Καλημέρα σε όλους. Πριν βγάλετε λανθασμένα συμπεράσματα
δεν πρόκειται για κανένα μακάβριο κομιξγκρίλ. Απλά αυτή τη φορά
αποφάσισα να μην πάρω συνέντευξη εγώ αλλά να οργανώσω συνάντηση μεταξύ
δύο..comix-πρωταγωνιστών. Εννοείται ότι "ήμουν κι εγώ εκεί", ως ανταποκριτής
του mixgrill. Ο ένας είναι Ο Γεράσιμος από τους Συνομήλικους του
Αρκά και ο άλλος είναι ο Χάρος του Boucq.
Η αλήθεια ήταν ότι δεν ήταν καθόλου εύκολο να πραγματοποιηθεί η παρακάτω συνάντηση, ειδικά για τον... Γεράσιμο. Από την πλευρά
του Χάρου το αντίθετο, άλλο που δεν ήθελε. Μόλις του είπα ηλικία και στάτους πήδηξε από την χαρά του. Για τον έρμο τον Γεράσιμο στήθηκε ολόκληρη πλεκτάνη. Φανταστείτε να του έλεγα την αλήθεια! Θα τον... συναντούσε στα αλήθεια. Είπα απλά στο συνομήλικο σκύλο του Ζαχαρία ποιόν ήθελα να συναντήσει και αυτός το οργάνωσε, με ....μεγάλη του χαρά οφείλω να ομολογήσω. Βλέπετε, φρόντισα να παραλείψω ότι δεν πρόκειται για τον γνωστό χάροντα (που βγήκε παγανιά με σίγουρο αποτέλεσμα) αλλά έναν ευαίσθητο τύπο με φιλοσοφικές ανησυχίες. Έφεραν και οι δύο την παρέα τους. Ο Γεράσιμος το Ζαχαρία και ο Χάρος το ΛΑΟ-ΤΣΕ (μορφή γουρουνιού με παπούτσια και μεταφυσικές ανησυχίες). Στην ουσία είχαμε τετράδα (και σίγουρα όχι για κουμ-καν).
(Λίγο πριν τους γνωρίσω μεταξύ τους προετοίμασα λίγο το Γεράσιμο, για μη μου μείνει στα χέρια, ότι δεν ήρθε το τέλος του.)
Γεράσιμος: Παναγιά μου! τι είναι τούτο? (απευθυνόμενος σε μένα) Με είχες προειδοποιήσει αλλά δεν είναι εύκολο. Ταραχή με έπιασε!
Ζαχαρίας: (με σαρδόνιο χαμόγελο) Επιτέλους! Θα ησυχάσω!
Γ: Τι είπες εσύ?
Ζ: Εγώ? Τίποτα απολύτως...σιγανά...να μάθεις που με ταίζεις συνέχεια όσπρια..
Γ: ΚΚΚΚΚαλημέρα, είμαι ο Γεράσιμος και δείχνω λίγο μεγαλύτερος από την ηλικία μου.
Χάρος: Καλήμερα! (κοιτάζοντας έξω) Έτσι είναι λοιπόν τη μέρα εεε? φωτεινά! Μέ λένε Χάρο (δίνοντας το κοκκαλιάρικο χέρι του) και δεν έχω ηλικία.
Γ: ΜΠΠΠΡΡΡΡΡΡΡΡ!
Ζ: Τι έπαθες? Όλως τυχαίως ρε γ...το δεν έφερα και τα υπογλώσσια μαζί μου....
Γ: (δείχνοντας αδιαφορία προς τον Ζαχαρία). Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να σε γνωρίσω τόσο νωρίς και έχω πάθει ένα σοκ.
Χ: Α, δεν είναι τίποτα είμαι συνηθισμένος σε αυτά. Αν και τον τελευταίο καιρό έχουν πονηρέψει και όποιον ή όποια "επισκέπτομαι" με ξεγελάει και τη σκαπουλάρει, προσωρινά βεβαίως. Τι ωραία που ήταν κάποτε! Αθωότητα! Δέχονταν τη μοίρα τους χωρίς κόπο. Τι να πρωτοθυμηθώ? Τότε που ανέβηκα στην Τιτανικό. Είχα χτυπήσει High Score.
Γ: Μάλιστα, ωραία αρχίσαμε. Μίλα μου λίγο για σένα, να σπάσουμε την ...ψυχρότητα (λέμε τώρα) και την αμηχανία.
Χ: Τι να σου πω κι εγώ για τη ζωή μου! Ζωή μου είπα? Χα χα! Καλό! Όλα άρχισαν στο σχολείο. Ο δάσκαλος βρήκε έναν συμμαθητή μου κομμένο στα δύο και κατηγόρησε εμένα επειδή είχα δρεπάνι στη σάκα μου. Αν είναι δυνατόν! Σιγά μη είναι απόδειξη αυτό. Με έβαλε λοιπόν τιμωρία. Από τότε αποφάσισα ότι ΤΕΡΜΑ! Οι ζωντανοί είναι άδικοι και δεν ανήκω στον κ.λ..κόσμο τους. Πήρα μεγαλύτερο δρεπάνι και άρχισα να ...θερίζω. Στην πορεία γνώρισα και τον ΛΑΟ-ΤΣΕ. Ωχ, με συγχωρείς, είμαι αγενής. Να σου γνωρίσω τον ΛΑΟ-ΤΣΕ.
Γ: Α, τι χαριτωμένο γουρουνάκι!
Χ: Τιιιιι? (άγρια) γουρουνάκι ο ΛΑΟ-ΤΣΕ? Ο ΛΑΟ-ΤΣΕ είναι απλά ο ΛΑΟ-ΤΣΕ. Ακούς εκεί γουρουνάκι...(παίρνοντας ανάσες) φιου!φιου! Ο πρόσφατα χαμένος ψυχοθεραπευτής μου που είπε να είμαι ψύχραιμος. Με συγχωρείς.
Ζ: (άιντε ντε τελείωνε κι έχουμε και δουλειές)
ΛΑΟ-ΤΣΕ: ....δίνοντας το μπροστά δεξί πόδι (με παπούτσι) και κοιτάζοντας με νόημα....
Χ: Δε μιλάει ο κύριος. Έχει ξεφύγει. Διαβάζει κάτι βιβλία για το υπερπέραν και πιστεύει ότι είναι η μετενσάρκωση του γνωστού Λάο Τσε. Η κινέζικη φιλοσοφία μας έλειπε! Τέλος πάντων. (προς το Γεράσιμο) Αρκετά μίλησα για μένα. Ήρθε η ώρα σου τώρα.
Γ: ΉΗΗΗρθε ηηηηη ώρα μου?
Χ: Εννοώ να μιλήσεις για σένα.
Γ: Αααα! Τι να πω. Είμαι ..βδ..πέντε και ζω με τον 11χρονο σκύλο μου Ζαχαρία (τον δείχνει). Αλήθεια υπερήλικες σκύλους παίρνεις?
Ζ: Έλα! Δε θέλω αηδίες! Δεν ήρθαμε για μένα εδώ!
Χ: Σκύλους εεε? Ενδιαφέρον. Θα το κοιτάξω. Για συνέχισε. Πόσο είπες ότι είσαι πέντε? Αποκλείεται.
Γ:(τρέμοντας) εεεεβδομη.ντα..πε..ντε και συνταξιούχος. Παίρνω μια πενιχρή σύνταξη και μ' αυτή πρέπει να ζούμε και οι δύο. Κι όχι τίποτα άλλο! Ο Ζαχαρίας θέλει και φιλέτα. Το ρύζι και τα όσπρια πολύ σου πέφτουν. Υγιεινά, Βετζετέριαν.
Ζ: Βετζετέριαν: Παλιά ινδιάνικη λέξη που σημαίνει ο σκύλος του τσιγκούνη. (έξαλλος) Εμείς τα σκυλιά της Δαλματίας δεν μπορούμε να ζήσουμε με ρύζι και κονσέρβες!
Γ: Ποιας Δαλματίας μωρέ? που είναι οι βούλες σου? (εδώ πήρε τα πάνω του).
Ζ: Τώρα που μεγάλωσα μου έπεσαν....
Χ: Τα έχεις κι εσύ τα χρονάκια σου λοιπόν.
Ζ: Έ όχι και σαν την Ακρόπολη από εδώ!
Χ: Μάλιστα! Και πως περνάς τη μέρα σου?
Γ: Βλέποντας τηλεόραση, λίγο καφενείο και βόλτες με τον κύριο από δω! Έχω κι ένα φίλο το Χαράλαμπο.
Ζ: Ναι, μεγαλύτερος έφηβος αυτός.
Χ: Δηλαδή δεν έχει καθόλου ενδιαφέρον η ζωή σου?
Γ: (πανικόβλητος) Έεεχει πως δε έχει! Απλά δεν έχω πολλές επιλογές. Η σύνταξη που παίρνω ίσα-ίσα
με φτάνει για να τρώμε.
Χ: Τι λες ΛΑΟ-ΤΣΕ αξίζει να τον πάρουμε μαζί μας?
Λ: .....(σηκώνοντας τους ώμους)
Γ: .....
Ζ: χεχε!
Χ: Χμμμμ...Σκέφτομαι πως υπήρχαν, και ίσως υπάρχουν ακόμα, λαοί που τους νεκρούς του έθαβαν μαζί με τους συντρόφους τους και ..τα κατοικίδια τους.
Ζ: Αμάν! Οι Έλληνες ποτέ! Δε θα πάμε κόντρα στην ιστορία και στα έθιμα τώρα!
Χ: Οι Έλληνες! Σωστά! Είναι τόσο θλιβερό όμως το θέαμα στην Ελλάδα που δεν μπορούμε να συμβάλουμε κι άλλο στη δυστυχία σας. Πάμε... σπίτι μας ΛΑΟ-ΤΣΕ. Εκεί περνάμε καλύτερα.
MG: Ευχαριστώ και τους δυο σας. Μάλλον και τους 4. Ελπίζω τώρα που γνωριστήκατε, να αισθάνεστε μια διαφορετική...οικειότητα μεταξύ σας. (φεύγοντας ο Χάρος) Τι λες Γεράσιμε? Δεν ήταν μια καλή ευκαιρία να "εξορκιστεί" ο θάνατος?
Ζ: Ναι, σωθήκαμε τώρα!
Η αλήθεια ήταν ότι δεν ήταν καθόλου εύκολο να πραγματοποιηθεί η παρακάτω συνάντηση, ειδικά για τον... Γεράσιμο. Από την πλευρά
του Χάρου το αντίθετο, άλλο που δεν ήθελε. Μόλις του είπα ηλικία και στάτους πήδηξε από την χαρά του. Για τον έρμο τον Γεράσιμο στήθηκε ολόκληρη πλεκτάνη. Φανταστείτε να του έλεγα την αλήθεια! Θα τον... συναντούσε στα αλήθεια. Είπα απλά στο συνομήλικο σκύλο του Ζαχαρία ποιόν ήθελα να συναντήσει και αυτός το οργάνωσε, με ....μεγάλη του χαρά οφείλω να ομολογήσω. Βλέπετε, φρόντισα να παραλείψω ότι δεν πρόκειται για τον γνωστό χάροντα (που βγήκε παγανιά με σίγουρο αποτέλεσμα) αλλά έναν ευαίσθητο τύπο με φιλοσοφικές ανησυχίες. Έφεραν και οι δύο την παρέα τους. Ο Γεράσιμος το Ζαχαρία και ο Χάρος το ΛΑΟ-ΤΣΕ (μορφή γουρουνιού με παπούτσια και μεταφυσικές ανησυχίες). Στην ουσία είχαμε τετράδα (και σίγουρα όχι για κουμ-καν). (Λίγο πριν τους γνωρίσω μεταξύ τους προετοίμασα λίγο το Γεράσιμο, για μη μου μείνει στα χέρια, ότι δεν ήρθε το τέλος του.)
Γεράσιμος: Παναγιά μου! τι είναι τούτο? (απευθυνόμενος σε μένα) Με είχες προειδοποιήσει αλλά δεν είναι εύκολο. Ταραχή με έπιασε!
Ζαχαρίας: (με σαρδόνιο χαμόγελο) Επιτέλους! Θα ησυχάσω!
Γ: Τι είπες εσύ?
Ζ: Εγώ? Τίποτα απολύτως...σιγανά...να μάθεις που με ταίζεις συνέχεια όσπρια..
Γ: ΚΚΚΚΚαλημέρα, είμαι ο Γεράσιμος και δείχνω λίγο μεγαλύτερος από την ηλικία μου.
Χάρος: Καλήμερα! (κοιτάζοντας έξω) Έτσι είναι λοιπόν τη μέρα εεε? φωτεινά! Μέ λένε Χάρο (δίνοντας το κοκκαλιάρικο χέρι του) και δεν έχω ηλικία.
Γ: ΜΠΠΠΡΡΡΡΡΡΡΡ!
Ζ: Τι έπαθες? Όλως τυχαίως ρε γ...το δεν έφερα και τα υπογλώσσια μαζί μου....Γ: (δείχνοντας αδιαφορία προς τον Ζαχαρία). Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να σε γνωρίσω τόσο νωρίς και έχω πάθει ένα σοκ.
Χ: Α, δεν είναι τίποτα είμαι συνηθισμένος σε αυτά. Αν και τον τελευταίο καιρό έχουν πονηρέψει και όποιον ή όποια "επισκέπτομαι" με ξεγελάει και τη σκαπουλάρει, προσωρινά βεβαίως. Τι ωραία που ήταν κάποτε! Αθωότητα! Δέχονταν τη μοίρα τους χωρίς κόπο. Τι να πρωτοθυμηθώ? Τότε που ανέβηκα στην Τιτανικό. Είχα χτυπήσει High Score.
Γ: Μάλιστα, ωραία αρχίσαμε. Μίλα μου λίγο για σένα, να σπάσουμε την ...ψυχρότητα (λέμε τώρα) και την αμηχανία.
Χ: Τι να σου πω κι εγώ για τη ζωή μου! Ζωή μου είπα? Χα χα! Καλό! Όλα άρχισαν στο σχολείο. Ο δάσκαλος βρήκε έναν συμμαθητή μου κομμένο στα δύο και κατηγόρησε εμένα επειδή είχα δρεπάνι στη σάκα μου. Αν είναι δυνατόν! Σιγά μη είναι απόδειξη αυτό. Με έβαλε λοιπόν τιμωρία. Από τότε αποφάσισα ότι ΤΕΡΜΑ! Οι ζωντανοί είναι άδικοι και δεν ανήκω στον κ.λ..κόσμο τους. Πήρα μεγαλύτερο δρεπάνι και άρχισα να ...θερίζω. Στην πορεία γνώρισα και τον ΛΑΟ-ΤΣΕ. Ωχ, με συγχωρείς, είμαι αγενής. Να σου γνωρίσω τον ΛΑΟ-ΤΣΕ.
Γ: Α, τι χαριτωμένο γουρουνάκι!
Χ: Τιιιιι? (άγρια) γουρουνάκι ο ΛΑΟ-ΤΣΕ? Ο ΛΑΟ-ΤΣΕ είναι απλά ο ΛΑΟ-ΤΣΕ. Ακούς εκεί γουρουνάκι...(παίρνοντας ανάσες) φιου!φιου! Ο πρόσφατα χαμένος ψυχοθεραπευτής μου που είπε να είμαι ψύχραιμος. Με συγχωρείς.
Ζ: (άιντε ντε τελείωνε κι έχουμε και δουλειές)
ΛΑΟ-ΤΣΕ: ....δίνοντας το μπροστά δεξί πόδι (με παπούτσι) και κοιτάζοντας με νόημα....
Χ: Δε μιλάει ο κύριος. Έχει ξεφύγει. Διαβάζει κάτι βιβλία για το υπερπέραν και πιστεύει ότι είναι η μετενσάρκωση του γνωστού Λάο Τσε. Η κινέζικη φιλοσοφία μας έλειπε! Τέλος πάντων. (προς το Γεράσιμο) Αρκετά μίλησα για μένα. Ήρθε η ώρα σου τώρα.
Γ: ΉΗΗΗρθε ηηηηη ώρα μου?
Χ: Εννοώ να μιλήσεις για σένα.
Γ: Αααα! Τι να πω. Είμαι ..βδ..πέντε και ζω με τον 11χρονο σκύλο μου Ζαχαρία (τον δείχνει). Αλήθεια υπερήλικες σκύλους παίρνεις?
Ζ: Έλα! Δε θέλω αηδίες! Δεν ήρθαμε για μένα εδώ!
Χ: Σκύλους εεε? Ενδιαφέρον. Θα το κοιτάξω. Για συνέχισε. Πόσο είπες ότι είσαι πέντε? Αποκλείεται.
Γ:(τρέμοντας) εεεεβδομη.ντα..πε..ντε και συνταξιούχος. Παίρνω μια πενιχρή σύνταξη και μ' αυτή πρέπει να ζούμε και οι δύο. Κι όχι τίποτα άλλο! Ο Ζαχαρίας θέλει και φιλέτα. Το ρύζι και τα όσπρια πολύ σου πέφτουν. Υγιεινά, Βετζετέριαν.
Ζ: Βετζετέριαν: Παλιά ινδιάνικη λέξη που σημαίνει ο σκύλος του τσιγκούνη. (έξαλλος) Εμείς τα σκυλιά της Δαλματίας δεν μπορούμε να ζήσουμε με ρύζι και κονσέρβες!
Γ: Ποιας Δαλματίας μωρέ? που είναι οι βούλες σου? (εδώ πήρε τα πάνω του).
Ζ: Τώρα που μεγάλωσα μου έπεσαν....
Χ: Τα έχεις κι εσύ τα χρονάκια σου λοιπόν.
Ζ: Έ όχι και σαν την Ακρόπολη από εδώ!
Χ: Μάλιστα! Και πως περνάς τη μέρα σου?
Γ: Βλέποντας τηλεόραση, λίγο καφενείο και βόλτες με τον κύριο από δω! Έχω κι ένα φίλο το Χαράλαμπο.
Ζ: Ναι, μεγαλύτερος έφηβος αυτός.
Χ: Δηλαδή δεν έχει καθόλου ενδιαφέρον η ζωή σου?
Γ: (πανικόβλητος) Έεεχει πως δε έχει! Απλά δεν έχω πολλές επιλογές. Η σύνταξη που παίρνω ίσα-ίσα
με φτάνει για να τρώμε. Χ: Τι λες ΛΑΟ-ΤΣΕ αξίζει να τον πάρουμε μαζί μας?
Λ: .....(σηκώνοντας τους ώμους)
Γ: .....
Ζ: χεχε!
Χ: Χμμμμ...Σκέφτομαι πως υπήρχαν, και ίσως υπάρχουν ακόμα, λαοί που τους νεκρούς του έθαβαν μαζί με τους συντρόφους τους και ..τα κατοικίδια τους.
Ζ: Αμάν! Οι Έλληνες ποτέ! Δε θα πάμε κόντρα στην ιστορία και στα έθιμα τώρα!
Χ: Οι Έλληνες! Σωστά! Είναι τόσο θλιβερό όμως το θέαμα στην Ελλάδα που δεν μπορούμε να συμβάλουμε κι άλλο στη δυστυχία σας. Πάμε... σπίτι μας ΛΑΟ-ΤΣΕ. Εκεί περνάμε καλύτερα.
MG: Ευχαριστώ και τους δυο σας. Μάλλον και τους 4. Ελπίζω τώρα που γνωριστήκατε, να αισθάνεστε μια διαφορετική...οικειότητα μεταξύ σας. (φεύγοντας ο Χάρος) Τι λες Γεράσιμε? Δεν ήταν μια καλή ευκαιρία να "εξορκιστεί" ο θάνατος?
Ζ: Ναι, σωθήκαμε τώρα!
(Οι φωτογραφίες είναι από το άλμπουμ Συνομήλικοι του Αρκά "Ο Χειρότερος φίλος του Ανθρώπου" εκδόσεις γράμματα και από το άλμπουμ "Ο Χάρος βγήκε Παγανιά" εκδόσεις "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 9")
Σχετικό θέμα