Το 2020 ήταν η πιο ιδιαίτερη και δύσκολη από πολλές απόψεις χρονιά της ζωής μας. Λόγω της πανδημίας οι ανάγκες μας από συνεχή και πολύπλευρη ενημέρωση ήταν σχεδόν επιτακτική για τους περισσότερους από εμάς. Λογικό επακόλουθο λοιπόν ήταν να υπάρχει σημαντική αύξηση της ακροαματικότητας για τους περισσότερους ειδησεογραφικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς για όλες σχεδόν τις ζώνες τους. Απόψεις ειδικών επιστημόνων, λοιμωξιολόγων, γιατρών πολλών ειδικοτήτων, ψυχολόγων, πολιτικών, απλών ανθρώπων από διάφορα μέρη του πλανήτη μας έφταναν καθημερινά στα αυτιά μας μέσω των ραδιοφωνικών εκπομπών.
Στον αντίποδα, λόγω της πολύωρης παραμονής στα σπίτια μας και σε αρκετές περιπτώσεις για κάμποσους από εμάς, και λόγω του ξαφνικού ελεύθερου χρόνου μακριά από τις καθημερινές επαγγελματικές μας υποχρεώσεις, ήταν μία πολύ καλή ευκαιρία και για τα αμιγώς μουσικά ραδιόφωνα να προσελκύσουν το ενδιαφέρον μας, ξεφεύγοντας από τα συνηθισμένα. Δυστυχώς όμως δεν διαπίστωσα κάτι τέτοιο.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, πολλοί μουσικόφιλοι φέτος ασχολήθηκαν με διαφόρων ειδών μουσικά αφιερώματα και λίστες που πόσταραν αδιάκοπα και καθημερινά σχεδόν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Θεωρώ λοιπόν πώς αν τα μουσικά ραδιόφωνα, που έτσι κι αλλιώς στερούνται θεματολογίας ανάλογης αυτής των ειδησεογραφικών ραδιοφωνικών σταθμών, έπαιρναν την πρωτοβουλία να κάνουν κάποια μουσικά, θεματολογικά αφιερώματα είτε για το παρελθόν είτε για το παρόν της rock, pop, soul, rap κλπ μουσικής θα κέντριζαν, ποικιλοτρόπως ίσως, το ενδιαφέρον των μουσικόφιλων. Πολλοί από εμάς θα μπαίναμε στον «πειρασμό» να ακούσουμε τέτοιες εκπομπές. Ραδιοφωνικοί παραγωγοί έμπειροι για κάτι τέτοιο με μουσικές γνώσεις υπάρχουν σε πολλούς σταθμούς και δεν θα αναφερθώ σε ονοματα. Χάθηκε λοιπόν ή καλύτερα χάνεται η ευκαιρία να κερδηθεί ένα σεβαστό μέρος ακροατών, που έχει απομακρυνθεί εδώ και πολλά χρόνια από την καθημερινή και με ενδιαφέρον ακρόαση ραδιοφωνικών μουσικών σταθμών.
Επειδή ανήκω στην πραγματικά τυχερή γενιά που ενηλικιώθηκε ακούγοντας και εμπλουτίζοντας τις μουσικές της γνώσεις από τις ενδιαφέρουσες και επιμορφωτικές μουσικές εκπομπές του Γιάννη Πετρίδη, του Γιώργου Πολυχρονίου, του Μάκη Μηλάτου κ.ά. από το δεύτερο μισό της δεκαετίας των ‘80s και μετά και από μουσικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, όπως ο Ρόδον, ο ΗΧΩ FM, ο Rock FM στις καλές του περιόδους, ο CAPITAL κ.ά., οι απαιτήσεις από το συγκεκριμένο μέσο είναι πολλές. Διαφορετικά, θα συνεχίσει να συμβαίνει για πάντα μάλλον αυτό που ισχύει εδώ και περίπου είκοσι χρόνια, δηλαδή να ανακαλύπτουμε νέες κυκλοφορίες, αλλά και να θυμόμαστε ή να ξεσκεπάζουμε μουσικούς θησαυρούς από το παρελθόν ανατρέχοντας στις μουσικές πλατφόρμες που μας έχουν κατακλύσει.
Είναι κακό αυτό; Όχι βέβαια. Οι streaming πλατφόρμες έχουν κάνει πιο εύκολη τη ζωή μας και προσφέρουν μια τεράστια μουσική βιβλιοθήκη, όπου κι αν βρισκόμαστε.
Όμως ποιος είναι ο νέος ρόλος του μουσικού ραδιοφώνου; Γιατί να το ακούσει ένας νέος του σήμερα; Τι παραπάνω θα του δώσει από αυτά που ήδη έχει στο YouTube, το Spotify κλπ;
Αυτή η κουβέντα θα έπρεπε να έχει γίνει εδώ και καιρό μεταξύ των ανθρώπων που διοικούν κι αγαπούν αυτό το μέσο κι όχι να ασχολούνται με το πόσο «σφιχτό» θα είναι το playlist για να αυξήσουν την όποια ακροαματικότητα και τα έσοδα τους. Ειλικρινά εύχομαι έστω και τώρα να γίνει αυτή η συζήτηση.
Save Music Radio!