Για τον Σωκράτη Μάλαμα δεν χρειάζονται συστάσεις. Είναι ένας από τους «θαλασσοπόρους» της σύγχρονης ελληνικής μουσικής, από τους καλλιτέχνες που μας έχουν χαρίσει αξιόλογες μουσικές στιγμές τις τελευταίες δεκαετίες. Στον Σταυρό του Νότου επιστρέφει και φέτος ήδη από τις 20 Ιανουαρίου και μας προετοιμάζει για τον επερχόμενο δίσκο του με τον τίτλο «Κάτοπτρα» (λεπτομέρειες μπορείτε να βρείτε εδώ).
Τα τραπέζια και ο χώρος των ορθίων στα bar ήταν γεμάτος για άλλο ένα Σάββατο, ενώ η ουρά στην είσοδο ήταν πολύ μεγάλη. Η συναυλία ξεκινάει κατα τις 11 παρά, αλλά καλύτερα να βρίσκεται κανείς εκεί αρκετά νωρίτερα αν θέλει να βρει θέση για τον ίδιο και την παρέα του - αυτό βέβαια είναι σχετικό.
Η έναρξη έγινε με το πιο πρόσφατο «Με το κρασί στο αίμα» και όλοι μαζί μπήκαμε στο ζεστό κλίμα που η φωνή του Μάλαμα εμπνέει. Οι μουσικές επιλογές κινούνταν σε διάφορες δεκαετίες και δισκογραφικές στιγμές του τραγουδιστή/συνθέτη. Από τα πιο παλιά διαχρονικά «Χίλια πρόσωπα», «Ο κήπος», «Του ασώτου», «Ριφιφί» μέχρι τα πιο πρόσφατα «Μια βόλτα στα βαθειά» και το καινούριο «Κάτοπτρα» που ψάχνει δειλά, δειλά την αναγνώριση του από το κοινό.
Μεταξύ αυτών των δύο εποχών όμως, υπήρξε και μια πολύ δημιουργική περίοδος για τον καλλιτέχνη, αυτή της δεκαετίας των 00's, όταν άλλες φορές μόνος του («Το όνειρο», «Τειρεσίας», «Το χρόνο να λαβώσω») και άλλες πλάι στην Μελίνα Κανά ερμήνευσε αγαπημένες μελωδίες. Για την ερμηνεία πολλών από αυτά τα τραγούδια στάθηκε στο πλευρό του κατα τη διάρκεια της συναυλίας η Λαμπρινή Καρακώστα. Πρόκειται για μια νεαρή φωνή, με ευγενή παρουσία και ιδιαίτερες ερμηνευτικές ικανότητες. Την απολαύσαμε ιδιαιτέρως στα «Να βάλω τα μεταξωτά», «Έπιασε βροχή», «Φύλλα Αλκαλικά», «Έρωτες», «Όλα ζουν αν τα θυμάσαι», «Άνοιγμα στα πέρατα», «Αγκάθι» και σε άλλα κομμάτια κατά τη διάρκεια της βραδιάς.
Στην πρώτη γραμμή βρισκόταν και ο Φώτης Σιώτας, παίζοντας βιολί ή βιόλα και συμμετέχοντας στα φωνητικά. Ξεχωρίσαμε την ερμηνεία του στο «Σαν παιδί» που του εμπιστεύτηκε πριν επτά χρόνια ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου.
Η ατμόσφαιρα γινόταν περισσότερο ζεστή στα πιο αγαπητά στο κοινό «Νεράιδα», «Διάφανος», «Το γράμμα», «Στην Αμερική», «Ηλιόπετρα» καθώς και στο «Ευτυχείς λυπημένοι και πότες» που επιλέχθηκε για το κλείσιμο του πρώτου μέρους πριν το ολιγόλεπτο διάλειμμα.
H ενορχήστρωση και η συμμετοχή των Καρακώστα και Σιώτα ήταν ένα από τα δυνατά στοιχεία της συναυλίας, αφού η συμμετοχή τους προσέδιδε μια μεγαλύτερη σπιρτάδα στη μουσική βραδιά. Όσο κι αν απολαύσαμε την ερμηνεία του Σωκράτη Μάλαμα, τους στίχους κατα κύριο λόγο του Άλκη Αλκαίου και κομμάτια "δάνεια" άλλων καλλιτεχνών (όπως το αγαπητό "Θάλασσα πικροθάλασσα"), η δομή του προγράμματος κυρίως στο πρώτο μέρος προσωπικά μου προκάλεσε μια αμηχανία. Θα ήθελα να άκουγα τα κομμάτια από το πρώτο μέρος να μπλέκονται με αυτά του δεύτερου ή να εμπλουτιστούν με διασκευές ή και μουσικές άλλων καλλιτεχνών. Πιθανώς έτσι θα κεντριζόταν το ενδιαφέρον και όσων δεν είναι "φανατικοί θαυμαστές" και ίσως να γινόταν πιο φρέσκια η εμφάνιση του Σωκράτη Μάλαμα. Όλοι οι καλλιτέχνες αφήνουν το στίγμα τους με έναν ιδιαίτερο τρόπο, αλλά πολλές φορές είναι απαραίτητο να πειραματίζονται από εμφάνιση σε εμφάνιση, ειδικά εάν θέλουν να έχουν ένα κοινό μουσικά πεπαιδευμένο με ποικίλες προσλαμβάνουσες.
Και σε συνέχεια του παραπάνω προκύπτει εάν το κοινό μπορεί να το...διασκεδάζει χωρίς να ενοχλεί οπωσδήποτε τον διπλανό του. Σε ορισμένους καλλιτέχνες είναι κάτι το σύνηθες, κάτι de facto που απλώς πρέπει να το ανεχτείς. "Δυστυχώς", υπάρχουν και ακροατές που θέλουν να ακούσουν τον καλλιτέχνη και όχι τους θαμώνες που ήρθαν να ξεδώσουν. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την χαμηλή ακουστική του σημείου στο οποίο βρισκόμουν (στο bar δηλαδή του εξώστη) με έκαναν να παρακολουθήσω μετ'εμποδίων την παράσταση του Σωκράτη Μάλαμα. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να το αποκαλέσω τυχαίο γεγονός, αλλά αυτό είναι ένα άλλο σημαντικό θέμα που θα μπορούσα να αναλύσω σε ξεχωριστό άρθρο.
Χαίρομαι που κάποιοι καλλιτέχνες μένουν σταθεροί στον χρόνο και στις αξίες τους, αλλά πιστεύω ότι θα πρέπει να δίνουν το καλό παράδειγμα στους ακροατές τους να δείχνουν και εκείνοι με τη συμπεριφορά τους ως ακροατές μιας συναυλίας πόσο έχουν επηρεαστεί από την Τέχνη τους και την καλλιέργεια που αυτή τους προσφέρει.
Ο Σωκράτης Μάλαμας θα εμφανίζεται στον Σταυρό του Νότου κάθε Παρασκευή και Σάββατο.
Μαζί του οι:
Λαμπρινή Καρακώστα @ τραγούδι
Νίκος Μαγνήσαλης @ τύμπανα
Γιάννης Παπατριανταφύλλου @ κοντραμπάσο
Νίκος Παραουλάκης @ νέυ
Φώτης Σιώτας @ βιολί, βιόλα
Κυριάκος Ταπάκης @ λαούτο, μπουζούκι
Βαγγέλης Λάππας & Πάνος Ηλιόπουλος @ ηχοληψία
Μανόλης Μπράτσης @ φωτισμοί
Δημήτρης Κατέβας @ τεχνικός σκηνής
Σταυρός του Νότου Κεντρική Σκηνή
Φραντζή και Θαρύπου 35-37, Νέος Κόσμος
Τηλ. κρατήσεων: 2109226975
Τα τραπέζια και ο χώρος των ορθίων στα bar ήταν γεμάτος για άλλο ένα Σάββατο, ενώ η ουρά στην είσοδο ήταν πολύ μεγάλη. Η συναυλία ξεκινάει κατα τις 11 παρά, αλλά καλύτερα να βρίσκεται κανείς εκεί αρκετά νωρίτερα αν θέλει να βρει θέση για τον ίδιο και την παρέα του - αυτό βέβαια είναι σχετικό.
Η έναρξη έγινε με το πιο πρόσφατο «Με το κρασί στο αίμα» και όλοι μαζί μπήκαμε στο ζεστό κλίμα που η φωνή του Μάλαμα εμπνέει. Οι μουσικές επιλογές κινούνταν σε διάφορες δεκαετίες και δισκογραφικές στιγμές του τραγουδιστή/συνθέτη. Από τα πιο παλιά διαχρονικά «Χίλια πρόσωπα», «Ο κήπος», «Του ασώτου», «Ριφιφί» μέχρι τα πιο πρόσφατα «Μια βόλτα στα βαθειά» και το καινούριο «Κάτοπτρα» που ψάχνει δειλά, δειλά την αναγνώριση του από το κοινό.
Μεταξύ αυτών των δύο εποχών όμως, υπήρξε και μια πολύ δημιουργική περίοδος για τον καλλιτέχνη, αυτή της δεκαετίας των 00's, όταν άλλες φορές μόνος του («Το όνειρο», «Τειρεσίας», «Το χρόνο να λαβώσω») και άλλες πλάι στην Μελίνα Κανά ερμήνευσε αγαπημένες μελωδίες. Για την ερμηνεία πολλών από αυτά τα τραγούδια στάθηκε στο πλευρό του κατα τη διάρκεια της συναυλίας η Λαμπρινή Καρακώστα. Πρόκειται για μια νεαρή φωνή, με ευγενή παρουσία και ιδιαίτερες ερμηνευτικές ικανότητες. Την απολαύσαμε ιδιαιτέρως στα «Να βάλω τα μεταξωτά», «Έπιασε βροχή», «Φύλλα Αλκαλικά», «Έρωτες», «Όλα ζουν αν τα θυμάσαι», «Άνοιγμα στα πέρατα», «Αγκάθι» και σε άλλα κομμάτια κατά τη διάρκεια της βραδιάς.
Στην πρώτη γραμμή βρισκόταν και ο Φώτης Σιώτας, παίζοντας βιολί ή βιόλα και συμμετέχοντας στα φωνητικά. Ξεχωρίσαμε την ερμηνεία του στο «Σαν παιδί» που του εμπιστεύτηκε πριν επτά χρόνια ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου.
Η ατμόσφαιρα γινόταν περισσότερο ζεστή στα πιο αγαπητά στο κοινό «Νεράιδα», «Διάφανος», «Το γράμμα», «Στην Αμερική», «Ηλιόπετρα» καθώς και στο «Ευτυχείς λυπημένοι και πότες» που επιλέχθηκε για το κλείσιμο του πρώτου μέρους πριν το ολιγόλεπτο διάλειμμα.
H ενορχήστρωση και η συμμετοχή των Καρακώστα και Σιώτα ήταν ένα από τα δυνατά στοιχεία της συναυλίας, αφού η συμμετοχή τους προσέδιδε μια μεγαλύτερη σπιρτάδα στη μουσική βραδιά. Όσο κι αν απολαύσαμε την ερμηνεία του Σωκράτη Μάλαμα, τους στίχους κατα κύριο λόγο του Άλκη Αλκαίου και κομμάτια "δάνεια" άλλων καλλιτεχνών (όπως το αγαπητό "Θάλασσα πικροθάλασσα"), η δομή του προγράμματος κυρίως στο πρώτο μέρος προσωπικά μου προκάλεσε μια αμηχανία. Θα ήθελα να άκουγα τα κομμάτια από το πρώτο μέρος να μπλέκονται με αυτά του δεύτερου ή να εμπλουτιστούν με διασκευές ή και μουσικές άλλων καλλιτεχνών. Πιθανώς έτσι θα κεντριζόταν το ενδιαφέρον και όσων δεν είναι "φανατικοί θαυμαστές" και ίσως να γινόταν πιο φρέσκια η εμφάνιση του Σωκράτη Μάλαμα. Όλοι οι καλλιτέχνες αφήνουν το στίγμα τους με έναν ιδιαίτερο τρόπο, αλλά πολλές φορές είναι απαραίτητο να πειραματίζονται από εμφάνιση σε εμφάνιση, ειδικά εάν θέλουν να έχουν ένα κοινό μουσικά πεπαιδευμένο με ποικίλες προσλαμβάνουσες.
Και σε συνέχεια του παραπάνω προκύπτει εάν το κοινό μπορεί να το...διασκεδάζει χωρίς να ενοχλεί οπωσδήποτε τον διπλανό του. Σε ορισμένους καλλιτέχνες είναι κάτι το σύνηθες, κάτι de facto που απλώς πρέπει να το ανεχτείς. "Δυστυχώς", υπάρχουν και ακροατές που θέλουν να ακούσουν τον καλλιτέχνη και όχι τους θαμώνες που ήρθαν να ξεδώσουν. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την χαμηλή ακουστική του σημείου στο οποίο βρισκόμουν (στο bar δηλαδή του εξώστη) με έκαναν να παρακολουθήσω μετ'εμποδίων την παράσταση του Σωκράτη Μάλαμα. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να το αποκαλέσω τυχαίο γεγονός, αλλά αυτό είναι ένα άλλο σημαντικό θέμα που θα μπορούσα να αναλύσω σε ξεχωριστό άρθρο.
Χαίρομαι που κάποιοι καλλιτέχνες μένουν σταθεροί στον χρόνο και στις αξίες τους, αλλά πιστεύω ότι θα πρέπει να δίνουν το καλό παράδειγμα στους ακροατές τους να δείχνουν και εκείνοι με τη συμπεριφορά τους ως ακροατές μιας συναυλίας πόσο έχουν επηρεαστεί από την Τέχνη τους και την καλλιέργεια που αυτή τους προσφέρει.
Ο Σωκράτης Μάλαμας θα εμφανίζεται στον Σταυρό του Νότου κάθε Παρασκευή και Σάββατο.
Μαζί του οι:
Λαμπρινή Καρακώστα @ τραγούδι
Νίκος Μαγνήσαλης @ τύμπανα
Γιάννης Παπατριανταφύλλου @ κοντραμπάσο
Νίκος Παραουλάκης @ νέυ
Φώτης Σιώτας @ βιολί, βιόλα
Κυριάκος Ταπάκης @ λαούτο, μπουζούκι
Βαγγέλης Λάππας & Πάνος Ηλιόπουλος @ ηχοληψία
Μανόλης Μπράτσης @ φωτισμοί
Δημήτρης Κατέβας @ τεχνικός σκηνής
Σταυρός του Νότου Κεντρική Σκηνή
Φραντζή και Θαρύπου 35-37, Νέος Κόσμος
Τηλ. κρατήσεων: 2109226975