραδοσιακή. Συνυπήρχε η καφρίλα της πανκ ροκ μουσικής με την παραδοσιακή. Κι όταν κάποια στιγμή το 2010 χρειάστηκε να παίξουμε σε ένα φεστιβάλ και ζήτησαν το όνομά μας αυθόρμητα μας βγήκε αυτό.
Η ιδέα της μίξης παραδοσιακής μουσικής με μοντέρνα στοιχεία δεν είναι καινούργια. Από τις αρχές του ‘70 η Μαρίζα Κωχ, Τα Μπουρμπούλια έχουν πάρει παραδοσιακά δημοτικά τραγούδια και έχουν καταθέσει τις δικές τους εκδοχές. Με όχημα την παράδοση, πόσο μακριά μπορεί να φτάσει κανείς;
Π.Γ: Κοίτα αν είσαι κοντόφθαλμος, ό,τι μουσική και να πάρεις δεν πας πουθενά. Είτε κλασσική είτε παραδοσιακή.
Γ.Σ: Αυτό το είδος μουσικού πειραματισμού ήταν πολύ μπροστά για εκείνη την εποχή και βέβαια αφορούσε λίγο κόσμο.
Β.Χ: Γενικά παλιότερα, υπολογίζαμε καλύτερα οτιδήποτε ξενόφερτο, ειδικά στην μουσική. Τώρα αυτή η συνθήκη έχει αλλάξει. Υπάρχει λιγότερο κόμπλεξ για την παραδοσιακή μουσική.
Π.Γ: Υπάρχει μια παγκόσμια τάση στην μουσική όχι μόνο στην Ελλάδα. Οι Dropkick Murphys παίζουν παραδοσιακή Ιρλανδική μουσική, οι Gogol Bordello παίζουν παραδοσιακή gypsy μουσική.
Υπάρχουν όρια στην μουσική; Εδώ στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει να βάζουμε ταμπέλες κι ετικέτες;
Μ.Κ: (Μιλάει ο Μάρκος κι όλοι παρακολουθούν) Και γιατί να υπάρχουν όρια στην μουσική; Αυτό βέβαια προϋποθέτει μεγάλη προσοχή και σεβασμό ειδικά όταν παίρνεις ένα τραγούδι που προϋπάρχει και θέλεις να το αποδώσεις διαφορετικά.
Β.Χ: Νομίζω ότι δεν υπήρχαν ποτέ όρια στην μουσική ειδικά από τους μουσικούς. Κανένας μουσικός δεν λέει παίζω μπλουζ , παίζω ροκ. Μερικές φορές για να κατανοήσει ο κόσμος, οι ακροατές, προκύπτουν διαχωρισμοί.
Γ.Σ: Δεν υπάρχουν όρια στην μουσική δημιουργία.
Π.Γ: Όσο προχωρά η μουσική υπάρχουν αλληλεπιδράσεις από διαφορετικά είδη και αυτό είναι το νόημα της εξέλιξης. Υπάρχουν πολλά γκρουπ που κάνουν πειραματική μουσική.
Μαζί με τους Villagers of Ioannina City μήπως φέρατε την «εκδίκηση» του κλαρίνου, του νταουλιού και της γκάιντας; Για πολλά χρόνια αυτά τα όργανα ήταν «δεύτερης διαλογής».
Γ.Σ: Νομίζω ότι δεν υπάρχει πια η προκατάληψη που υπήρχε παλιότερα.
Π.Γ: Δεν τίθεται θέμα εκδίκησης. Παίζουμε απλά μουσική, όποιος θέλει το ακούει. Εκμεταλλευόμαστε τον μουσικό πλούτο, του τόπου καταγωγής μας.
Β.Χ: Έχουν αλλάξει οι συνθήκες και η νοοτροπία, ο κόσμος είναι πιο ώριμος για να δεχτεί μια άλλη πρόταση.
Μια μερίδα του κόσμου, προτιμά την παραδοσιακή μουσική «άσπιλη» από αλλότρια στοιχεία, τι έχετε να πείτε;
Γ.Σ: Αυτό είναι πολύ σχετικό. Θα πρέπει να ορίσουμε ποια είναι η αυθεντική απόδοση ενός παραδοσιακού σκοπού/ τραγουδιού γιατί όλα αυτά δέχθηκαν αλλοιώσεις και προσθήκες με το πέρασμα του χρόνου. Πώς θα καθορίσουμε κάτι σαν γνήσιο;
Π.Γ: Λαογραφικά, νομίζω ότι η παραδοσιακή μουσική ορίζεται μέχρι το σημείο που περνούσε από γενιά σε γενιά προφορικά γιατί δεν υπήρχε δυνατότητα ηχογράφησης. Από την στιγμή που υπήρξε ηχογράφηση σταματάει και η παραδοσιακή μουσική. Πόσο έχει μείνει ανεπηρέαστη μέχρι την πρώτη καταγραφή. Αυτό που έφτασε σε εμάς είναι το αυθεντικό;
Β.Χ: Υπάρχουν ηχογραφημένες εκτελέσεις κάποιων παραδοσιακών τραγουδιών 60 - 70 ετών που θεωρούνται «κλασικές» και που έχουν κλαρίνο , ούτι και άλλα όργανα, τα οποία ήταν σύγχρονα της εποχής της ηχογράφησης και όχι της αρχικής μορφής της δημιουργίας του τραγουδιού. Τι λέμε τώρα.
Σε συνέντευξη έχετε δηλώσει: «Περπατάμε πάνω στην παράδοση και κάνουμε στάση όπου μας ερεθίσει την καρδιά και το αυτί. Έτσι την παλεύουμε…» Να υποθέσω ισχύει;
Β.Χ: Βεβαίως αλλιώς δεν θα είχε και νόημα. Αυτό ακριβώς κάνουμε.
Π.Γ: (Γελάει) Έχουμε πει τέτοια πράγματα εμείς;
Γ.Σ: Ακόμα και να μην το χουμε πει μας αντιπροσωπεύει.
Ο πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος σας κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο, τι ανταπόκριση έχετε εισπράξει από τον κόσμο;
Β.Χ: Υπάρχει πάρα πολύ θετική αντιμετώπιση από τον κόσμο. Περιμέναμε ότι θα πάει καλά αλλά σιγά σιγά ξεπερνάει τις αρχικές μας προσδοκίες.
Π.Γ: Υπάρχουν και κάποια σχόλια του τύπου «Αφήστε ήσυχη την παράδοση» και αρνητικές φωνές.
Τώρα που το ανέφερες, διαβάζετε τα σχόλια του κόσμου; Σας επηρεάζουν, προβληματίζεστε;
Γ.Σ: Τα διαβάζουμε.
Π.Γ: Τα διαβάζουμε αλλά δεν μας επηρεάζουν. Τώρα που το λες εστιάζουμε πιο πολύ στα αρνητικά σχόλια.
Για πες αυτό έχει ενδιαφέρον. Τι γίνεται με τα αρνητικά;
Π.Γ: Κοίτα ένα θετικό σχόλιο, κακά τα ψέματα σου δίνει φτερά. Ένα αρνητικό σχόλιο, εφόσον δεν είναι κακόβουλο, μπορεί να σε κάνει να δεις κάποια πράγματα από άλλη οπτική και να σε εξελίξει.
Β.Χ: Βασικά φιλτράρουμε τα αρνητικά σχόλια και βρίσκουμε αδυναμίες μας και προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι. Επειδή βρισκόμαστε μέσα στην δημιουργία μιας μουσικής, μιας ενορχήστρωσης ή εκτέλεσης δεν έχουμε την δυνατότητα κάτι να το δούμε αποστασιοποιημένα. Μια παρατήρηση, ένα σχόλιο μπορεί να μας κάνει να δούμε κάτι με διαφορετική ματιά. Ένα «φρέσκο» αυτί μπορεί να αντιληφθεί αν κάτι δεν πάει καλά.
Μασκότ σας είναι ο «γκάτζος» (σ.σ: γάιδαρος, εξού και η γνωστή στους φαντάρους Γκατζολία). Είναι δείγμα αυτοσαρκασμού; Γιατί κάποιος που αυτοσαρκάζεται συνήθως δεν κωλώνει πουθενά.
Π.Γ: Η αλήθεια είναι ότι μας αρέσει να αυτοσαρκαζόμαστε.
Γ.Σ: O «γκάτζος» έχει ένα συμβολισμό. Καταρχήν είναι δικέφαλος και με μοϊκάνα. Αυτό είναι «αντίδραση» στις βυζαντινές σημαίες, Βυζάντιο κ.λ.π και στην προσκόλληση στο παρελθόν. Στην τελική αυτοί είμαστε.
Π.Γ: Δικέφαλο αετό εσείς, δικέφαλο «γκάτζο» εμείς.
Β.Χ: Χώρια που πετάει ο γάιδαρος. (γέλια)
Έχετε σκεφτεί ποιο θα είναι το επόμενο βήμα;
Β.Χ: Θα πιούμε τον καφέ και θα πάμε σπίτια μας. (πολλά γέλια)
Γ.Σ: Δεν κάνουμε μακροπρόθεσμα σχέδια.
Π.Γ: Με την ολοκλήρωση του δίσκου και την κυκλοφορία του σίγουρα κλείνει ένας κύκλος και ανοίγει ένας νέος.
Β.Χ: Θέλουμε να ετοιμάσουμε δισκογραφικά μια δουλειά με δικά μας τραγούδια, συναυλίες σε Ελλάδα κι εξωτερικό.
Πήρα καλή πάσα τώρα. Γνωρίζω ότι τον άλλο μήνα έχετε συναυλία στην Στουτγάρδη (27/3) η ιδέα του εξωτερικού υπάρχει;
Π.Γ: Ναι βέβαια.
Γ.Σ: Έχουμε πολλές προτάσεις για εξωτερικό αλλά δεν τις έχουμε βάλει κάτω να τις μελετήσουμε. Έχουμε Γερμανία, υπάρχει ένα φεστιβάλ στην Βέρνη στην Ελβετία που μας ενδιαφέρει. Θα δούμε.
Μια ερώτηση που θα θέλατε πολύ να απαντήσετε και που ποτέ δεν έγινε;
Π.Γ: Παλιότερα, θα ήθελα να μας ρωτήσουν κάτι για την ελληνική ροκ μουσική σκηνή. Τι γίνεται και δεν βγαίνουν νέες μπάντες αλλά τα τελευταία χρόνια έχουν προκύψει ωραία πράγματα.
Β.Χ: Μια ερώτηση που ποτέ δεν έγινε θα μπορούσε να αφορά το τεχνικό κομμάτι.
Όταν λες τεχνικό κομμάτι, εννοείς τις τεχνικές δυσκολίες που μπορεί να έχει μια συναυλία;
Β.Χ: Ναι. Και ποιος ο ρόλος του τεχνικού ήχου/ηχολήπτη σε μια συναυλία γιατί είναι απαραίτητος σε μας, σε όλες τις μπάντες γενικά. Πόσο σημαντική είναι η παρουσία του;
Πόσο σημαντική είναι η παρουσία του Μάρκου (ηχολήπτη) για σας;
Β.Χ: Είναι ο άνθρωπος που μεταφέρει όσο καλύτερα γίνεται την δουλεία μας στον θεατή – ακροατή. Είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στην σκηνή και στον κόσμο. Η εικόνα (ήχος) του συγκροτήματος και το πώς θα φτάσει κάτω αρχίζει και τελειώνει σ’ αυτόν. Δεν είναι απλά ένας συνεργάτης είναι ένα ακόμα όργανο στην μπάντα.
Στις 13 Φεβρουαρίου, έχετε συναυλία στο ΚΥΤΤΑΡΟ. Θα κάνετε αυτά που είδα κι άκουσα στην πρόβα. Πω πω τι μας περιμένει;
Β.Χ: Έχεις δει μόνο σημεία, τα καλά τα κρύψαμε (γελάει).
Π.Γ: Παίξαμε μόνο εισαγωγές , τα υπόλοιπα στην συναυλία (γελάει).
Γ.Σ: Επιδιώκουμε σε κάθε συναυλία να υπάρχει μια συνεχή ροή σε αλληλεπίδραση πάντα με τον κόσμο. Κάθε ζωντανή μας εμφάνιση έχει
άφθονη «Πανκοπανηγυροψυχεδέλεια»!
*Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Κωνσταντίνο Ρουμελιώτη και το MixGrill.
(Ευχαριστούμε τα παιδιά από το Συνεργατικό Καφενείο Ακαδημίας Πλάτωνος για την φιλοξενία και τα καφεδάκια του)
THRAX PUNKS - ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΙΣΚΟΥ
ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020
LIVE στο Κύτταρο (Ηπείρου 48 & Αχαρνών)
ΠΟΡΤΕΣ: 21.00
ΕΝΑΡΞΗ: 21.30
ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ: ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ:7€ / ΤΑΜΕΙΟ:9€