Η Μυρτώ Βασιλείου στο Faust

Αν και ο χώρος είχε σχετικά γεμίσει εγκαίρως, η βραδιά ξεκίνησε με την δέουσα αργοπορία και την Μυρτώ να βγαίνει με την μπάντα της με φόρα, σαν ήδη ζεσταμένοι από τα καμαρίνια. Το πρόγραμμα άνοιξε με το δικό της «Καταφύγιο», που αποδείχθηκε εξαιρετική επιλογή, καθώς το κοινό ανταποκρίθηκε αμέσως ενώ άρτια το διαδέχθηκε το «Ανοιξιάτικη Μέρα».

Είναι εντυπωσιακό πως η Μυρτώ, αν και έχει ενηλικιωθεί ουσιαστικά μέσα στο χώρο του τραγουδιού, στην αρχή του προγράμματος φάνηκε να είναι αρκετά αγχωμένη, κάτι που προσπάθησε να ξορκίσει με το χιούμορ της, αλλά μάλλον ξεπέρασε χάρη στο ένθερμο «φαν κλαμπ» της.

Μέσα στις επόμενες δυόμιση περίπου ώρες, μας ταξίδεψε σε διάφορα μονοπάτια και ηχοχρώματα, αλλά και μας προσέφερε ποικίλα συναισθήματα αντίστοιχα. Υπό την καλλιτεχνική επιμέλεια του Κώστα Τσίρκα (επί χρόνια συνεργάτη της "on & off stage") αλλά και τις πραγματικά αποκαλυπτικές ενορχηστρώσεις του Αλέξανδρου Λιβιτσάνου, η Μυρτώ μάς φώτισε μια νέα οπτική σε διασκευές γνωστών κομματιών αλλά και υλικού από την προσωπική της δισκογραφία.

Αρκετά ευχάριστη έκπληξη ήταν τραγούδια όπως «Λευκή Καταιγίδα», «Τίποτα Δεν Πάει Χαμένο», «Γιορτή», «Αερικό» κ.α. τα οποία ήταν κάπως πιο διαφορετικά από την αισθητική που ενίοτε την βλέπουμε στα διάφορα «projects» στο πλάι σπουδαίων καλλιτεχνών όπως π.χ. ο Μάριος Φραγκούλης, ο Γιώργος Περρής, η Λίνα Νικολακοπούλου κ.α.

Προσωπικά, ωστόσο, το στοιχείο που με κέντρισε πάνω από όλα και που θα με ωθήσει να την αναζητάω συχνά στις μελλοντικές τις εμφανίσεις, είναι η αμεσότητά της με το κοινό της που, σε συνδυασμό με την τόσο δροσερή χροιά της, προσθέτουν μια νότα που σπανίζει στην ελληνική μουσική βιομηχανία, όπου οι νέοι καλλιτέχνες συχνά αναγκάζονται «να παίρνουν υπερβολικά σοβαρά» την καλλιτεχνική τους υπόσταση. Αναζητείστε την σε κάποια από τις εμφανίσεις της.