Άνθρωποι που υπηρετούν και σέβονται τον πολιτισμό, που έχουν δώσει τη ζωή τους για την τέχνη τους, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο γνωστοί, με αμέτρητες ώρες σκληρής δουλειάς υποτιμώνται για ακόμη μια φορά. Τα τελευταία χρόνια η δράση τους εντός και εκτός καλλιτεχνικού πλαισίου αποτελεί τροχοπέδη, αφού έρχεται σε αντίθεση με τον βασικό στόχο των εκάστοτε υψηλά ιστάμενων που δεν είναι άλλος από την περιθωριοποίηση των σκεπτόμενων ανθρώπων. Αποτελούν τον τελευταίο τροχό της αμάξης, εκτός από τις φορές εκείνες που είναι χρήσιμη η αναγνωρισιμότητά τους και η συναναστροφή μαζί τους εξυπηρετεί τις διάφορες πρακτικές δημοσίων σχέσεων και marketing. Δυστυχώς ό,τι δεν αποφέρει έσοδα δεν αφορά!
Ο πολιτισμός, όπως και η παιδεία, βάλλονται συνεχώς και υποβαθμίζονται απροκάλυπτα από ανθρώπους που δεν διαθέτουν τίποτα από τα δύο! Φαίνεται, όμως, πως οι απόφοιτοι λυκείου, που δεν δέχτηκαν να περάσουν στην αντίπερα όχθη προσκυνώντας Παρθενώνες στην Επίδαυρο, δεν μπορούν να φύγουν εύκολα από τη μέση. Ενοχλούν και θα είναι εδώ να ενοχλούν και να ξεβολεύουν όποιον αφελώς πιστεύει πως μερικές διμοιρίες αστυνομικών έξω από το Εθνικό Θέατρο μπορούν να ψαλιδίσουν τα όνειρά τους. Η φωνή τους αντηχεί και θα εξακολουθήσει να αντηχεί και να αφυπνίζει, γιατί προέρχεται από ανθρώπους αληθινούς, βαθιά πολιτισμένους και πεπαιδευμένους.
Περίπου μια δεκαετία συναναστρέφομαι σχεδόν καθημερινά ανθρώπους που έχουν επιλέξει να υπηρετήσουν την τέχνη που τόσο αγαπούν. Ανθρώπους που ήδη από τα μαθητικά τους χρόνια ξόδεψαν μια περιουσία, γιατί τα καλλιτεχνικά μαθήματα δεν είχαν (και δεν έχουν) την ίδια βαρύτητα στο ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου (τα καλλιτεχνικά και τα μουσικά σχολεία δεν αποφέρουν όσα λ.χ. το αμερικανικό κολλέγιο). Ανθρώπους που έδωσαν περισσότερες από μια φορές εξετάσεις και που πέρασαν βδομάδες μελετώντας πυρετωδώς. Ανθρώπους που βρήκαν πόρτες κλειστές, γιατί είχαν μόνο εφόδιο τη σκληρή τους δουλειά και το ταλέντο τους και όχι κάποιον γνωστό που θα τους έκανε τον δρόμο πιο εύκολο. Ανθρώπους που έχουν αποκτήσει δύο και τρία διαφορετικά «απολυτήρια» από διάφορα «λύκεια» στον κόσμο, όπως το GITIS (Ρωσική Ακαδημία Θεατρικής Τέχνης). Ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τους ανθρώπους και φροντίζουν για την καλλιέργεια του πνεύματος και της ψυχής τους εφοδιάζοντάς τους και στηρίζοντάς τους ως σωστοί δάσκαλοι.
Για άλλη μια φορά, βέβαια, παραιτούνται οι λάθος άνθρωποι! Παραιτούνται εκείνοι που μπορεί τον επόμενο μήνα να μην έχουν χρήματα για το ενοίκιό τους και όχι εκείνοι που ήρθαν νύχτα και βολεύτηκαν σε μια καρέκλα διαιωνίζοντας τον νεποτισμό! Κουράστηκα, όπως κουράστηκαν κι οι άνθρωποι αυτοί να περνούν απαρατήρητοι. Όμως τώρα δεν θα φύγουν μέχρι να ακουστούν! Κι εμείς είμαστε μαζί τους!