Κάθε εβδομάδα, οι συντάκτες του Mix Grill θέτουν διλήμματα πάνω σε διάφορα θέματα γύρω από την μουσική, το σινεμά, το θέατρο και γενικότερα τον πολιτισμό. Μετά από το θέμα για το τσιγάρο σε κλειστούς συναυλιακούς χώρους, την βιντεοσκόπηση των συναυλιών με τα κινητά μας ή την απαγόρευση τους και την παύση των συναυλιών όταν το κοινό κάνει φασαρία, συνεχίζουμε με κάτι... κινηματογραφικό, με αφορμή το επερχόμενο "The Irishman" του Martin Scorsese.
Robert De Niro ή Al Pacino;
[Γράφει ο Ραφαήλ Αντωνιάδης]
Τι να πρωτοπεί κανείς για αυτά τα δύο «μεγαθήρια» του κινηματογράφου! Η φιλμογραφία και των δύο μόνο ως εξαιρετική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, καθώς σε αυτή συμπεριλαμβάνονται τίτλοι όπως τα "The Godfather" (1972), "Taxi Driver" (1976), "Raging Bull" (1980), "Scarface" (1983) και πάρα πολλά άλλα. Φυσικά, αυτό οφείλεται στην μοναδική υποκριτική ικανότητά τους. Οι δυο τους συναντήθηκαν για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη στο εξαιρετικό "Heat" (1994) του Michael Mann. Βέβαια, τους είδαμε μαζί και το 2008 στο "Righteous Kill", το οποίο με «στεναχώρησε» λίγο.
Αν έπρεπε να επιλέξω έναν από τους δυο, με «βαριά καρδιά» θα ήταν ο Robert De Niro. Στην επιλογή αυτή μεγάλο ρόλο παίζει σίγουρα το γεγονός ότι σχεδόν καμία από τις ταινίες στις οποίες συμμετείχε τα τελευταία χρόνια ο Al Pacino δεν τράβηξε το ενδιαφέρον μου ούτε στο ελάχιστο (εξαιρείται το "Once Upon a Time in Hollywood", το οποίο δεν έχω καταφέρει να δω), αν και είμαι βέβαιος πως αυτός έπραξε τα μέγιστα.
Για παράδειγμα, η πιο πρόσφατη ταινία του Pacino που είχα την «ατυχία» να παρακολουθήσω ήταν το "Jack and Jill" του 2011. Η αλήθεια είναι πως δεν φταίει σε καμία περίπτωση ο ηθοποιός για το χάλι της ταινίας, αλλά δεν παύει να είναι κομμάτι της και δε νομίζω κάποιος να τον ανάγκασε με το ζόρι να συμμετάσχει σε αυτή. Ίσως, μάλιστα, να είναι και η μοναδική φορά που είδα τον Al Pacino να παίζει έναν «κωμικό» χαρακτήρα, πράγμα που δίνει ένα ακόμα συν στον Robert De Niro, ο οποίος έχει «τσαλακωθεί» ουκ ολίγες φορές. Μέχρι και στο "Dirty Grandpa" (2016) που ως ταινία αποτελεί κάτι το απίστευτα μέτριο, ο De Niro ήταν απολαυστικός.
Επίσης, στη σύγκριση των δύο, δεν μπορώ να παραλείψω και τις καταπληκτικές μεταμορφώσεις του Robert De Niro για τις ανάγκες κάποιας ταινίας. Πιο συγκεκριμένα, ο De Niro χρειάστηκε να αλλάξει το βάρος του σώματός του τρεις φορές για τις ανάγκες του "Raging Bull" (1980). Αρχικά, έπρεπε να μετατραπεί σε μια «φονική μηχανή» του μποξ, στη συνέχεια μέσα σε απίστευτα μικρό χρονικό διάστημα να πάρει κιλά και να χάσει την τόσο καλή του φυσική κατάσταση, ενώ στο τέλος, και πάλι χωρίς πάρα πολύ χρόνο στη διάθεσή του, έπρεπε να μετατραπεί σε έναν μεσήλικα με απίστευτα πολλά περιττά κιλά. Και όμως τα κατάφερε τόσο καλά που δεν γινόταν να μην κερδίσει το Oscar για αυτή του την ερμηνεία. Μάλιστα, δεν ήταν η μόνη φορά που ο Robert De Niro έκανε κάτι τέτοιο, καθώς για τις ανάγκες του "Cape Fear" (1991), έκανε τόση γυμναστική που μετατράπηκε σε μια «κινούμενη μυϊκή μάζα».
Αν και φαίνεται να έκανα εύκολα την επιλογή, αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Επέλεξα να κινηθώ με βάση τις διαφορές και όχι τα κοινά χαρακτηριστικά τους, καθώς αδιαμφισβήτητα και οι δυο ηθοποιοί μάς έχουν χαρίσει πολλές αριστουργηματικές κινηματογραφικές ερμηνείες, τις οποίες θα εξυμνούμε για πολλά χρόνια ακόμα. Ας ελπίσουμε το πολυαναμενόμενο "The Irishman" να είναι μία από αυτές!
[Γράφει ο Θωμάς Τζίτζης]
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το μεγαλύτερο δίλημμα όσον αφορά τον κινηματογράφο. Πρόκειται για δύο τεράστιους ηθοποιούς που έχουν κερδίσει Oscars, ένα τσουβάλι από υποψηφιότητες και, το σημαντικότερο, το σεβασμό ηθοποιών και θεατών. Το πέρασμα και των δύο από το “The Godfather” ήταν εκπληκτικό, ενώ φυσικά είναι μεγάλη η προσμονή για το “The Irishman” που έρχεται σε λίγες ημέρες.
Και πώς να μην είναι δύσκολη η επιλογή ενός εκ των δύο, όταν στο μυαλό μου έρχονται σκηνές με τον Al Pacino στο “Scarface” και με τον Robert De Niro στο “Taxi Driver”. Όμως θα στραφώ κι εγώ προς το μέρος του δεύτερου. Με το πέρασμα του χρόνου ο Robert De Niro μού φαίνεται πιο «συμπαθής» στις επιλογές του αλλά και στην υποκριτική του. Εξαιρώ μόνο την υπερβολικά άστοχη επιλογή του να γυρίσει το “Grudge Match” με τον Sylvester Stallone και να «κανιβαλίσει» τον χαρακτήρα του “Raging Bull”. Η τελευταία φορά που είδα τον Al Pacino ήταν στη μικρής διάρκειας εμφάνισή του στο “Once Upon a Time in Hollywood” και προσωπικά δεν μου έκανε κάποια αίσθηση. Σε αντίθεση με τον Robert De Niro, ο οποίος στο “Joker” ήταν εξαιρετικός.
Επίσης, ο Robert De Niro έχει αποδείξει ουκ ολίγες φορές ότι έχει την ικανότητα και τη διάθεση να αλλάζει άρδην ρόλους και χαρακτήρες, μακριά από τα γνωστά γκαγκστεριλίκια. Και ο Al Pacino το έχει πράξει, αλλά πολύ λιγότερο και με μικρότερη επιτυχία. Η αλήθεια είναι πως την τελευταία δεκαετία και ο De Niro έχει ακολουθήσει την κάπως την άσχημη πορεία του Pacino με ταινίες που πραγματικά θέλω να διαγράψω από το μυαλό μου.
Εν αναμονή του “The Irishman”, το εν λόγω δίλημμα με έκανε να θυμηθώ ανατριχιαστικές σκηνές από χαρακτήρες που έχουν υποδυθεί αυτοί οι δύο φοβεροί ηθοποιοί και με βαριά καρδιά διαλέγω τον Robert De Niro.