Είδαμε το ακουστικό Set των Who στο Royal Albert Hall

Δύο χρόνια πέρασαν από τη τελευταία συναυλία των Who. Πριν την πανδημία ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν την Αγγλική περιοδεία του “Movin On Tour”, στο οποίο θα είχαν μαζί και ορχήστρα. Όλο αυτό το διάστημα όμως όλα και όλοι άλλαξαν, και το συγκεκριμένο tour πρόλαβε να γίνει μόνο στην Αμερική. 

Τώρα που οι περιορισμοί φαίνεται να τελείωσαν – ειδικά στην Αγγλία οι συναυλίες είχαν ξεκινήσει κανονικά πριν από τη χώρα μας – όλοι βγαίνουν στο δρόμο (και εμείς μαζί τους). Έφτασε λοιπόν και η ώρα των Who, που αποφάσισαν να «ζεσταθούν» με ένα ακουστικό set στο Royal Albert Hall στα πλαίσια των συναυλιών που γίνονται κάθε χρόνο για την υποστήριξη του Teenage Cancer Trust. 

Η αποχή από τις συναυλίες είναι δύσκολη στην ηλικία συγκροτημάτων όπως οι Who (ο Roger Daltrey, τιμητικό μέλος της οργάνωσης του TCT, μόλις πάτησε τα 78 και ο Pete Townshend ακολουθεί στα 76). Η σκηνική παρουσία και οι φωνητικές δυνατότητες τους είναι πια ευμετάβλητες. Δεν μπορούμε να σας κρύψουμε πως όλοι είχαμε την ανησυχία για το πώς θα είναι οι Who στην post-covid εποχή, ειδικά σε ένα ακουστικό set.

Το στοιχείο που κάνει μια συναυλία να ξεχωρίσει είναι ο αυθορμητισμός. Οι συναυλίες που θυμόμαστε για καιρό είναι συνήθως αυτές που το συγκρότημα έπαιξε ένα κομμάτι που δε περιμέναμε, που άλλαξε ξαφνικά το setlist ή που είχε μια ιδιαίτερη αλληλεπίδραση με το κοινό, από αυτές που δε συμβαίνουν κάθε μέρα. Η συναυλία των Who τα είχε όλα αυτά και το συγκρότημα παρόλο που ήταν σκουριασμένο και λίγο απροβάριστο (οι συναυλίες του Teenage Cancer Trust λόγω της κατάστασης ανακοινώθηκαν μόλις ένα μήνα πριν), το γύρισε υπέρ του, δημιουργώντας μία οικογενειακή ατμόσφαιρα κάτι που επιτρέπει και ο συγκεκριμένος συναυλιακός χώρος. 

Ο Pete προετοίμασε τους παρευρισκόμενους πως έχουν κάνει μόνο δύο ώρες πρόβα και είπε χαρακτηριστικά πως “It Sounds like Shit”. Έτσι ξεκίνησαν δύο φορές το “Squeeze Box” επειδή ο Pete ξεκίνησε σε λάθος τονικότητα, έπαιξαν δυο φορές το “Bring The News” γιατί ο Roger δεν άκουγε καλά από τα ακουστικά του και ξεκίνησαν άλλες δύο φορές το “The Kids Are Alright”.

Για τους λάτρεις της λεπτομέρειας, η μπάντα έπαιξε ένα πολυσυλλεκτικό setlist, στο ίδιο πνεύμα με τα ακουστικά sets που είχαν δοθεί στο Kingston το 2020 για τα 50 χρόνια του "Live At Leeds", που ήταν και οι πιο πρόσφατες συναυλίες των Who. Η βραδιά στο RAH είχε τρία κομμάτια από τον τελευταίο τους δίσκο “WHO” και το “She Rocked My World” με το άρωμα flamenco να ξεχωρίζει, αλλά και πολλά κλασικά κομμάτια (“Substitute”,“The Kids Are Alright”, “Behind Blue Eyes”, “Pinball Wizard”) τα οποία δε θέλουν ιδιαίτερη προσαρμογή για τις ακουστικές εκτελέσεις. Το κερασάκι στη τούρτα ήταν η εκτέλεση του “Let My Love Open The Door” και το "Real Good Looking Boy". Το πρώτο είναι τραγούδι από τον solo δίσκο του Townshend "Empty Glass" - με τα φωνητικά του Roger αυτή τη φορά - το οποίο δεν παίζουν σχεδόν ποτέ live. Καθώς όμως βρίσκεται στο soundtrack της ταινίας του Netflix “Adam Project” και έχει γίνει ιδιαίτερα γνωστό το τελευταίο μήνα (ειδικά στα charts του Shazam όπως μας είπε ο Townshend) μπήκε και αυτό στο setlist. Το "Real Good Looking Boy" από την άλλη είναι ένα tribute στον Elvis, που επίσης έχει να παιχτεί live πολλά χρόνια.

Στο set ταίριαξε και το “Squeeze Box” που ήταν ήδη ημιακουστικό, με τη μπάντα να συμμετέχει στα φωνητικά καθ’ όλη τη διάρκεια: o αδελφός του Pete, Simon Townshend στη κιθάρα, ο Phil Spalding στο μπάσο, η Jodie Linscott στα κρουστά, ο Billy Nicholls σε πρόσθετες κιθάρες/πλήκτρα, o Geraint Watkins στα πλήκτρα, o Charlie Hart στο βιολί και ο Andy Cuttings στο ακορντεόν. Εκτός από τους μουσικούς, πολύ δυνατά τραγουδούσαν και οι θεατές, που λόγω των ακουστικών ενορχηστρώσεων έγιναν αναγκαστικά κομμάτι της μπάντας. Με πολλά αστεία και δίνοντας την αίσθηση πως η συναυλία είναι λίγο πρόβα και λίγο συγκέντρωση φίλων, το grand finale ήρθε με το ακορντεόν να οδηγεί το “Baba ‘O Riley” και με ένα “Won’t Get Fooled Again” μόνο με τον Roger και τον Pete στη σκηνή, με μία κιθάρα και την υποστήριξη του κοινού.